Από τον Βασίλη Γαλούπη
Από το Δ.Σ. του ΟΤΕ και τις κατηγορίες για τη Siemens στο ΠΑΣΟΚ και από εκεί «alter ego» του πρωθυπουργού και εμπνευστής του φιάσκου με το «επιτελικό κράτος»
«Δεν υπάρχει καμιά σκιά» για τον υπουργό Επικρατείας, δήλωσε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για τον εναγκαλισμό Μαξίμου – Ν.Δ. με τον Μένιο Φουρθιώτη, μέχρι τη στιγμή που τα «έσπασαν» και ο υπόδικος τηλεπαρουσιαστής αιχμαλωτίζει πλέον μια ολόκληρη κυβέρνηση με καταιγισμό αποκαλυπτικών αναρτήσεων, SMS, τηλεφωνικών κλήσεων και… αναπάντητων. «Προφανώς και ο κ. Γεραπετρίτης απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού», είπε ο Γιάννης Οικονόμου. Και πώς θα γινόταν διαφορετικά, όταν ο Γεραπετρίτης είναι το alter ego του Κυριάκου Μητσοτάκη…
Οταν ο πρωθυπουργός κοιτάζεται στον καθρέφτη, βλέπει το πρόσωπο του υπουργού Επικρατείας. Ο Γεραπετρίτης είναι το χέρι και το αυτί του Μητσοτάκη. Τυχόν αποπομπή του συγκεκριμένου υπουργού θα ισοδυναμούσε με πολιτικό ακρωτηριασμό του ίδιου του πρωθυπουργού.
Με λίγα λόγια, ο Γεραπετρίτης δεν μπορεί να μετατραπεί σε αποδιοπομπαίο τράγο, όσο κι αν η δράση του «καίει» το Μαξίμου. Ακριβώς επειδή ο υπουργός Επικρατείας είναι το… Μαξίμου. Κι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι, από τον Μητσοτάκη μέχρι τον Φουρθιώτη, που χτυπάει ακριβώς εκεί, στην αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης.
Ο Γεραπετρίτης είναι ο εμπνευστής του «επιτελικού κράτους» που ακόμα και με μια απλή χιονόπτωση, όπως η χθεσινή, καταρρέει μέσα σε ένα 24ωρο. Στην πραγματικότητα, επιτελικό κράτος σήμαινε έφοδος στο κράτος και υπερσυγκεντρωτισμός σε επίπεδα βαθέως κράτους. Είναι αυτός που χειρίστηκε εθνικά θέματα αποδυναμώνοντας τη θέση της Ελλάδας με ανεκδιήγητες δηλώσεις περί 6 ναυτικών μιλίων. Είναι αυτός που υπέδειξε στον πρωθυπουργό την ανεπαρκή για το Προεδρικό Μέγαρο Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Είναι αυτός που προκάλεσε κύμα οργής μιλώντας για τις ΜΕΘ.
Και μόνο αυτά θα αρκούσαν για να χαρακτηριστεί ο άνθρωπος που θεσμικά συμβολίζει κι εκφράζει όσο κανένας άλλος την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όμως, ο Γεραπετρίτης είναι πολλά περισσότερα. Είναι ο συμβουλάτορας και η ασπίδα του πρωθυπουργού. Είναι ο βραχίονας της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη. Είναι αυτός που καλείται να σβήσει τις φωτιές όταν η κυβέρνηση στριμώχνεται. Κι αυτός που θα εξωραΐσει καταστάσεις, μη διστάζοντας να προσβάλει ακόμα και τη νοημοσύνη των πολιτών αν πρέπει να προστατέψει τον πρωθυπουργό, άρα και τον ίδιο τον εαυτό του.
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Γεραπετρίτης είναι πάνω απ’ όλα ένας πολιτικός καιροσκόπος. Το ερώτημα εάν είναι ένας δεξιός νομικός που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση Παπανδρέου ή ένας πασόκος πανεπιστημιακός που βρέθηκε δίπλα στον Μητσοτάκη είναι δύσκολο να απαντηθεί. Δεν διστάζει να μεταπηδάει από το ένα κόμμα στο άλλο και να αλλάζει την πολιτική ατζέντα του ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος.
