Του Διογένη Λόππα
Με όσα σοβαρά και ευτράπελα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες, θα μπορούσε να ασχολείται ο τύπος για μήνες ολόκληρους. Συμπυκνωμένος πολιτικός χρόνος και τακτικισμοί εκατέρωθεν άφησαν στη σκιά πτυχές της υπόθεσης που πραγματικά σοκάρουν. Σαν κερασάκι έπεσε από πάνω ο συμβιβασμός της Novartis με το Αμερικανικό κράτος. Η χρονική συγκυρία μόνο τυχαία δεν είναι: Πέρας προανακριτικής, παραδοχή ενοχής της Novartis, εμφάνιση υποκλοπών.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: –
Σύμφωνα με τα (καταγεγραμμένα) λεγόμενα του ίδιου του Ισραηλινού
επιχειρηματία, αντιλαμβανόμαστε όλοι τη στενή φιλική σχέση του με τον
θρυλικό κ. Παπασταύρου, μπιστικού του πρώην πρωθυπουργού Σαμαρά. Συνεπώς υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ Μιωνή – Σαμαρά.
Η απόφαση της Novartis να αποδεχθεί την ενοχή της στην Ελλάδα και να
συμβιβαστεί με το Αμερικανικό κράτος ήταν προφανώς σε γνώση της πλευράς Σαμαρά, δεδομένου ότι οι σχέσεις τους με το ελληνικό team της εταιρίας ποτέ δεν έμεινε κρυφή.
Με γνώμονα την κοινή λογική η επίσημη (έγγραφη μάλιστα) παραδοχή ενοχής της εταιρίας αυτομάτως σημαίνει ότι το αδίκημα της σκευωρίας απλά δεν υφίσταται. Μπορεί δηλαδή να κατηγορηθεί ο κ. Παπαγγελόπουλος για πολλά και διάφορα, να λοιδωρηθεί η τότε κυβέρνηση για αθέμιτες πρακτικές, να φορτωθεί ο κ. Παππάς με τον μισό ποινικό κώδικα (όλα αυτά είναι νομικά παρακολουθήματα πολιτικών αποφάσεων), όμως σκευωρία πλέον δεν υφίσταται. Επίσημα.
Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο καθώς κατά τη σύνταξη του
πορίσματος η πλειοψηφία θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική:
Κινδυνεύουμε με τραγέλαφο, καθώς αν τολμήσουν να αθωώσουν τη Novartis και να επιμείνουν στην αφασία της ”σκευωρίας”, δεν αποκλείεται η εταιρία να προσφύγει στη δικαιοσύνη απαιτώντας αποζημίωση από την ελληνική κυβέρνηση (ο καθένας το ίδιο θα έκανε). Έτσι θα έχουμε την ίδια εταιρία να πληρώνει κέρατα στους Αμερικανούς, αλλά να πληρώνεται (κυριολεκτικά κέρατα εδώ) από τους Έλληνες για την ίδια υπόθεση! Συνεπώς η στοιχειώδης λογική επιβάλλει την αθώωση από την προανακριτική του κ. Παπαγγελόπουλου, τουλάχιστον για το σκέλος της ”σκευωρίας”. Για τυχόν άλλα αδικήματα, ας πράξουν όπως τους φωτίσει.
Με βάση αυτές τις απλές παραδοχές, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο κ. Σαμαράς κατέφυγε σε έναν ομολογουμένως περίτεχνο πολιτικό ελιγμό, δημοσιεύοντας μια μπαγιάτικη συνομιλία που όμως κατάφερε να προκαλέσει πολιτικό σεισμό σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Και παρά το ότι ο τύπος ασχολείται με τη λάθος πλευρά του σκανδάλου, τα σκοτεινά σημεία παραμένουν εκεί και απειλούν να καταβροχθίσουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Καθώς μάλιστα ο κ. Μιωνή εμφατικά κάλυψε τον κ. Παππά ως προς ενδεχόμενες ποινικές πράξεις, μπορούμε να υποθέσουμε ότι στόχος του κ. Σαμαρά δεν ήταν βέβαια ο ήδη τελειωμένος υπαρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ (ήδη από την εποχή Πετσίτη – Καλογρίτσα), αλλά πρωτίστως η προσπάθεια να καλυφθεί ο διερευνόμενος κ. Γεωργιάδης. Βλέποντας δηλαδή την κατάρρευση (εξ Αμερικής) του οικοδομήματος της ”σκευωρίας”, έπρεπε να βρεθεί άμεσα νέο αφήγημα που τουλάχιστον να καλύπτει τα προσχήματα μέχρι να εγκατασταθεί σαμαρικός ένοικος στο υπουργείο δικαιοσύνης. Δευτερευόντως υπήρξαν σαφείς προειδοποιήσεις προς το
σύστημα Μητσοτάκη τις οποίες θα αναλύσουμε στη συνέχεια.
