Του Νίκου Φωτόπουλου
Η μετατροπή της υπόθεσης Κουφοντίνα σε κεντρικό ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης ωφελεί μόνο τον Μητσοτάκη.
Το ζήτημα του Κουφοντίνα έχει αναλυθεί σε όλες τις διαστάσεις του : πολιτικές, ιδεολογικές, ηθικές, νομικές, ιστορικές.
Ο δρόμος της ατομικής τρομοκρατίας είναι εγκληματικός, ποινικά κολάσιμος, αδιέξοδος, ιστορικά ηττημένος. Ρίχνει νερό στον μύλο της σκληρής καταστολής και της συντηρητικής αναδίπλωσης της κοινωνίας. Οι κρατικές υπηρεσίες πάντοτε βρίσκουν τον τρόπο να κινούνται πλησίον και εντός τέτοιων μυστικών και ολιγάριθμων ομάδων (είτε εξαρχής, είτε στην πορεία), με συνέπεια να ελέγχουν, να καθοδηγούν και να εκτρέπουν τη δράση τους. Η «ένοπλη κριτική», με όποια κίνητρα και αν ξεκινάει, πάντοτε γίνεται όπλο της εξουσίας.
Η μόνη μορφή οργάνωσης που μπορεί να σταθεί απέναντι στο κατεστημένο είναι η μαζική. Η λαϊκή. Η ανοιχτή. Η διαφανής. Η βασισμένη στη βούληση των ανθρώπων να δράσουν, να βγουν στον δρόμο με τα πρόσωπά τους ακάλυπτα, να αγωνιστούν για να αλλάξουν τη ζωή τους. Μόνο το φως της ημέρας και η μαζικότητα μπορούν να φέρουν την αλλαγή και να ακυρώσουν τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων. Στο σκοτάδι και στις μικρές γκρούπες επικρατούν εκείνοι.
Η κυβέρνηση προβαίνει σε επίδειξη πυγμής απέναντι σε έναν καταδικασμένο και ηττημένο απεργό πείνας, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα του θανάτου.
Κατά πρώτον, επιδιώκει να στρέψει την προσοχή από δύο θέματα που της προκαλούν σημαντική φθορά. Το κυριότερο εξ αυτών είναι η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας με την έξαρση θανάτων και νόσων, την προοπτική μείωσης του προσδόκιμου ζωής, τον διαρκή και υπέρμετρο περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων, την οικονομική καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων. Το άλλο θέμα, η υπόθεση Λιγνάδη, επίσης θίγει πολιτικά, ευθέως, τον ίδιο τον πρωθυπουργό για τις επιλογές, τις πράξεις και τις παραλείψεις του.
Υπάρχει, όμως, και η στρατηγική στόχευση.
Ο Μητσοτάκης επιχειρεί να συσπειρώσει γύρω του και να διευρύνει το συντηρητικό και ακροδεξιό μπλοκ. Να εντάξει σε αυτό και τους αρνητές της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας που έμειναν ανέστιοι μετά τη διάλυση της εγκληματικής οργάνωσης.
Στον δρόμο προς τις εκλογές θα επιδεικνύει το κεφάλι του Κουφοντίνα, ταυτίζοντάς το με μια ολόκληρη πολιτική παράταξη, την Αριστερά, καθώς και με κάθε δημοκρατική δύναμη που αντιστέκεται στην αντιλαϊκή επέλαση. Θα το περιφέρει ανά την Επικράτεια και θα στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στο μαύρο μέτωπο : ότι μπορεί να πάρει τη ρεβάνς και να ακυρώσει τις κοινωνικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Θα συνεχίζει να πατάει στα πιο κτηνώδη, πρωτόγονα, απάνθρωπα, εμφυλιοπολεμικά ένστικτα, προκειμένου να επιφέρει αντιδραστικές αλλαγές στον κοινωνικό ιστό.
Ο Μητσοτάκης είναι ο εκπρόσωπος του κοινωνικού δαρβινισμού. Ο αυθεντικός εκφραστής του μίσους των ελίτ για τους πληβείους. Δικαίως και αναμενόμενα, λοιπόν, τα συμπλέγματα και η εχθρότητα εναντίον της Μεταπολίτευσης, δηλαδή της πιο ομαλής και δημοκρατικής περιόδου που γνώρισε η χώρα, εκδηλώνονται με τέτοιον φανατισμό επί των ημερών του.
Σε αυτό το εξαιρετικά ευνοϊκό «γήπεδο» για τον Μητσοτάκη έχει παρασυρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ αρχικά είχε την (εξίσου λανθασμένη) τάση να σιωπήσει για το θέμα, στην συνέχεια πέρασε στο αντίθετο άκρο, μετατρέποντας τον Κουφοντίνα σε βασικό πυλώνα πολιτικής αντιπαράθεσης. Σχεδόν όλα τα «σφυριά» του «χτυπάνε» στην υπόθεση αυτή. Ακόμα και η παρουσίαση της πρότασης για την Υγεία πέρασε σε δεύτερο πλάνο. Ανεπίγνωστες τοποθετήσεις δίνουν την ευκαιρία σε κυβερνητικά στελέχη να συντηρούν τη «μονοκαλλιέργεια» της ατζέντας και να μας απομονώνουν από μεγάλες μερίδες της κοινωνίας που υποφέρουν από τα κυβερνητικά μέτρα.
Ποια εντύπωση δίδεται, άραγε, στα εκατομμύρια των εγκλείστων φτωχών, όταν για τη δική τους απελευθέρωση από το lockdown διαρκείας δεν έχει γίνει, ούτε κατά διάνοια, ο ανένδοτος αγώνας που κηρύχτηκε για τον Κουφοντίνα; Ποιο μήνυμα στέλνουμε για τις προτεραιότητές μας;
Αντιπολίτευση με σημαία τον Κουφοντίνα;
Αυτό εκτιμούμε ότι περιμένει από εμάς η κοινωνική πλειοψηφία;
Ο Κουφοντίνας είναι ένας κρατούμενος απεργός πείνας, του οποίου η ζωή κινδυνεύει άμεσα.
Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από αυτό.
Κάνουν μοιραίο λάθος, όσοι νομίζουν ότι θα μετατραπεί σε σύμβολο εξέγερσης, απονομιμοποίησης της κυβέρνησης ή, έστω, σε παράγοντα συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το αντίθετο θα συμβεί. Θα γίνει κιμάς στην κρεατομηχανή των κοινωνικών δαρβινιστών, συνεκτικό στοιχείο του συντηρητικού μετώπου, εκλογικό χαρτί του Μητσοτάκη και παράγοντας αποσυσπείρωσης της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Μητσοτάκης και οι πάτρωνές του έχουν στρατηγική και την ξεδιπλώνουν.
Μην γινόμαστε μέρος της.