«Εκσυγχρονιστής» επί Σημίτη, σύμβουλος της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου το 2009, ο «αντ’ αυτού» του Μητσοτάκη στη συνέχεια. Παλαιότερα είχε διατελέσει σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και του Υπουργείου Εσωτερικών, ενώ το 2005 είχε οριστεί και μέλος του Δ.Σ. του ΟΤΕ.
Μικρή σημασία έχουν τα κόμματα
Για τον Γιώργο Γεραπετρίτη τα κόμματα φαίνεται ότι έχουν μικρή σημασία. Μεγαλύτερη έχουν οι κυβερνήσεις. Αλλωστε, δεν χρειάστηκε να ζητήσει ποτέ την ψήφο των πολιτών. Ουδέποτε αγχώθηκε για τα κουκιά σε κάποια εκλογική περιφέρεια, αφού ακόμα και το 2019 όταν εκλέχθηκε βουλευτής έγινε μέσα από το ασφαλές περιβάλλον του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Οι τελευταίες εξελίξεις υποχρεώνουν τον Μητσοτάκη να πληρώσει το τίμημα της πολιτικής του επιβίωσης. Αν αποπέμψει το alter ego του, θα είναι μια αποτυχημένη και πανικόβλητη προσπάθεια «περιορισμού της ζημιάς». Αν τον κρατήσει, η κυβέρνηση θα μοιάζει ακόμα περισσότερο με μια μεγάλη χαρούμενη αγκαλιά με «εκλεκτούς» επιπέδου Φουρθιώτη.
Η νέα υπόθεση που «έσκασε» από προχθές είναι μια ακόμα απόδειξη ότι τα τελευταία δυόμισι χρόνια η χώρα κατρακυλάει στον βούρκο μιας αντιλαϊκής κυβέρνησης ασυδοσίας, ανελευθερίας, σκανδάλων, απευθείας ταΐσματος των «ημετέρων» και νοσηρού εναγκαλισμού με Φουρθιώτηδες και Λιγνάδηδες. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που μετατρέπει τον βούρκο σε θεσμό.
Η ιδέα του επιτελικού κράτους ανήκει στον Γιώργο Γεραπετρίτη. Μπορεί ο ίδιος να τη θεωρεί έργο ζωής και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «τσίμπησε» αμέσως, όμως όταν το 2009 την πάσαρε στον Γιώργο Παπανδρέου, που δεν φημίζεται για την πολιτική του οξυδέρκεια, από το ένα αυτί μπήκε και από το άλλο βγήκε.
Η γνωριμία του Γεραπετρίτη με τον Μητσοτάκη χρονολογείται από τα χρόνια που πρωθυπουργός ήταν υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το 2016 ο Μητσοτάκης τον ενέταξε στο συμβουλευτικό σώμα της Ν.Δ. για την κατάρτιση του κυβερνητικού της προγράμματος, έχοντας εντυπωσιαστεί από τον αέρα εκσυχρονισμού του Γεραπετρίτη και την ιδέα περί «επιτελικού κράτους».
Επιχειρησιακή φανφάρα
Όμως, το επιτελικό κράτος συνετρίβη όταν αναμετρήθηκε με την πραγματικότητα. Η επιχειρησιακή φανφάρα περί συντονισμού έχει καταντήσει ανέκδοτο στα social media σε περιπτώσεις όπως μια χιονόπτωση, όμως η ανυπαρξία του είχε τραγικά αποτελέσματα στη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή του τόπου το περασμένο καλοκαίρι στην Εύβοια.
Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, στις 10 Ιουλίου 2019, ο υπουργός Επικρατείας παρουσίασε το μοντέλο του επιτελικού κράτους, που στην πραγματικότητα μετέτρεπε το Μαξίμου σε υπερσυγκεντρωτικό και δυσκίνητο, σε ένα «κλειστό κλαμπ» που γίνεται όλο και πιο δυσώδες. Τα εφέ για μηχανισμούς στόχων ανά εξάμηνο στα υπουργεία, συντονισμούς, χρονοδιαγράμματα και αξιολόγηση της κυβέρνησης γκρεμίστηκαν από τους πρώτους μήνες.