Ας δούμε όμως τρεις ποιες πτυχές της υπόθεσης παρουσιάζουν το μεγαλύτερο πολιτικό ενδιαφέρον, πέραν του πολιτικού τέλους του κ. Παππά:
1. Εμπλοκή Netanyahu σε εσωτερικά ζητήματα της Ελλάδας;
Η απόφαση της πλευράς Σαμαρά να δημοσιοποιήσει τις συγκεκριμένες υποκλοπές δεν είναι ένα απλό εσωτερικό ζήτημα, αλλά έχει σαφέστατες διεθνείς προεκτάσεις και αυτό συμβαίνει γιατί το ραντεβού Παππά – Μινωή κλείστηκε με τη διαμεσολάβηση του επίσημου Ισραηλινού κράτους (σε ουδέτερο έδαφος) και μάλιστα η ίδια η συνομιλία των δύο ανδρών επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό αυτό, καθώς ο ”Bibi”, ο κ. Netanyahu δηλαδή, αναφέρεται αρκετές φορές και μάλιστα με οικείο τρόπο.
Το θέμα είναι εξόχως σοβαρό και θα έπρεπε ήδη να έχει προκαλέσει
διπλωματικές αντιδράσεις: Ένα ξένο κράτος απαιτεί συνάντηση κορυφαίου
μέλους της ελληνικής κυβέρνησης με δικό του έμπιστο υπήκοο και στέλνει τον έμπιστό του καλωδιωμένο! Και όχι μόνο τον στέλνει καλωδιωμένο αλλά έχει και το θράσος χιλίων πιθήκων να κρεμάσει στα μανταλάκια τον Έλληνα αξιωματούχο ο οποίος του έκανε τη χάρη! Ποιος αλήθεια στο μέλλον θα εμπιστευθεί ανάλογη Ισραηλινή διαμεσολάβηση; Ρητορικό το ερώτημα.
Θα ήταν αδόκιμο να πιστέψουμε ότι ο κ. Μιωνή έδρασε αυτοβούλως χωρίς να ενημερώσει την κυβέρνησή του, με την οποία φαίνεται ότι έχει κάτι παραπάνω από φιλικές σχέσεις. Έτσι μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ήταν ενήμερος και σύμφωνος για την πολιτική εκτέλεση του κ. Παππά και την επακόλουθη κατεδάφιση των (καλών) σχέσεων με τον πρώην πρωθυπουργό Τσίπρα. Εκτός αν ο γνωστός για τον καιροσκοπισμό του (και υπόδικος μην ξεχνάμε) κ. Netanyahu ”βλέπει” επαναφορά στην εξουσία του κ. Σαμαρά.
Όλα αυτά μπορεί να είναι εύλογες υποθέσεις, είναι βέβαιο όμως ότι
μετά τις υποκλοπές που είδαν το φως της δημοσιότητας με ευθύνη ενός
έμπιστου της Ισραηλινής κυβέρνησης, οι σχέσεις των δύο χωρών διαταράσσονται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τα τεκταινόμενα στην ανατολική Μεσόγειο.
2. Ο Δον Κορλεόνε στέλνει τους χαιρετισμούς του
Όσοι τολμηροί και υπομονετικοί διαβάσαμε την απομαγνητοφώνηση της ανιαρής συνομιλίας Μιωνή – Παππά μέχρι τέλους (από επαγγελματική διαστροφή να υποθέσω), μπορεί να μειδιάσαμε με την παροιμιώδη αφέλεια και το σαχλό ύφος του ανθρώπου που πίστεψε ότι κινούσε τα νήματα της πολιτικής στην Ελλάδα και μάλλον ανακουφιστήκαμε κάπως από το άδοξο τέλος του. Είναι από τις περιπτώσεις αυτές που ”δεν θα λείψει σε κανέναν”.
Μέσα όμως από τις γραμμές ανακαλύψαμε (ξαναγνωρίσαμε καλύτερα) τον άνθρωπο που στην αλήθεια κινεί τα νήματα της πολιτικής στην Ελλάδα. Ο τακτικισμός του κ. Σαμαρά είναι πραγματικά απολαυστικός και φανερώνει στόφα ηγέτη σε έναν αντιπαθή κατά γενική ομολογία πολιτικό που νομίζαμε ότι είχαμε αποθέσει στο κελάρι της ιστορίας. Φευ, ο Μεσσήνιος όχι μόνο είναι εδώ αλλά μας έδωσε και μια ιδέα από ”αίμα” και πολλές υποσχέσεις για τη συνέχεια.
