«Γιατί ήταν τόσο λυπημένος ο Καρυωτάκης σε μια υπέροχη πόλη»

Στην Πρέβεζα βρέθηκε το απόγευμα της Πρωτομαγιάς η υποψήφια Ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και Δημοσιογράφος, Βίκυ Φλέσσα, η οποία παραχώρησε συνέντευξη σε εκπροσώπους των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης, στο ξενοδοχείο «Dioni».

Όπως αναφέρει το mypreveza.gr, η Βίκυ Φλέσσα, αναφέρθηκε σε διάφορα ζητήματα που άπτονται της υποψηφιότητάς της στην ευρωβουλή, ενώ παράλληλα θέλησε να προβάλει και τις προτάσεις της για την τοπική κοινωνία της Πρέβεζας, την οποία, όπως είπε η ίδια, γνωρίζει καλά. Συγκεκριμένο κομμάτι της ομιλίας της, μάλιστα, αφορούσε την πολιτιστική αξιοποίηση του τόπου, θέμα το οποίο η υποψήφια ευρωβουλευτής της ΝΔ έλεγε πως ιεραρχεί ψηλά και γνωρίζει καλά.

Ωστόσο, το παραπάνω προφίλ που επιχείρησε να «πουλήσει» η Βίκυ Φλέσσα, δεν κατάφερε να ταιριάξει καθόλου με την απορία που εξέφρασε, μιλώντας στους δημοσιογράφους, η οποία ήταν η εξής: «Πως γίνεται ο Καρυωτάκης να ήταν τόσο λυπημένος σε μια υπέροχη πόλη;».

Απορία που μάλλον προδίδει παντελή άγνοια του πολιτιστικού κεφαλαίου του ποιητή και πεζογράφου, και φαίνεται να είναι στα μάτια της Βίκυς Φλέσσα απλά ένας ποιητής που ήταν λυπημένος και αυτοκτόνησε.

Μάλλον, παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο Κώστας Καρυωτάκης είχε περάσει πολλές κρισιακές καταστάσεις στο κομμάτι της ερωτικής του ζωής, ενώ από το 1922 μαθαίνει πως νοσεί από σύφιλη, αρρώστια που τότε ήταν ανίατη και αποτελούσε κοινωνικό στίγμα. Μετά τον χωρισμό του από την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη που αρραβωνιάστηκε με κάποιον άλλο, πηγαίνει στο Παρίσι όπου προσβάλλεται από φυματίωση και όταν επιστρέφει στην Ελλάδα, νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Σωτηρία.

Επομένως, η λέξη «λυπημένος» σίγουρα δεν αποτυπώνει τα όσα συνέβησαν στη ζωή του μεγάλου ποιητή και πεζογράφου, αντιθέτως, μάλιστα, την υποβαθμίζει. Μια τέτοια αντιμετώπιση δεν είναι μόνο άστοχη αλλά φανερώνει την άγνοια της υποψήφιας ευρωβουλευτή της ΝΔ, η οποία δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται όλα αυτά τα σημαντικά γεγονότα στη ζωή του Κώστα Καρυωτάκη που τροφοδότησαν το σημαντικό έργο του.

Η κα Φλέσσα είπε, μεταξύ άλλων στην ομιλία της:

«Αυτό που θα ήθελα εγώ να προσπαθήσω στην Ευρωβουλή είναι να καταφέρουμε να αναδείξουμε τα τοπόσημα του Ελληνισμού, τα πολιτιστικά τοπόσημα. Γι’ αυτό έχω ξεκινήσει αυτή την περιοδεία στην Ελλάδα και ζητώ σε κάθε πόλη από τους τοπικούς άρχοντες, τους πολίτες, τους συναδέλφους δημοσιογράφους όπως εσείς, να μου δίνουν ιδέες – προτάσεις – σκέψεις για το πώς μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτιστικά η περιοχή σε σχέση πάντοτε με αυτό που ονομάζουμε άυλη πολιτιστική κληρονομιά, δηλαδή να συνδεθεί και με τα προϊόντα του τόπου. Ξεκίνησα από την Ήπειρο, στα Ιωάννινα κάναμε κάποιες συζητήσεις και τέθηκε μια πρόταση ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κωπηλασίας στη λίμνη των Ιωαννίνων.Εδώ στην Πρέβεζα αυτό που εμένα μου έρχεται στο μυαλό, βασιζόμενη στο όνομα του Καρυωτάκη, είναι ένα ωραίο μαθητικό συμπόσιο ποίησης των ρομαντικών ποιητών της Ευρώπης. Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούν να έρχονται τα παιδιά εδώ και να γίνεται μια μεγάλη εκδήλωση, να φιλοξενούνται εδώ, να πηγαίνουν σε θερινές κατασκηνώσεις, να συμμετέχουν σε προγράμματα βιωματικής μάθησης. Μια άλλη ιδέα είναι η αξιοποίηση του Ιονίου, το Ιόνιο είναι η πιο γαλήνια θάλασσα στην Ελλάδα, είναι η θάλασσα του Οδυσσέα. Δεν θα είναι ωραίο τα παιδιά από την Ευρώπη να έρχονται και να συμμετέχουν σ’ ένα πρωτάθλημα ιστιοπλοΐας με το όνομα του Οδυσσέα; Θα πρέπει επίσης να αξιοποιήσουμε αυτή τη γιορτή που έρχεται σε δύο χρόνια, τα 200 χρόνια ελευθερίας μετά την Ελληνική Επανάσταση. Αυτό θα πρέπει να είναι μια ευρωπαϊκή γιορτή. Θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε τη Ναυμαχία στο Άκτιο, διότι έχουμε τη σύγκρουση των δύο κόσμων, της Ανατολής και της Δύσης, θα ήταν ωραίο να έρχονται εδώ τα παιδιά της Ευρώπης και να διδάσκονται από αυτή την ιστορία. Αυτό που θέλω να κάνω εγώ στην Ευρώπη είναι να προσπαθήσουμε να επανακτήσουμε το κύρος μας, να μην θυμούνται τα μνημόνια. Μετά από 20 χρόνια, τα παιδιά τώρα του Δημοτικού στην Ευρώπη, η εικόνα που θα έχουν για την Ελλάδα θα είναι ότι εκεί κάτω στην Μεσόγειο, οι γονείς μας έσωσαν με τα Μνημόνια κάποιους τύπους που λιάζονταν στις παραλίες. Δεν μας αξίζει αυτό! Ποιο είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα: Ο Πολιτισμός, η φιλοξενία, το φιλότιμο. Η Ελλάδα δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να αναπτύξει βαριά βιομηχανία, άρα θα πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτά που έχουμε και που είναι κυρίως ο Πολιτισμός».

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