«Η κυβέρνηση φέρνει ένα νομοσχέδιο, το οποίο κατατείνει να δημιουργήσει ένα σύγχρονο εγχειρίδιο διακυβέρνησης», ήταν τα λόγια του κ. Γεραπετρίτη. Όμως, η αποτυχία για τον περιβόητο συντονισμό των υπουργείων, την παρακολούθηση και την υποστήριξη του κυβερνητικού έργου γίνεται εμφανής καθημερινά στα δύο χρόνια του αλαλούμ με την πανδημία, ενώ η δήθεν ευελιξία και τα μικρά σχήματα πήγαν περίπατο από ορδές μετακλητών.
Η πρώτη του εμπλοκή με τα δημόσια πράγματα ήταν η συμμετοχή του στο Δ.Σ. του ΟΤΕ επί προεδρίας Παναγή Βουρλούμη. Όπως όλο το τότε Δ.Σ., ο Γεραπετρίτης βρέθηκε τότε κατηγορούμενος για παλιές αμαρτίες και συγκεκριμένα για το σκάνδαλο Siemens.
Όπως είχε δηλώσει τον Οκτώβριο του 2019, «ο ΟΤΕ ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο. Αντιλήφθηκα τη σημασία συμμετοχής σε ένα συλλογικό όργανο υψηλού κύρους. Αντιλήφθηκα επίσης τη δύναμη της αδράνειας που συνδέεται με τη μετριότητα και τη διαφθορά». Το 2012 ο Γεραπετρίτης απηλλάγη με βούλευμα για την υπόθεση Siemens, μαζί με άλλα 12 άτομα, για τις κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος.
Με ΦΕΚ το 2021 τού δόθηκαν οι υπερεξουσίες πάσης φύσεως
Ο Καρπαθιώτης νομικός έχει αρμοδιότητες που θα τις ζήλευε κάθε άλλος υπουργός. Η εξουσία του ως υπουργού Επικρατείας τον καθιστούν τον πιο ισχυρό παίκτη μετά τον πρωθυπουργό.
Σύμφωνα με την πρωθυπουργική απόφαση για τις αρμοδιότητές του, έχει την ευθύνη για την υποστήριξη των ενεργειών και των δράσεων του πρωθυπουργού που αποβλέπουν στη διασφάλιση της ενότητας της κυβέρνησης και της συνοχής του κυβερνητικού έργου, όπως ο προγραμματισμός, η οργάνωση, η παρακολούθηση και ο συντονισμός μεταξύ των υπουργείων.
Με ΦΕΚ τον Οκτώβριο του 2021 του δόθηκαν υπερεξουσίες. Στις αρμοδιότητες προβλέπεται ακόμα η συνδρομή στον πρωθυπουργό για πάσης φύσεως θεσμικά ζητήματα που άπτονται της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και των σχέσεων μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής λειτουργίας, ιδίως δε θέματα οργάνωσης και λειτουργίας των θεσμών, της κυβέρνησης και των κυβερνητικών οργάνων, καθώς και καλή νομοθέτηση.
Στον καθηγητή υπάγονται πλέον και ο διορισμός, η πρόσληψη, η απόσπαση, η μετάταξη και η λύση της υπαλληλικής σχέσης του προσωπικού των υπηρεσιών που υπάγονται στον πρωθυπουργό, αλλά και η εποπτεία και η ρύθμιση οργανωτικών θεμάτων επιτροπών, οργανισμών και φορέων που υπάγονται στον πρωθυπουργό.