Αναρωτήθηκε άραγε κανείς γιατί η συνομιλία κόβεται πάνω στο πιο πιπεράτο σημείο; Γιατί ο κ. Σαμαράς (δια των Μιωνή – Παπασταύρου) μας κόβει πάνω στο καλύτερο, γιατί μας φλομώνει σε ανιαρές ιστορίες του παρελθόντος και μόλις το πόνημα πάει να φτάσει σε σημείο βρασμού το κόβει;
Αυτό είναι ένα σαφέστατο μήνυμα προς τον κ. Μητσοτάκη για το ποιος ελέγχει στην πραγματικότητα το πολιτικό παιχνίδι σήμερα. Ο κ. Σαμαράς με δύο σειρές στις οποίες εμφανίζει τον έμπιστό του να ξέρει ”πολλά” για την
πρωθυπουργική σύζυγο, ”στέλνει τους χαιρετισμούς του” στον υπό αίρεση
πρωθυπουργό. Είναι προφανές ότι ο κ. Σαμαράς όχι μόνο έχει ατζέντα, αλλά
είναι ίσως και ο μοναδικός πολιτικός παίκτης σήμερα που έχει τη σαφή
δυνατότητα να την επιβάλει και μάλιστα όχι μόνο με θεμιτά μέσα.
Το μήνυμα στον πρωθυπουργό είναι σαφές: Η ατζέντα Σαμαρά έχει πολύ Novartis, ελεγχόμενο ανασχηματισμό, έμπιστους υπουργούς σε καίρια πόστα, εσωκομματικό μανιφέστο και στο βάθος , γιατί όχι, δυναμική επανεμφάνιση (έπειτα από ένα ελληνο-τουρκικό στραπάτσο για παράδειγμα). Δεν θα είναι και η πρώτη φορά…
Η αντίδραση αυτή προήλθε εσπευσμένα έπειτα από κάποιες άτσαλες και
βιαστικές κινήσεις του πρωθυπουργού. Οι διαρροές περί ανασχηματισμού και ο αποκλεισμός των δικαστικών της αρεσκείας της σαμαρικής πτέρυγας ξεχείλισαν το ποτήρι όσο και η απροθυμία της επίσημης κυβέρνησης να συρθεί πίσω από μια υπόθεση (Novartis) που έδειχνε χαμένη εξ αρχής. Έπρεπε να δοθεί μια συντριπτική απάντηση για το ποιες είναι πραγματικά οι επιλογές του πρωθυπουργού. Και δόθηκε. Κατά τη γνώμη μου ξεπέρασε τα αποδεκτά όρια του εσωκομματικού πολέμου επειδή υπερέβη τις κόκκινες γραμμές του κ. Μητσοτάκη (σύζυγος και ονόματα σε -ιάδης οφείλουν να μένουν έξω από το κάδρο της κριτικής).
Με λίγα λόγια, ωραιότατο το σίριαλ ”Παππάς, παρακράτος, μαγαζί” αλλά η
τηγανίτες είναι αλλού.
3. ”Παρηγορώ τη χήρα”
Το πιο διασκεδαστικό μέρος όμως της περιβόητης συνομιλίας είναι στο τέλος. Εκεί που ο απίθανος κ. Παππάς προσπαθεί να εκμαιεύσει από τον κ. Μιωνή (καημένε Παππά, τόσος ήσουν) αποκαλύψεις για αυτό που όλοι γνωρίζουν ότι είναι η αχίλλειος πτέρνα της πρωθυπουργικής εικόνας αλλά είτε για λόγους πολιτικού fair play, είτε για λόγους ουσίας, κανένας δεν ασχολείται πολύ σοβαρά, δηλαδή την περσόνα αυτή που με τόσο σκέρτσο συνοδεύει παντού τον πρωθυπουργό ως ”Μελάνια των Βαλκανίων”.
Προσωπικά στηρίζω τον κ Μητσοτάκη στο θέμα αυτό και είναι αλήθεια ότι το να ασχολούμαστε με συζύγους και παιδιά πολιτικών δεν ωφελεί ούτε την πολιτική, ούτε τη δημοκρατία (αν τουλάχιστον και αυτός απέφευγε την υπερ-έκθεση θα διευκόλυνε πολύ τα πράγματα). Όμως τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Μιωνή όταν εξηγούσε ”πόσο του στάθηκε στο διαζύγιο”; Δε θέλω να σκεφτώ τίποτα επιλήψιμο εδώ, πιστεύω ακράδαντα ότι ως κάτοικος Ισραήλ ο καλός αυτός κύριος μάλλον αγνοεί τι εννοούμε στην Ελλάδα όταν λέμε ”παρηγορώ τη χήρα”.