Συλλαλητήριο: Κάτι γίνεται εδώ και δεν ξέρεις τι, λέω εγώ. Έτσι δεν είναι, μίστερ Τζόουνς;

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ PIXEL/ ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΥΣΗΣ

Του Νίκου Λακόπουλου

Τα τελευταία νέα είναι πως κάποιοι πέταξαν μπογιές στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη- κεντρικού ομιλητή στο συλλαλητήριο, ενώ παραστρατιωτικές ομάδες αναλαμβάνουν δράση για να το “περιφρουρήσουν” από αντιεξουσιαστές που δηλώνουν πώς θα χυθεί αίμα. Η Ιερά Σύνοδος τελικά θα πάει και η Νέα Δημοκρατία ελπίζει να είναι ένα αντικυβερνητικό συλλαλητήριο. Δηλαδή διαδηλώνουμε για τη Μακεδονία για να πέσει η κυβέρνηση. Σε άλλο χρόνο θα λύσουμε το πρόβλημα- λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλάζοντας απόψεις, την ίδια ώρα που τρεις υπουργοί δέχονται απειλές για σφαίρες. Τι δεν πάει καλά στην εικόνα;

Προφανώς δεν έχει μεγάλη σημασία τι ζητά αυτό το συλλαλητήριο, από ποιον και με πιο στόχο. “Η Ελλάδα δεν πωλείται γιατί την αγόρασε ο Χριστός” λέει ένα πανό κι οι “Μακεδονάχοι”, Σαλαμινομάχοι κάνουν την αντίθετη πορεία από αυτήν του Παύλου Μελά. Από την Μακεδονία φτάνουν στην Αθήνα όπου εδρεύουν τα τηλεοπτικά κανάλια και η κυβέρνηση. Μέσα στο κλίμα των ημερών οι αγρότες έβαλαν ελληνικές σημαίες στα τρακτέρ που φτάνουν κι αυτά στην κυβέρνηση. Το μόνο βέβαιο είναι πώς όλα θα είναι λίγο διαφορετικά μετά από αυτό το συλλαλητήριο, όπως όλα άλλαξαν μετά τα μεγάλα συλλαλητήρια των Αγανακτισμένων.

Προφανώς ενισχύονται οι τυφλές δυνάμεις του εθνικισμού που ίσως εμφανισθούν με νέο κόμμα καθώς η Χρυσή Αυγή παράγινε …κοινοβουλευτική. Η Εκκλησία, παρά την απόπειρα του Αρχιεπισκόπου να μείνει μακρυά από τα συλλαλητήρια διεκδικεί ένα υπερπολιτικό ρόλο, κηδεμόνα του έθνους -άσχετα αν η επικράτηση του κρατικού χριστιανισμού -που θυμήθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αφορμή την ….Υπαπαντή- ήταν το βίαιο τέλος του “ελληνισμού; – όταν το να είσαι Έλληνας τιμωρούνταν με θάνατο.

Η Ιστορία δεν έχει μεγάλη σημασία εδώ, όσο οι μύθοι που εναγωνίως προσπαθούν να δώσουν σε έναν λαό εθνική ταυτότητα. Εμείς είμαστε απόγονοι του Αλεξάνδρου, όχι αυτοί. Το πάθος αυτό είναι τόσο μεγάλο ώστε δεν έχει σημασία αν άφησε τελικά απογόνους ο πρόωρα χαμένος Αλέξανδρος -που μάλλον δεν ήταν Μακεδόνας, αλλά Ηπειρώτης από την Ολυμπιάδα, την μητέρα του- πιθανότατα και με …αιγυπτιακό αίμα, αφού δεν ήταν γόνος του Φιλίππου, αλλά ο Γιος του Άμμονα.

Πιθανόν ο Αλέξανδρος, αν ζούσε σήμερα, θα διεκδικούσε για τον εαυτό του έναν άλλο ρόλο πιο διεθνή, από το να ασχολείται με τους Μακεδόνες. Τον διεκδικούν άλλωστε περισσότεροι λαοί, δεν έχει σημασία τι θα ήθελε ο ίδιος, όσο τον ρόλο που του αναθέτουν τα πλήθη. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Οι άλλες Μακεδονίες δεν έχουν θέση στην Ιστορία αφότου ο Ελληνισμός εμπλέκεται με τον Χριστιανισμό και -όπως λέει ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης- «Αν τελικά παραχωρηθεί το όνομα της Μακεδονίας, θα είναι η αρχή του τέλους για τους Έλληνες”.

Πώς θα γίνει αυτό, δεν χρειάζεται να εξηγηθεί αφού οι έφιπποι, βρακοφόροι από την Κρήτη, χλαμυδοφόροι , Σαλαμινομάχοι. στο καρναβάλι του εθνικισμού πήραν την Ιστορία στα χέρια τους. Παρεπιμπτόντως μια ομάδα που άλλοι λένε πως ήταν Χρυσαυγίτες, άλλοι φασίστες κι άλλοι οπαδοί του ΠΑΟΚ- χωρίς να αποκλείεται να ήταν όλα αυτά- πυρπόλησε την κατάληψη Libertaria, στη Λεωφόρο Στρατού 19 και Σαρανταπόρου στην Θεσσαλονίκη, αφού ο εχθρός δεν είναι μόνον οι Γυφτοσκοπιανοί, αλλά και οι κομμουνιστές και οι αναρχικοί.