Επίσης, η πρόταση για την έκδοση ατομικών και κανονιστικών διαταγμάτων, η πρόταση για την έκδοση διαταγμάτων και η έκδοση πράξεων από κοινού με άλλους υπουργούς, αν. υπουργούς και υφυπουργούς, η υποβολή ερωτημάτων προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και η αποδοχή σχετικών γνωμοδοτήσεων και πρακτικών και η εκπροσώπηση του πρωθυπουργού στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους διεθνείς οργανισμούς. Το τελευταίο ίσως να είναι και το πιο σημαντικό.
Κυνικός με τους θανάτους στην πανδημία, χειραγωγούσε την Επιτροπή Ειδικών
Οι προσβλητικές δηλώσεις του Γεραπετρίτη για τις ΜΕΘ τον Νοέμβριο του 2020, με το ΕΣΥ να καταρρέει και τους νεκρούς να αυξάνονται καθημερινά, προκάλεσαν σάλο. Η απαξίωση με την όποια μίλησε, όμως, δεν ήταν τυχαία, αλλά προϊόν της ξεκάθαρης κυβερνητικής γραμμής. Το ίδιο πνεύμα υπήρξε ξανά το 2021 με τον τρόπο που μίλησε για τις ΜΕΘ ο Μητσοτάκης στη Βουλή, αλλά και με την αντίδραση του Μαξίμου στην περιβόητη μελέτη του Τσιόδρα.
Ο κ. Γεραπετρίτης είχε ξεσηκώσει το πανελλήνιο όταν είχε δηλώσει: «Προφανώς θα θέλαμε να είχαμε και δύο και τρεις και πέντε χιλιάδες ΜΕΘ. Να έχουμε, όμως, υπ’ όψιν, ότι οι ΜΕΘ δεν είναι η λύση, θα πρέπει πρώτα να προφυλασσόμαστε οι ίδιοι ώστε να μη χρειάζεται να προσφεύγουμε σε αυτές τις Μονάδες. Εάν υποθέσουμε ότι είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών. Διότι η θνητότητα μέσα στις ΜΕΘ είναι στο μισό».
Το χέρι του Μητσοτάκη απλώθηκε και στην επιτροπή ειδικών με υποδείξεις του Γεραπετρίτη στους επιστήμονες τι θα αποφασίσουν. Όπως αποκάλυψε η «δημοκρατία» κατά τη συνεδρίαση της 19ης Μαρτίου 2021, όπου αποφασίστηκε το πρώτο άνοιγμα που ήθελε το Μέγαρο Μαξίμου, αυτό των κομμωτηρίων και των κέντρων περιποίησης νυχιών (υπήρχαν δέκα διαφωνίες επιστημόνων, μεταξύ των οποίων και ο Σωτ. Τσιόδρας), η κυβέρνηση έδωσε μέσω του Γεραπετρίτη στους ειδικούς την κατεύθυνση στην οποία έπρεπε να κινηθούν οι εισηγήσεις τους.
Σύμφωνα με τα ντοκουμέντα, «ο υπουργός Επικρατείας επισήμανε στα μέλη της επιτροπής ότι κρίνεται απαραίτητη η αναπροσαρμογή των εφαρμοσμένων μέτρων, ώστε να υπάρξει εκτόνωση των πολιτών και να επαναλειτουργήσουν δραστηριότητες που έχουν τη μικρότερη δυνατή επίπτωση στην επιδημιολογική εικόνα, η οποία εξακολουθεί να παραμένει κρίσιμη».
«Χάρισε» στον Ερντογάν τα 12 μίλια
Μια συνέντευξη στον Alpha τον Οκτώβριο του 2020 προκάλεσε τεράστια ζημιά για τα εθνικά μας συμφέροντα. Την ανόητη τοποθέτηση από το alter ego του Μητσοτάκη για τα 12 ναυτικά μίλια θα την έκανε μόνο ο Ερντογάν. Στη συνέχεια, ως είθισται στις γκάφες του, ο Γεραπετρίτης προσπάθησε να τα μαζέψει κάνοντας λόγο για παρερμηνεία, αλλά το κακό είχε γίνει, αφού η τουρκική πλευρά ήδη πανηγύριζε.
