Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Οι πάντες έχουν συνομολογήσει ότι η επιτυχής διεκπεραίωση της πολυπλοκότερης διοργάνωσης του πλανήτη, από την Ελλάδα, είχε την υπογραφή της Γιάννας Αγγελοπούλου.
Το 2024 θα είναι έτος μνήμης: κλείνουν είκοσι χρόνια από τον παγκόσμιο ελληνικό θρίαμβο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.
Πίσω από τη μαγική βραδιά της 13ης Αυγούστου του 2004, υπήρχε ένα θαύμα οργάνωσης, σωστής προετοιμασίας του κράτους, κινητοποίησης του πληθυσμού, αξιόπιστης συνεργασίας στοn διεθνή χώρο.
Οι πάντες έχουν συνομολογήσει ότι η επιτυχής διεκπεραίωση της πολυπλοκότερης διοργάνωσης του πλανήτη, από την Ελλαδα, είχε την υπογραφή της Γιάννας Αγγελοπούλου.
Η επιστροφή σε εκείνη την περίοδο της πανστρατιάς για επιτευχθεί ο στόχος, διατυπώνεται σε μια πρόταση του Γ. Μαλούχου, από το “Το Βήμα της Κυριακής”: Να συνδεθεί η θριαμβεύτρια του 2004 με την εθνική διεκδίκηση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Δεν ξέρουμε αν η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει αυτή την ιδέα με το βάρος και τη διορατικότητα που περιέχει.
Δεν ξέρουμε ούτε αν η Αγγελοπούλου θα αποδεχόταν αυτή την τιτάνια πρόκληση.
Ειδικά μετά την, όχι και πολύ ανταποδοτική , αντιμετώπιση που της επιφύλαξε το πολιτικό σύστημα- στο οποίο, πριν από δυο δεκαετίες, παρέδωσε το τεράστιο κεφάλαιο των Αγώνων, μαζί με τον κερδοφόρο οικονομικό απολογισμό της Επιτροπής “Αθήνα 2004”.
Ιδίως από την πλευρά της Συντηρητικής παράταξης, υπήρξαν πολιτικά, οικονομικά και μιντιακά συμφέροντα που ανησύχησαν ότι θα τη βρουν μπροστά τους, στο δημόσιο, με το κλέος της, και απαξίωσαν τη μεταολυμπιακή κληρονομιά.
Αργότερα υπήρξε και η απρέπεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που την υποχρέωσε να παραιτηθεί από πρέσβειρα επί τιμή.
Ενδεχομένως μια νέα πρόταση της Πολιτείας για εθνικό θέμα, θα συναντήσει τη γνωστή διάθεση των Αγγελόπουλων- που ως εύπορη οικογένεια κάνουν καλή χρήση του πλούτου-να αποδέχονται τις εθνικές προ-σ-κλήσεις.
Συνέβη το 1997, όταν ο Σημίτης τους ζήτησε να φέρουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα και το έκαναν χωρίς επιβάρυνση του κράτους.
Η Γιάννα το ανέδειξε το 2000, όταν πήρε το εγχείρημα της διοργάνωσης – που έβαινε προς αποτυχία με τις “κίτρινες κάρτες” της ΔΟΕ- και ανέδειξε το ελληνικό παράδειγμα ως διεθνές υπόδειγμα.
Το επανέλαβε το 2019 ως επικεφαλής της -αυτοχρηματοδοτούμενης- Επιτροπής ” Ελλάδα 2021″: αψήφησε την πανδημία και όργωσε την επικράτεια κινητοποιώντας την κοινωνία για τον εορτασμό της 200ετηρίδας από την ελληνική Επανάσταση.
Αυτή τη στιγμή με φόντο την πρόσφατη ελληνοβρετανική ένταση γύρω από τα Μάρμαρα, είναι άστοχο να ανακινηθεί ένα τέτοιο θέμα.
Νεα επιστράτευση των Αγγελόπουλων ως ισχυρό όπλο της ελληνικής πλευράς, δεν πρέπει να γίνει άκαιρα.
Το ενδεχόμενο να αναλάβει η Γιάννα να σηκώσει, με τον δικό της τρόπο, το βάρος της διεκδίκησης από εκεί που το άφησε η Μέλινα, είναι ελπιδοφόρο,ως εθνικός υπολογισμός.
Πότε και πώς θα αξιοποιηθεί είναι ζήτημα που θα ορίσει η συλλογική αποφασιστικότητα της χώρας, να εξοπλίσει μια νέα “Αργώ” και να ζήσει το ελληνικό μύθο για το χρυσόμαλλο δέρας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
