Του Παύλου Γερουλάνου
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι διαφωνώ με τη φίλη μου την Συλβάνα. Διότι πιστεύω βαθύτατα ότι μέσα από μια δημοκρατική διαδικασία μπορεί να αλλάξεις άποψη και πρέπει να είσαι έτοιμος να το κάνεις. Σε ό,τι με αφορά, δεν βρίσκομαι εδώ από την αρχή της συνεδρίας περιμένοντας να μιλήσω αλλά περιμένοντας να ακούσω πειστικά επιχειρήματα υπέρ μιας πρότασης για ένα συνέδριο με το οποίo διαφωνώ.
Άκουσα αρκετά αλλά όχι αρκετά πειστικά διότι όλα τα επιχειρήματα υπέρ ενός τέτοιου συνεδρίου κολλούν σε μια λεπτομέρεια: Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν αφορά ένα πολιτικό μόρφωμα που ενώνει 5 κοινοβουλευτικά κόμματα. Ενώνει 4 τάσεις του ΠΑΣΟΚ και ενός παλαιού κόμματος, της ΔΗΜΑΡ, που σήμερα μόνο του δεν θα έμπαινε στη Βουλή.
Συμπεριφερόμαστε λες και ενώνουμε πολιτικούς γίγαντες με αποκλίνουσες απόψεις όταν στην πραγματικότητα δουλεύουμε για να ενώσουμε το διασπασμένο ΠΑΣΟΚ. Εκεί η επιχειρηματολογία για υπερβάσεις, εκπτώσεις και συμβιβασμούς που πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ στις διαδικασίες πέφτει στο κενό και δεν θα έπρεπε να συζητούμε σε αυτή την βάση.
Ακούω επίσης ότι στο συνέδριο αυτό θα συζητήσουμε το «Σχέδιο Ελλάδα» της Προέδρου. Υπάρχει τέτοιο σχέδιο ή θα υπάρξει και πότε; Και αν υπάρχει δεν θα έπρεπε να το συζητήσουμε πρώτα σε ένα συνέδριο ΠΑΣΟΚ πριν το εκθέσουμε για συζήτηση με τους εταίρους μας;
Καταλαβαίνω απόλυτα την αγωνία των συντρόφων μου που ζητούν θέσεις. Έχουν απόλυτο δίκιο και σπρώχνω για θέσεις εδώ και μήνες. Όσο όμως ο κόσμος έχει ανάγκη από θέσεις άλλο τόσο έχει ανάγκη από δημοκρατία. Διότι ο πολίτης βλέπει ότι δεν εκπροσωπείται σήμερα από τον πολιτικό κόσμο και περισσότερη δημοκρατία του δίνει τη δυνατότητα να παρέμβει πολιτικά εκεί που ανήκει. Άρα δεν μπορώ να δεχτώ ότι για να έχουμε θέσεις πρέπει να έχουμε λιγότερη δημοκρατία και άρα θα κάνουμε ένα γρήγορο συνέδριο διορισμένων στελεχών με δικαιολογία να βγάλουμε γρήγορα θέσεις.
Θέσεις με αξία είναι οι θέσεις που έχουν βγει μέσα από έναν ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία (πράγμα που δεν έχει ακόμα αρχίσει) και μέσα από ένα πραγματικά δημοκρατικό συνέδριο που θα τις επικυρώσει (πράγμα που δεν έχει ακόμα προταθεί από την Πρόεδρο).
Δεν θα επεκταθώ στο γιατί δεν μπορώ να στηρίξω την πρόταση της Προέδρου όπως κατατέθηκε σήμερα.
Τα έχω ξαναπεί. Συνοπτικά, πιστεύω ότι:
1. Δημιουργεί ένα κόμμα που προσπαθεί να πει στον κόσμο «δεν είμαι ΠΑΣΟΚ» ενώ ο κόσμος ξέρει ότι ΠΑΣΟΚ είναι. Άρα λέει ψέματα στον πολίτη την ώρα που θα έπρεπε να του λέμε την αλήθεια.
2. Στηρίζει μια αντίληψη ότι αρκεί να αλλάξω την ταμπέλα και ο κόσμος θα γυρίσει σε μένα. Άρα υποβαθμίζει την πολιτική την ώρα που θα έπρεπε να την αναβαθμίζουμε.
3. Δίνει δύναμη σε ανθρώπους χωρίς κοινωνικά ερείσματα και αποδυναμώνει ανθρώπους που θέλει η κοινωνία. Άρα είναι αντιδημοκρατικό την ώρα που πρέπει να μοχθούμε για να ακούσουμε την γνώμη του πολίτη.
4. Αφήνει τον πολίτη μακρυά και απέναντι αντί να τον φέρνει κοντά και μέσα. Άρα κλείνει την πόρτα σε νέες δυνάμεις την ώρα που έχουμε απίστευτη ανάγκη από πολιτικό οξυγόνο.
5. Είναι αποτέλεσμα κλειστών διαδικασιών και όχι ανοιχτής συζήτησης και διαβούλευσης. Άρα εκπροσωπεί μια μικρή νομενκλατούρα την ώρα που θα έπρεπε να συζητάμε με μεγάλες κοινωνικές δυνάμεις.
Και για όσους ξέρουν πώς δουλεύουν τα κόμματα στην Ελλάδα δίνει την εντύπωση ότι πάμε να αποφύγουμε τα χρέη μας την ώρα που ο Έλληνας υποφέρει από τα δικά του. Άρα διαιωνίζει την καχυποψία του πολίτη την ώρα που θα έπρεπε να χτίζουμε εμπιστοσύνη.
Με λίγα λόγια, πετυχαίνει όλα τα λάθος πράγματα, τη λάθος ώρα, για τους λάθος λόγους και δημιουργεί τις συνθήκες να βαλτώσουμε την ώρα που πρέπει και μπορούμε να απογειωθούμε. Το μόνο που μπορείτε να περιμένετε από ένα τέτοιο συνέδριο είναι μια ωραία φωτογραφία. Όμως θα σας πως έναν λόγο για τον οποίο πιστεύω ότι η Πρόεδρος πρέπει να αποσύρει την πρότασή της: Διότι διχάζει βαθιά.
Ζητάει από τα στελέχη μας ή να γυρίσουν την πλάτη στην Πρόεδρο ή να στηρίξουν μια απόφαση που χωρίζει το ΠΑΣΟΚ στα δύο
1. Στο ΠΑΣΟΚ που πιστεύει ότι είναι τοξικό και στο ΠΑΣΟΚ που πιστεύει στον εαυτό του
2. Στο ΠΑΣΟΚ που πάει να κρυφτεί και στο ΠΑΣΟΚ που αναλαμβάνει τις ευθύνες του
3. Στο ΠΑΣΟΚ που κοιτάζει το χθες με ενοχές και στο ΠΑΣΟΚ που κοιτάζει το αύριο με αποφασιστικότητα
4. Στο ΠΑΣΟΚ που κουράστηκε και αλλοιώθηκε και στο ΠΑΣΟΚ με καθαρή ματιά
5. Στο ΠΑΣΟΚ των διορισμένων και το ΠΑΣΟΚ των εκλεγμένων
6. Στο ΠΑΣΟΚ των φιλοδοξιών διαφόρων βολεμένων και στο ΠΑΣΟΚ που παίρνει ζωή από τις μνήμες και την πείρα των παλιών και τα οράματα και την αγωνιστικότητα των νέων
7. Στο ΠΑΣΟΚ που λέει «μου φτάνει μια έδρα στην Αθήνα, φτάνει να κατέβει ο Γιώργος στην Αχαΐα» και στο ΠΑΣΟΚ που βλέπει στην Αθήνα χιλιάδες ανθρώπους που ψάχνουν απεγνωσμένα για δίκαιη πολιτική εκπροσώπηση
8. Στο ΠΑΣΟΚ των μικρο-ομάδων και φατριών και στο ΠΑΣΟΚ μιας νέας συλλογικότητας
9. Για να το πω για όσους έχουν ξεχάσει από πολιτική, στο ΠΑΣΟΚ του «πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» και το ΠΑΣΟΚ του «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»
10. Με λίγα λόγια στο ΠΑΣΟΚ της Χαριλάου Τρικούπη και στο ΠΑΣΟΚ που βρίσκεται «εκεί έξω»
Πρόεδρε, ζητάς πολλά σήμερα από τα εκλεγμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Ξέρω ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή σου αλλά ζητάς ή να σου γυρίσουμε την πλάτη ή να συμμετάσχουμε σε κάτι που ελάχιστοι πιστεύουν και ακόμα λιγότεροι θέλουν να υπηρετήσουν. Μην το κάνεις. Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει η πρόταση να αποσυρθεί και να έρθει μια που να δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό προς τον πολίτη και μεγάλη αγάπη για την παράταξη.
*Ομιλία στη ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