Αναφερόμενος στις κόκκινες γραμμές για τα Ελληνοτουρκικά, είπε: «Η κόκκινη γραμμή είναι η εθνική κυριαρχία και, όταν λέμε εθνική κυριαρχία, εννοούμε αυτονοήτως τα εθνικά χωρικά ύδατα, τα οποία σήμερα είναι προσδιορισμένα στα έξι ναυτικά μίλια». Και συνέχισε, ολοκληρώνοντας την καταστροφική του δήλωση: «Οι εύκολοι λεονταρισμοί για την επέκταση μονομερώς στα 12 μίλια που αποτελεί ένα δικαίωμα της ελληνικής Πολιτείας και το οποίο θα ασκήσει σε χρόνο τον οποίο η ίδια θα επιλέξει δεν είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να τεθεί εν θερμώ. Είναι υποχρέωσή μας να αναδείξουμε την υποκρισία της Τουρκίας και να την απομονώσουμε διπλωματικά».
Και μόνο ότι, σύμφωνα με τις αρμοδιότητές του, ο Γεραπετρίτης, που δηλώνει δημόσια τέτοιες επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα κουβέντες, μπορεί να εκπροσωπεί τον πρωθυπουργό στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους διεθνείς οργανισμούς προκαλεί τρόμο.
Άλλα έλεγε πριν γίνει υπουργός, άλλα κάνει
Τον Αύγουστο του 2018, ο 55χρονος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου δήλωνε στην «Καθημερινή»: «Συγγνώμη ζητάς ακόμη κι αν δεν έχεις συμμετοχή και ευθύνη, τη ζητάς εφόσον έχεις μια ελάχιστη εξουσία απέναντι σε εκείνον ο οποίος θρηνεί. Τη συγγνώμη την οφείλουμε ηθικά όλοι».
«Ο κυνισμός, η έλλειψη ειλικρίνειας και ευθυκρισίας έκανε τους πάντες να νιώθουν πολύ θυμωμένοι, προσβεβλημένοι», τόνιζε ακόμα με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι. «Δεν υπάρχει ευθύνη χωρίς σφάλμα και αν υπάρχει ευθύνη, οφείλει να υπάρχει και συνέπεια. Δεν νοείται ευθύνη χωρίς σφάλμα, δεν νοείται σφάλμα χωρίς κύρωση. Το να έρχεσαι ανέξοδα και να λες αναλαμβάνω πολιτική ευθύνη, δεν είναι παρά ένας πολιτικός βερμπαλισμός που υποβαθμίζει τα πολιτικά ήθη. Είναι πάρα πολύ δημαγωγικό. Οφείλεις να διαπιστώσεις εάν υπάρχει σφάλμα και να αποδώσεις τις ευθύνες, να πληρώσει αυτός που ευθύνεται, είτε είναι διοικητικό είτε κυβερνητικό στέλεχος. Αλλά το να αναλαμβάνεις ενδεχόμενη ευθύνη χωρίς να αναγνωρίζεις σφάλμα είναι ένας πολιτικαντισμός εξαιρετικά παλαιού τύπου», έλεγε.
Αλήθεια, ποιος πλήρωσε για τα λάθη στην Εύβοια; Ποιος πλήρωσε για την επιλογή ενός μέτριου και σχετικά άγνωστου ηθοποιού και σκηνοθέτη σαν τον Λιγνάδη για το Εθνικό Θέατρο; Ποιος πληρώνει για τις τηλεφωνικές επικοινωνίες με άτομα σαν τον Φουρθιώτη, για τα λεφτά που έπαιρνε, και ποιος τον άφηνε να μπαινοβγαίνει στα υπουργεία και να κλοτσάει πόρτες; Και, τέλος, ποιος πληρώνει για το επικοινωνιακό χάος με την πανδημία, που έχει τρελάνει τον κόσμο, αλλά κυρίως για τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, που, αν το ΕΣΥ είχε θωρακιστεί έγκαιρα, θα είχαν σωθεί;
ΑΠΟ ΤΟ NEWS BREAK