Του Γ. Λακόπουλου
Στη δεκαετία του 1980 ο Στέφανος Τζουμάκας, μέλος του πανίσχυρου τότε Εκτελεστικού Γραφείου και υπουργός του Ανδρέα Παπανδρέου, καταγγέλλοντας νοθευμένες εκλογικές διαδικασίες στη ΓΣΕΕ, είχε πει για ένα συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ, που αργότερα έκανε καριέρα με τον Σημίτη: «Αυτός πήρε μέχρι και τα πόμολα από τις πόρτες».
Κάπως έτσι διαμορφώνεται η προοπτική για τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, που εκποιούνται χωρίς διαφάνεια από τη σημερινή κυβέρνηση, χάριν της «ανάπτυξης» και των «επενδύσεων».
Η απόσυρση του δημοσίου από την περιουσία του δεν εντάσσεται σε κανένα πολιτικό σχέδιο για το μέλλον, αλλά ορίζεται από την βούληση του Κυριάκου Μητσοτάκη και ενός μικρού κύκλου συνεργατών του, που η Φώφη Γεννηματά χαρακτήριζε «Μαξίμου ΑΕ».
Πίσω από το πέπλο σιωπής που δημιούργησε η πανδημία, η κυβέρνηση με αποφάσεις του Μεγάρου Μαξίμου, που φέρουν την υπογραφή συγκεκριμένων υπουργών, προβαίνει σε σειρά ιδιωτικοποιήσεων, χωρίς διαφάνεια.
Εκ παραλλήλου δεν υπάρχει υπουργείο στο οποίο να μην υπάρχουν προς διερεύνηση αποφάσεις για απευθείας αναθέσεις και άλλες χρηματοδοτήσεις ημετέρων.
Η διοχέτευση πόρων σε “είκοσι σπ΄΄ιτια”
Μεγάλα «προγράμματα», κυρίως τον τομέα των εξοπλιστικών και της ενέργειας, εκτελούνται χωρίς να γνωρίζει ούτε καν ο αρμόδιος υπουργός σε κάποιες περιπτώσεις τα κριτήρια των επιλογών της ανάθεσης τους.
Αν σ’ αυτά προταθεί και η διοχέτευση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης «σε είκοσι σπίτια» – όπως λέει χαρακτηριστικά οικονομικός παράγων, εννοώντας κάποιους επιχειρηματικούς ομίλους- τότε η προοπτική γίνεται ζοφερή για όσους έχουν βάλει την υπογραφή τους.
Η κατανομή των οικονομικών ενισχύσεων δεν αφορά ανάπτυξη για όλους και η ανάθεση της διαχείρισης του τμήματος των δάνειων του Ταμείου στις τράπεζες, οδηγεί σε επιλεκτική χρηματοδότηση επιχειρήσεων και συστηματική παράλειψη μικρών και μεσαίων.
Ο κατάλογος της κακοδιαχείρισης δεν έχει τέλος. Στις επιβαρύνσεις της κυβέρνησης πρέπει να συνυπολογιστούν: οι προσλήψεις ημέτερων σε ρόλους μετακλητών υπάλληλων, οι διευκολύνσεις σε μιντιακούς και οικονομικούς παράγοντες, η ανοχή στις ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις επιχειρήσεων, η ανάθεση των πόρων της επικουρικής ασφάλισης σε κερδοσκόπους, η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της υγείας και της παιδείας σε βάρος του δημοσίου και οι προνομιακές σχέσεις στο χώρο των κατασκευών και των δημοσίων έργων, με τη μεσολάβηση υπουργών.
Από όλα αυτά προκύπτει ότι σε ενδεχομένη πολιτική αλλαγή, η επόμενη κυβέρνηση θα έχει πολύ δουλειά στη διαλεύκανση υποθέσεων διάθεσης του δημοσίου χρήματος, και επιλογών που βλάπτουν την κοινωνία ή μεταφέρουν πόρους σε εκλεκτούς του συστήματος Μητσοτάκη.
Η ανάκτηση του δικαιώματος της Δικαιοσύνης να ερευνά το ποινικό μέρος πολλών υποθέσεων, θα αναδείξει ευθύνες για ένα μεγάλο κύκλο σημερινών κυβερνητικών παραγόντων.
Μ’ αυτή την προοπτική, ακόμη και όσοι έχουν απαλλαγεί δια νόμου προκαταβολικά, φοβούνται για την εμπλοκή τους στις έρευνες που κατ’ ανάγκη θα ακολουθήσουν και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από το «επιτελικό κράτος» της φαυλότητας.
Οι “καλ΄ές μέρες” πέρασαν
Καθώς όλο και λιγότεροι στο κυβερνητικό στρατόπεδο πιστεύουν ότι οι επόμενες εκλογές θα δώσουν παράταση στην κυριαρχία του συστήματος Μητσοτάκη, η ανησυχία εντείνεται και πολλοί κάποιοι προσπαθούν να μείνουν στο περιθώριο της δημοσιότητας.
Την ίδια στιγμή, πρόσωπα από τον επιχειρηματικό μέχρι τον καλλιτεχνικό και τον ακαδημαϊκό χώρο, που είχαν κάνει δηλώσεις υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μένουν στην αφάνεια υπολογίζοντας ότι θα ξεχαστούν όσα είπαν ως τις εκλογές του 2019 και στους πρώτους μήνες της σημερινής κυβέρνησης.
Οι μεταμελημένοι είναι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού και δεν υπάρχει κοινωνική συναναστροφή στην οποία οι χθεσινοί υπέρμαχοι του σημερινού πρωθυπουργού να μην στρέφονται εναντίον του. Ειδικά στα θέματα της πανδημίας, της ακρίβειας και της διακυβέρνησης η κατακραυγή γενικεύεται.
Αντίστοιχη αλλαγή παρατηρείται και στο εσωτερικό της ΝΔ, καθώς εκτός από τους βουλευτές που βρίσκονται στα κάγκελα από καιρό, εναντίον του Μητσοτάκη στρέφονται και υπουργοί- όχι μόνο από το Καραμανλικό, ή το Σαμαρικό στρατόπεδο.
Ακόμη και στα μιντιακά συστήματα που είχαν αναλάβει την ανάδειξη και επικράτηση του Μητσοτάκη- με το αζημίωτο βέβαια- η στήριξή του έχει όλο και βαρύτερο κόστος και οι ρωγμές είναι ορατές, καθώς κάποιοι αρχίζουν να αρχίζουν αποστάσεις τους.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται να εγκαταλείπει την αναζήτηση ημερομηνίας για πρόωρες εκλογές και θα επιχειρήσει να ολοκληρώσει την τετραετία του, για να επωφεληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο.
Οι βεβιασμένες αποκρατικοποιήσεις -που αμφισβητούνται ακόμη και από στελέχη της ΝΔ όπως ο Γ. Κύρτσος- και η καταγγελία από τον Αλέξη Τσίπρα ότι ο Πρωθυπουργός θα κάνει ως το τέλος της θητείας του τους εξοπλισμούς της επόμενης δεκαετίας είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Αν συμφωνούν σε κάτι οι παράγοντες της συντηρητικής παράταξης και οι χορηγοί του Πρωθυπουργού είναι ότι «οι καλές μέρες πέρασαν» όπως λέει διακεκριμένος πολιτικός.
