Ντόρα Μπακογιάννη: H πολιτικός που χάνει επειδή έχει δίκιο!

Του Γ. Λακόπουλου

Η Ντόρα  Μπακογιάννη, ως πρωτότοκη κόρη του Κώστα Μητσοτάκη, προετοιμαζόταν, δίπλα του, σχεδόν για δυο δεκαετίες για να τον διαδεχθεί στην ηγεσία της ΝΔ και να επιδιώξει την πρωθυπουργία. Σ’ αυτό το διάστημα απέκτησε ένα ιδιαίτερο πολιτικό  ιμπέριουμ με την εκλογική νίκη της στο δήμο Αθηναίων και την σύμπραξη της με τον Κ. Καραμανλή ως υπουργός Εξωτερικών του. Ήταν  βέβαιη διάδοχός του.

Τα παιχνίδια της μοίρας την οδηγούν εκτός πολιτικής, ή πάντως στο περιθώριο προς το παρόν. Είναι η μόνη βουλευτής στην Ιστορία για την οποία ο -υποδεέστερος της από πλευράς πολιτικής διαδρομής και πολιτικής βάρους -αρχηγός του κόμματος της- προεξοφλεί ότι δεν θα είναι υπουργός. Αυτό δεν ισχύει για τους άλλους συνυποψήφιους της στην Α΄ Αθήνας και έτσι κινδυνεύει να μείνει εκτός Βουλής.

Αν δεν την έχει διαγράψει- όπως την απειλεί- ως τότε ο αρχηγός της. Που συμβαίνει να είναι και αδελφός της και μεγαλύτερος αντίπαλός της. Που δίνει την εντύπωση ότι χρησιμοποιεί την κομματική εξουσία για να διευθετήσει οικογενειακές υποθέσεις. Να την απομακρύνει …επειδή έχει δίκιο.

Ίσως αυτό είναι το χαρακτηριστικό στοιχείο για το οποίο η Ντόρα θα μείνει στην ιστορία: χάνει εκεί που έχει όλα τα δικιά με το μέρος της.

ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΪΤΑΣ

Το  2009 βρισκόταν στον ζενίθ της καριέρας της με  αναγνώριση στο εξωτερικό και πλήρη έλεγχο του κομματισμού μηχανισμού. Και με το δίκιο της βουνό, απέναντι στον αντίπαλό της για την ηγεσία του κόμματος. Ένα δίκιο αυταπόδεικτο: ήταν κάποιος που είχε ανατρέψει μια κυβέρνηση της ΝΔ. Είχε κατηγορηθεί ότι συνέπραξε κατά του  Πρωθυπουργού με “διαπλεκόμενα συμφέροντα”. Είχε στήσει αντίπαλο κόμμα, ήταν σχεδόν σε απομόνωση και  πάντως  κατώτερος της στο δημόσιο χώρο. Αλλά ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να της πάρει την ηγεσία μέσα από τα χέρια. Όχι γιατί είχε προσκομίσει κάτι καλύτερο από αυτή, αλλά γιατί η ίδια έκανε λάθη τακτικής από υπερβάλλουσα αυτοπεποίθηση.

Το 2010 όταν ο Γ. Παπανδρέου έφερε το Μνημόνιο  ο Σαμαράς ως  επικεφαλής της ΝΔ πλέον βγήκε στο “αντάρτικο”   με τις “διαφάνειες των Ζαππείων” που δεν είχαν σχέση με την κατάσταση της χώρας, την οικονομία την πολιτική και την κοινή λογική. Ανεξάρτητα από τι έγινε στο παρελθόν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και πέρα από τον τρόπο που οδήγησε ο Παπανδρέου  στο Μνημόνιο   ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε πλέον  άλλος δρόμος. Αλλά ο Σαμαράς το καταψήφισε  και δημιούργησε το αντιμνημονιακός πλαίσιο το οποίο εκμεταλλεύθηκε στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας.  Η Ντόρα το καταψήφισε και… διαγράφηκε.

Σε 18 μήνες ο  Σαμαράς αναγκάστηκε όχι μόνο να ψηφίσει το Μνημόνιο, αλλά και να το δηλώσει εγγράφως.  Η Ντόρα δικαιώθηκε. Αλλά στην κυβέρνηση  που σχημάτισε δεν βρέθηκε θέση για αυτήν. Αντίθετα  τιμήθηκε υπέρ του δέοντος ο αδελφός της, που δεν ψήφισε το Μνημόνιο.  Γέμισε μια  κυβέρνηση της ΝΔ με Γουλιμήδες. Αλλά η ίδια  που θα έπρεπε να είναι πρώτη σ αυτή τη κυβέρνηση, έχασε- επειδή είχε δίκιο…

Η Ντόρα συνέχισε να εκπροσωπεί τη σωστή πλευρά στη ΝΔ – στην οποία επέστρεψε το 2012- και να έχει δίκιο σε μικρά  και μεγάλα θέματα.