Ο Λαός αποφάσισε- δια του Φραγκούλη- πως η κυβέρνηση έχει πέσει. Ο πρωθυπουργός, ο Κοτζιάς, ο υπουργός Εξωτερικών, αλλά και ο Αρχιεπίσκοπος είναι “προδότες”. Από την άλλη πλευρά κι ο Μίκης Θεοδωράκης κατηγορείται για άλλη προδοσία. Τι ζητά αυτό το πλήθος με τις στολές, τα μαύρα μπουφάν που γράφουν “Μακεδονία”- ο όχλος είναι καλύτερη έκφραση- στις πλατείες και ποιος τον έχει προδώσει;

Eίναι μάλλον προφανές ότι αυτό το συλλαλητήριο- που δεν έγινε ούτε για το Κυπριακό, ούτε για την τουρκική απειλή, όπως θα παρατηρήσει ο Ευ. Βενιζέλος, δεν έχει στόχο την λύση του “Μακεδονικού”, αλλά αντίθετα χρειάζεται να μείνει άλυτο, χρειάζεται τουλάχιστο ένα εχθρό για να εκφράσει την βασική επιθυμία του για αίμα.

Προφανώς θυμίζει άλλες εποχές όταν πάλι στη Θεσσαλονίκη η Εθνική Ένωσις Ελλάδος- η γνωστή 3 Εψιλον- τη νύχτα της 25ης Ιουνίου 1931 -ένας φανατισμένος όχλος- επιτέθηκε στα γραφεία της εβραϊκής οργάνωσης «Μακαμπή» στην διασταύρωση των οδών Καραϊσκάκη και Πραξιτέλους. Την άλλη μέρα διακόσια άτομα κατευθύνθηκαν στον εβραϊκό οικισμό στην Τούμπα και τα μεσάνυχτα  έβαλαν φωτιά σε ένα εβραϊκό παντοπωλείο, ένα φαρμακείο και το σπίτι του ραβίνου Ιωσήφ Ορέζια.

Αυτή τη φορά παραστρατιωτικές οργανώσεις -λέει το ρεπορτάζ- θα δράσουν στο συλλαλητήριο με στόχο αναρχικούς, κομμουνιστές και γιατί όχι μετανάστες- που επιβουλεύονται -όλοι- την “πατρίδα”.  Ποια πατρίδα;  Δεν έχει καμιά σημασία. Είναι η πατρίδα που εν προκειμένω κατασκευάζεται στη συνείδηση του όχλου για να αναπληρώσει την χαμένη του ζωή- κι όλα αυτά δεν είναι άσχετα με την πρόσφατη χρεοκοπία και την πληγωμένη του υπερηφάνια. Η αλήθεια εδώ δεν έχει καμιά δουλειά γιατί ο εθνικισμός, ο φυλετισμός, αυτός ο ψυχαναγκαστικός “πατριωτισμός” δεν έχει να κάνει με τα Σκόπια- που επιβουλεύονται το “έθνος μας”.

Περισσότερο από όλα ο ρατσισμός, ο φυλετισμός- με αποκορύφωμα τον ναζισμό- επινοεί λόγους υπερηφάνειας ύστερα από ένα τραύμα προσωπικό που ταυτίζεται μια “εθνική” τραγωδία την οποία ο “πατριώτης” βιώνει με φόβο ως απειλή από τον “Άλλο”- που δεν μπορεί νάναι κι αυτός απόγονος του Αλεξάνδρου -αν και δεν έχει αποδειχθεί πως ο ίδιος είναι.

Τελικά, αν και το συλλαλητήριο μπορεί να είναι μια γιορτή, πατριωτική, επιβεβαίωσης ενός εθνικού “εμείς”, ο πληγωμένος όχλος θα βρει τρόπο να εκφράσει την επιθυμία για βία. Είναι όλοι προδότες. Κάποιος πρέπει να πληρώσει για την χαμένη μας ζωή, τη φτώχια, την ταπείνωση, την ανέχεια, ή απλώς ένα αίσθημα μειονεξίας που κατά κύριο λόγο αφορά τελικά το σώμα- εναντίον του οποίου στρέφεται ο ναζισμός -που μάλλον δεν εξηγείται με αφελείς αναλύσεις ως προϊόν του …καπιταλισμού.

Ατυχώς, η πολιτική ταλαιπωρήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η πολιτική έκφραση στραγγαλίστηκε από κόμματα -κυρίως κρατικά ως προς τον σκοπό και την λογική τους. Η λαϊκή έκφραση περιφρονήθηκε από χειραγωγούς που κρύβονται πίσω από την μετατροπή της δημοκρατίας σε μια στρεβλή δήθεν- δηλαδή ανύπαρκτη- αντι- “προσώπευση”.

Όσοι θέλουν να μη σημαίνει τίποτα το συλλαλητήριο με τις αγωνίες του, την διεκδίκηση ρόλου πολιτικού στον πολίτη, την οργή και το μίσος για τους “γείτονες”- που “μας έκλεψαν το όνομα”, τους άλλους, τους πολιτικούς, ακόμα και θεσμούς όπως ο Αρχιεπίσκοπος- για πρώτη φορά, δεν βλέπουν τι συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, στα υπόγεια μιας κοινωνίας που ασφυκτιά.

Κάτι θα έχει αλλάξει αύριο, αλλά προς το χειρότερο.Γιατί, όπως λέει ο Ποιητής, “όπου δεν λαλεί αηδόνι, ακούγεται βόμβα μολότωφ”. « Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

  • H τελευταία φράση από συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη (1979)
  • Ο τίτλος από στίχο του Bob Dylan (Ballad of a thin man)
  • Φωτό από το Ταξίδι στα Κύθηρα του Θ. Αγγελόπουλου