Του Χρόνη Πολυχρονίου
Στην πρόσφατη ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν εξήγγειλε με έμφαση την δημιουργία πλατιάς, πολιτικής πλατφόρμας με σκοπό την συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, ως μέτωπο απέναντι στην επερχόμενη λαίλαπα της ακροδεξιάς και του νεοφιλελευθερισμού. Ούτε και άνοιξε φαρδιά πλατιά τις πόρτες της συνεργασίας των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου στη Βουλή. Τους υπενθύμισε απλά ότι «πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ιστορικές ευθύνες τους».
Και συνεχάρη με έμφαση την συμφωνία συνεργασίας Σάντσεθ-Ποδέμος στην Ισπανία, καθώς και αυτή Σοσιαλιστών και Αριστεράς στην Πορτογαλία, εκθειάζοντας τα αποτελέσματά τους. Αυτό ακριβώς μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάπου προς τα εκεί πάνε τα πολιτικά πράγματα. Σε ανατροπή. Άλλωστε το κολάρο του Καμένου έγινε πολύ ασφυκτικό και δεν αντέχεται άλλο.
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να παραβλέψει και να παραμερίσει τις ενστάσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, για το μέγεθος, την στάση και τις προθέσεις όσων έχουν απομείνει πίσω να διαχειρίζονται σήμερα το πολιτικό ‘πτώμα’ του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να τολμήσει αυτό ένα μεγάλο άνοιγμα αριστερόστροφης συνεργασίας. Αντίθετα ο Πρωθυπουργός της Χώρας έχει δεχτεί από την Πρόεδρο αυτού του σχηματισμού κυρία Φώφη Γεννηματά, ασέβεια και ‘γλώσσα’ με τις πιο χυδαίες λεκτικές εκφράσεις, ‘να φύγετε, στον αγύριστο, ψεύτες, απατεώνες κλπ’.
Από την άλλη, δεν μπορεί και ο ίδιος και ολόκληρο το κόμμα του να διαχειριστούν περισσότερο αυτήν την αναγκαία πλην ανίερη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, παρά τα Κυβερνητικά επιτεύγματα που αυτή κατέγραψε. Ο Νίκος Κοτζιάς ήταν το πρώτο και μεγάλο θύμα αυτής της συνεργασίας.
Μπροστά σε αυτή την Κυβερνητική-Εθνική κρίση που είχε πρόσφατα ξεσπάσει και ξεπεράστηκε, θα περίμενε κανείς, από αυτούς που κόπτονται για την ανίερη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, «να αναλάβουν τις ευθύνες τους». Να παραμερίσουν τα αμφισβητούμενα κομματικά οφέλη τους, να δώσουν ένα ‘χέρι’ και να στηρίξουν πρόσκαιρα, έστω και με ψήφο ανοχής, τα Εθνικά συμφέροντα έναντι των συμφερόντων της ξένης γείτονος χώρας. Τίποτα σχετικό δεν έγινε, στο πεδίο αυτό της ‘’εθνικής συνεννόησης’’, όντως πολύ σημαντικό και διαρκώς ζητούμενο για τους απλούς Έλληνες πολίτες.
Ο βουλευτής Σπύρος Δανέλλης του Ποταμιού, έχει κάνει μια ενδιαφέρουσα πολιτική πρόταση, για μία πρόσκαιρη προεκλογική προγραμματική συνεργασία όλων των Δημοκρατικών δυνάμεων στη Βουλή. Η πρόταση αυτή δεν έτυχε καμίας αποδοχής, προς μεγάλη τέρψη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αφορούσε σε εξάμηνης διάρκειας Κυβερνητική Προγραμματική Συμφωνία, που θα έφερνε κοντά και συσπειρωμένους τους προοδευτικούς πολίτες και θα έκανε εφικτές τις πιθανές συνεργασίες των πολιτικών κομμάτων στις επερχόμενες πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις πριν, αλλά κυρίως μετά από αυτές. Αντί αυτού, όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα βάλλουν ‘κατά ριπάς’ και επιδιώκουν την πτώση της Κυβέρνησης Συνεργασίας, που συνεπάγεται βεβαία αυτομάτως την πολιτική αποσταθεροποίηση της Χώρας.
Τι προδιαγράφεται πως θα συμβεί έτσι, με την διαμορφούμενη πολιτική κατάσταση μη προσέγγισης συγγενών πολιτικών δυνάμεων, με το αιτιολογικό τάχα την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ένα παράδειγμα. Η Φώφη Γεννηματά μοιράζει αφειδώς χρίσματα όπου βρίσκει, πιστεύοντας στην ‘ολική της επαναφορά’, στις Δημοτικές εκλογές. Μάλιστα. Οι χρισμένοι θα επιστρέψουν στην συνέχεια στους δρόμους και θα αναζητήσουν την στήριξη και την ψήφο των Συριζαίων που όλο αυτό το διάστημα καθύβριζαν χυδαία. Τι περιμένουν πως θα την πάρουν; Μία κοινωνική προοδευτική συμμαχία, που ούτως η άλλως υπάρχει στην Χώρα μας, για άλλη μία φορά δεν θα ευδοκιμήσει να συνεργαστεί αποτελεσματικά.
Έτσι θα χαθούν οι εκλογές και θα καταστραφεί ξανά στην ολότητα του ο Δημοκρατικός χώρος, η Κεντροαριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία ή όπως αλλιώς αυτή λέγεται. Έτσι όμως δεν αντιμετωπίζεται η Αντίδραση, ο νεοφιλελευθερισμός, η ακροδεξιά και ο φασισμός που ενσκήπτουν ραγδαία δυστυχώς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αν κερδίσει ο Μητσοτάκης, η Φώφη έχει συμβόλαιο συνεργασίας-θανάτου μαζί του. Θα συνεργαστεί. Έχει ξανά συμβεί. Αν προηγηθεί όμως στις εκλογές ο Τσίπρας, με τι ‘μούτρα’ μπορεί να σταθεί δίπλα του σε μία αγαστή μετεκλογική συνεργασία, μετά τα όσα του έχει σκόπιμα σύρει. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα απέναντί του.
Έτσι, αυτό που θα μπορούσε να περισώσει την κατάσταση και να κυοφορήσει μία ενδεχόμενη προσέγγιση, είναι μία πιθανή αλλαγή ηγεσίας στην πλευρά του ΚΙΝ-ΑΛ και η απαγκίστρωση του ΠΑΣΟΚ από την επιρροή Βενιζέλου, ο οποίος ρέπει προς Πειραιώς μεριά. Προφανώς αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το ζητήσει η πλευρά του Πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ.
Αναρωτιούνται όμως απλοϊκά οι πολίτες, που δεν ζουν αναγκαστικά μέσα στην περιδίνηση των πολιτικών διεργασιών. Καλά δεν βλέπουν εκεί στο ΚΙΝΑΛ και δεν υπάρχει ούτε ένας από εκείνα τα μεγάλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που να μην ενδιαφέρεται για μία θέση στο επόμενο ‘ψηφοδέλτιο’, να υψώσει φωνή; Μόνο ο Ραγκούσης έχει απομείνει ζωντανός; Ο Σταύρος Θεοδωράκης τουλάχιστον ομολογεί. ‘’Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν στηρίζω.’’ Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όμως; Αναρωτιέμαι εγώ. Απάντηση: Τι κάνει ‘’νιάου-νιάου στα κεραμίδια;’’. Το Ποτάμι στο κενό που αφήνει άδοξα το ΚΙΝΑΛ.
