Από τον κατευνασμό στην επιβράβευση

Του Γιαννάκη Ομήρου

Ο Νέβιλ Τσάπερλεν ήταν πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1937 μέχρι το 1940. Έμεινε στην ιστορία ως ο πολιτικός ηγέτης που εφάρμοσε την περιβόητη πολιτική του κατευνασμού. Δηλαδή την προσπάθεια καλών σχέσεων με τη ναζιστική Γερμανία. Το 1938 υπέγραψε την συμφωνία του Μονάχου μαζί με την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία με την οποία η Τσεχοσλοβακία θα έδινε τα ανατολικά εδάφη της Σουδητίας στη Γερμανία, υπό την λογική να μη γίνει εισβολή στην υπόλοιπη χώρα. Ο Τσάπερλεν συνέχισε την προσπάθεια συμβιβασμού με τον Χίτλερ με στόχο να αποτρέψει κάθε κίνδυνο πολέμου. Ανακοινώνοντας την Συμφωνία του Μονάχου δήλωσε «Peace for our time” (Ειρήνη στην εποχή μας). Κάτι που διαψεύσθηκε αργότερα κατά τραγικό τρόπο με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Τσάπερλεν έμεινε στην ιστορία ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Η πολιτική του εξευμενισμού του ναζιστικού θηρίου αποτεφρώθηκε μέσα στις στάχτες και τα ερείπια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα σχεδόν αιώνα μετά από αυτό το εξόχως διδακτικό «ιστορικό επεισόδιο», η Τουρκία, παραβάτης του διεθνούς δικαίου κατά συρροή και κατ’ εξακολούθησίν, η χώρα που κατέχει στρατιωτικά το 37% των εδαφών ενός Ευρωπαϊκού κράτους, της Κύπρου, που εισβάλλει κατά το δοκούν στη Συρία και στο Ιρακινό Κουρδιστάν, που παραβιάζει νυχθημερόν τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, που καταδικάζει τον Οσμάν Καβάλα σε ισόβια κάθειρξη επειδή άσκησε το δημοκρατικό δικαίωμα να διαδηλώσει, που καταδικάζει τον Σενέρ Λεβέντ επειδή άσκησε το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας, που φυλακίζει δεκάδες χιλιάδες τούρκους πολίτες χωρίς τήρηση των στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατοχυρώνουν διεθνείς και Ευρωπαϊκές συμβάσεις, αυτή η χώρα – όνειδος της διεθνούς κοινότητας επιβραβεύεται με θωπείες.

Με αφορμή την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, για την οποία η Τουρκία τηρεί στάση «επιτήδειου ουδέτερου», ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, προτού επισκεφθεί το Κίεβο και τη Μόσχα, επισκέπτεται τον Ερτογάν για «να υποβάλει τα σέβη του». Μετά δε την επίσκεψη του στις εμπόλεμες χώρες τηλεφωνεί στον Τούρκο πρόεδρο για να τον ενημερώσει.

Οι δε ΗΠΑ, εις επιβράβευσίν της άρνησης της Τουρκίας να υιοθετήσει κυρώσεις κατά της Ρωσίας, στέλνει νομοσχέδιο στο Κογκρέσο για αποστολή των αμερικανικών F16 στην Τουρκία, ακυρώνοντας προηγούμενη απαγορευτική νομοθεσία.

Η δε μονίμως παραπαίουσα, άτολμη και αναξιόπιστη Ε.Ε αρνείται να επιβάλει κυρώσεις στην αδικοπραγούσα εις βάρος ευρωπαϊκών χωρών, και όχι μόνο, Τουρκία.

Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται κατά επονείδιστο και τραγικό τρόπο. Μόνο που αυτή τη φορά η ακολουθούμενη πολιτική δεν είναι αυτή του «κατευνασμού» αλλά της θωπείας και της επιβράβευσης του παραβάτη, ταραξία, εισβολέα και κυνικού βιαστή του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων