Για τον Κυριάκο Σταμέλο

Του Στέφανου Τζουμάκα

Σήμερα είναι ημέρα αποφράδα, η αμερικανόπνευστη και ξενοκίνητη δικτατορία εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μας, σαν σήμερα πριν 51 χρόνια. Σήμερα αποχαιρετούμε, τον αγωνιστή Κυριάκο Σταμέλο που ήταν στην ομάδα διαπραγμάτευσης με τους εκπροσώπους της χούντας , πριν την εισβολή του Τανκς και δυνάμεων του στρατού στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 73.

Ο Κυριάκος ήταν τότε από τους υποχρεωτικά στρατευμένους φοιτητές από το στρατιωτικό φασιστικό καθεστώς. Πήδηξε τα κάγκελα – παρά τη διαφωνία μας ότι θα τον συλλάβουν -και είπε “σαν στρατιώτης, σαν άνθρωπος και σαν φοιτητής σας καλώ να εγκαταλείψουμε το κτήριο”.

Ο Κώστας Λαλιώτης, πηδώντας και αυτός τα κάγκελα, προσπάθησε να επιβάλει διαπραγμάτευση γιατί ήταν αποκοτιά, αυτό που είπε ο αείμνηστος Σταμέλος, δηλαδή να εγκαταλείψουμε το κτήριο με το πιθανολογούμενο μακελειό. Επέμενα μέχρι τέλους (μέχρι που χτύπησε το τανκς τη πύλη, με οδηγό τον υπίλαρχο Τεθωρακισμένων Γουνελά) ότι πρέπει να υπάρχει ασφαλής διαπραγμάτευση, δηλαδή να μη συλληφθεί κανείς και να μη σκοτώσουν κανένα άλλο και ασφαλής έξοδος σε εφτά χιλιάδες αγωνιστές που ήταν ΕΝΤΟΣ του Πολυτεχνείου με μόνο όπλο τον Εθνικό Ύμνο και το ραδιοφωνικό σταθμό που ο Δημήτρης Παπαχρήστος, επαναλάμβανε: “Είμαστε άοπλοι, αδέλφια στρατιώτες δεν θα κτυπήσετε”.

Ο επικεφαλής της αστυνομίας Χριστολουκάς μου είπε: “Κατέβα κάτω, βγες έξω και εσύ Τζουμάκα” και “θα τα πούμε” και του απάντησα ότι ο στρατός πρέπει να βρίσκεται στα σύνορα και όχι στην οδό Πατησίων. Αυτά και άλλα αποτελούν ιστορικά βιώματα και μέρος των καταθέσεων μας στη Δίκη των Βασανιστών και στη Δίκη του Πολυτεχνείου. Οι βασανιστές μας καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις και οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος σε ισόβια.

Κυριάκο, ξέρουμε ότι τα αίτια που διαμορφώνουν τον ακροδεξιό και το ΦΑΣΙΣΤΑ είναι πολλά. Ξανά και ξανά η ανθρωπότητα, αλλά και ο ελληνικός λαός θα έχει πόλεμο με το φασιστικό τέρας και την άκρα δεξιά. Θα είναι ανειρήνευτη αυτή πάλη, Κυριάκο Σταμέλο, είσαι στη συνείδηση μας στο πάνθεο των ΗΡΩΩΝ: Σε αποχαιρετώ με αγάπη και συγκίνηση!