Η Βίκυ Φλέσσα μιλώντας στην Πρέβεζα στα τοπικά μέσα ενημέρωσης, είπε στους δημοσιογράφους: «Είναι η πέμπτη ή έκτη φορά που έρχομαι στην Πρέβεζα. Χαίρομαι πολύ που είμαι στην Ήπειρο, που ξεκινάω από εδώ την προεκλογική μου περιοδεία ανά την Ελλάδα. Ε, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Καρυωτάκης ήταν τόσο πολύ λυπημένος, για να είμαι ειλικρινής, σε αυτή την υπέροχη πόλη…».
«Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Καρυωτάκης ήταν δυστυχισμένος σε μια τόσο όμορφη πόλη όπως η Πρέβεζα» Βίκυ Φλέσσα.
Κυρία Φλέσσα εύστοχη η παρατήρηση σας, προσωπικά αποδίδω την δυσφορία του ποιητού στις κάργες που κοπανουσαν τις μαύρες στέγες και τα κεραμίδια και στις γυναίκες που καθάριζαν κρεμμύδια.
Ο συνδυασμός αυτός ντάπα ντουπα οι κάργες βάλε και την κρεμμυδίλα δεν το αντέχει άνθρωπος αυτό το χάλι κι αυτοκτονεί. Και η Μαρία η Πολυδούρη που τον είχε αγαπητικό τα ίδια του έλεγε ‘βρε Κώστα μου πού να τρέχεις ν’ αυτοκτονείς τώρα όλιγη υπομονή κι η ρουφιάνα η καργια κάποτε θα τον βγάλει τον καρασκασμό η δε κρεμμυδίλα φεύγει όταν το τσιγαρισεις λιγουλάκι’.
Κι εγώ εχω τέτοιες απορίες διότι ο Καβαφης σου λέει ρωτούσε για την ποιότητα των μαντηλιών. Με τις ώρες αυτό τώρα, που εμένα η γιαγιά με την πρώτη την καταλάβαινε την ποιότητα το καλό το μεταξωτό κάνει μπαμ έλα παιδιά τωρα σε τα μάς αυτά; Εγώ πιστευω κυρία Φλέσσα πως εξεπιτουτου καθυστερούσε και σκοπίμως ερωτούσε για την ποιότητα μάλλον του άρεσε η πωλήτρια υποψιάζομαι, προκύπτει κι από τα συμφραζόμενα πως στάνταρ αυτό θέλει να πει ο ποιητής.