Είχε δίκιο όταν ήταν αντίθετη στην αφομοίωση των βουλευτών του ΛΑΟΣ Γεωργιάδη, Πλεύρη και Βορίδη που έγιναν υπασπιστές του Σαμαρά και … υπουργοί,  αλλά έχασε. Γεύτηκε μόνο μια μικρή νίκη όταν, με τη συνδρομή και του Καραμανλή, απέτρεψε την αφομοίωση και του Γ.  Καρατζαφέρη.

Είχε δίκιο όταν θεώρησε ως “ενδιάμεση” την ανάδειξη ηγεσίας το 2015 και δεν μετείχε στην κούρσα, προτιμώντας να στηρίξει την αξιοπρεπή λύση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη, όπως και ο Καραμανλής , αλλά και σχεδόν όλοι οι βουλευτές και οι λοιποί, δελφίνοι. Ηττήθηκε από τον Κυριάκο, από το οποίο είχε ηττηθεί προηγούμενα ενδοοικογενειακά,  απέναντι στον πατέρα τους και είχε  δίκιο: η δημοσκόπηση που διενήργησε την αναδείκνυε έτη φωτός μπροστά από τον Κυριάκο.  

Είχε δίκιο στην εναντίωση της στην διολίσθηση της ΝΔ προς τα δεξιά, υπό την πίεση του Σαμαρά και  Γεωργιάδη, αλλά πάλι έχασε καθώς η ίδια περιθωριοποιήθηκε, ο Γεωργιάδης  έγινε αντιπρόεδρος και ο Σαματάς  … μέντορας  και καθοδηγητής του Κυριάκου.

Η κυρία έχει  απόλυτο δίκιο και τώρα με το Σκοπιανό. Με βάση προεργασίες που είχαν γίνει ήδη από την κυβέρνησης Σημίτη από το 1997 ,η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008  διαμόρφωσε την νέα εθνική γραμμή που υπερέβαινε την υπό πίεση απόφαση του  1992   στο προεδρικό μέγαρο -από μια πολιτική ηγεσία που δεν υπάρχει σήμερα στο δημόσιο βίο. Ο Κ. Καραμανλής ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κ. Μητσοτάκης και ο Α. Παπανδρέου ως επικεφαλής των μεγάλων κομμάτων της εποχή δεν ζουν, η  Μαρία Δαμανάκη είναι εκτός πολιτικής και η Αλέκα Παπαρήγα  υποαπασχολείται.

Κατ’ αυτή τη γραμμή  η Ελλάδα αφού ηττήθηκε διπλωματικά από την κακή διαχείριση Σαμαρά  οφείλει να επιδιώξει λύση με σύνθεση ονομασία, έναντι όλων και εξάλειψη των αλυτρωτισμών.  Αυτό το δίκιο το διεκδικεί η  Ντόρα  δημοσίως,  καθώς υπήρξε συνδιαμορφώτρια αυτής της πολιτικής, που δεν θεωρεί βέβαια διέξοδο τα συλλαλητήρια, ειδικά όταν καπελώνονται από ακραίους..

Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης  υποτάσσεται σε ό,τι του υπαγορεύει η δεξιά πτέρυγα του κόμματος, καλύπτει τον Άδωνι και ανταλλάσσει οικογενειακές επισκέψεις με τον Σαμαρά- πρώτοι φίλοι πλέον.  Και στο παρασκήνιο βάζει κάποιους νεοσσούς της πολιτικής -σαν τον Κ. Αχ. Καραμανλή- να της υποδεικνύουν να μην…  μιλάει γιατί δεν είναι αρμόδια. Να υιοθετεί ό,τι λέει η …Μαρία Σπυράκη.

Κάποιος  άλλος θα έκοβε φλέβες ή θα μπουκάριζε στα κεντρικά γραφεία της ΝΔ και θα το έκανε κεραμιδαριό. Η Ντόρα μένει ψύχραιμη και περιμένει την κατάλληλη ώρα για να πάρει την εκδίκησή της. Αν την πάρει ποτέ. Γιατί στην περίπτωσή της ο Θεός της πολιτικής είναι άδικος…