Γιατί τόση τοξικότητα στον Σύριζα;

Του Τάκη Ψαρίδη

Εκπλήσσομαι πραγματικά με την τοξικότητα πολλών Συριζαίων. Δεν μιλώ για την κριτική και τις διαφορετικές απόψεις που καλώς εκφέρονται.  Μιλώ για το δηλητήριο με το οποίο δαγκώνουν την ίδια την σάρκα τους.

Μιλώ για την εμφανέστατη μνησικακία αυτών που έγιναν σούπερ ντούπερ πολιτικοί αναλυτές και αποφαίνονται -σαν να εύχονται προκειμένου να δικαιωθούν προσωπικά, την νέα καταβαράθρωση του κόμματος τους επειδή δεν βρήκε μια λαμπερή προσωπικότητα (από το λάιφ στάιλ άραγε;;) για υποψήφιο δήμαρχο λες και τον είχε στο τσεπάκι και τον κρύβει. 

Τα άτομα αυτά προσπερνούν τις ειδικές συνθήκες που βρίσκεται το κόμμα τους, έχουν πειστεί από τα μίντια ότι για την πτώση του φταίει το ίδιο που δεν κάνει «σωστή» αντιπολίτευση και προσπερνούν ακόμα και την στάση του Πασόκ που δεν ήθελε για τους δικούς του μικροκομματικούς και μικρομέγαλους λόγους (μαζί πάνε αυτά) να συνεργαστεί απέναντι στον Μπακογιάννη, αλλά τον «χορηγεί» επισήμως προτιμώντας την στήριξη της Σώτης Τριανταφύλλου η οποία αποφαίνεται πως η αριστερά είναι αρρώστια και βρωμάει «αριστερίλα»..

Ασκώ την δημοσιογραφία σχεδόν επί 30 χρόνια και σε κανένα μεγάλο κόμμα δεν έχω δει τέτοιες δημόσιες επιθέσεις, τόση χολή και σκατοψυχιά από τα ίδια τα μέλη του. Ποτέ στην ΝΔ και ποτέ στο Πασόκ.

Θα πει κάποιος πως αυτό είναι σύνηθες στην αριστερά. Το ξέρουμε αυτό. Το ερώτημα πλέον είναι, γιατί μόνο ή κυρίως στην αριστερά; Θα διακινδυνεύσω μια απάντηση:

 Ίσως γιατί στην αριστερά δεν συγκρούονται κυρίως τα οικονομικά συμφέροντα, η διεκδίκηση του βολέματος κλπ, όπως στα άλλα κόμματα που αυτά τα «βρίσκουν» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.  Αντιθέτως στην αριστερά, που όπως και να το κάνουμε έχει ένα ηθικό πλεονέκτημα, συγκρούονται περισσότερο τα «εγώ» που διεκδικούν μια ατομική επιβεβαίωση η οποία φυσικά δεν έχει καμία σχέση με την αριστερή ανιδιοτέλεια.

Η ιδεολογική σύγκρουση στην πραγματικότητα είναι το πρόσχημα. Όσο πιο διογκωμένα είναι αυτά τα «εγώ» τόσο μεγαλύτερο κακό και τοξικότητα βγάζουν. Μια ματιά στα σόσιαλ μίντια αρκεί για του λόγου το ασφαλές. Όμως, δεν είναι κρίμα και άδικο για την αριστερά, την κοινωνία και τη χώρα, ορισμένοι σούπερ ντούπερ αριστεροί να επιβεβαιώνουν την διάγνωση της Σώτης Τριανταφύλλου;