Με τρόπο απαράδεκτο για κοινοβουλευτικό άνδρα, διαχώρισε από τον «εθνικό κόσμο» όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ αλλά και τα λοιπά κόμματα που δεν ψήφισαν το νομοσχέδιο του για την προβληματική προμήθεια αεροσκαφών από τη Γαλλία…
Στα χρόνια που ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στην πολιτειακή πυραμίδα- πρώτα σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετά ως Πρωθυπουργός- στο δημόσιο βίο και κυρίως στο Κοινοβούλιο εμφανίσθηκε εμφατικά μια πρακτική , που ως τότε οι σοβαροί πολιτικοί αρχηγοί απέφευγαν, ως ανάξια του παιδαγωγικού ρόλου της πολιτικής: τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ως θεμελιωτές της σύγχρονης πολιτικής σκηνής – με τη συμπεριφορά τους στο Κοινοβούλιο είχαν καθιερώσει έναν άτυπο fair play, τουλάχιστον στους αρχηγικούς διαξιφισμούς τους από το βήμα.
Είχαν σκληρές αναμετρήσεις μεταξύ τους. Αλλά ο κοινοβουλευτικός λόγος τους ήταν καθαρός, ευθύς και έντιμος, απέναντι στον αντίπαλο. Πρωτίστως ήταν πολιτικός λόγος. Όπως ήταν σε μεταγενέστερη φάση οι αναμετρήσεις του νεώτερου Καραμανλή με τον Σημίτη.
Ακόμη και όταν οι οπαδοί και στελέχη των κομμάτων τροφοδοτούν την ένταση μεταξύ τους -ενίοτε με αθέμιτα μέσα- οι κοινοβουλευτικές μονομαχίες των αρχηγών πρέπει να έχουν ευπρέπεια. Τα υπόλοιπα ανήκουν στο πολιτικό παιχνίδι.
Ο νεότερος Μητσοτάκης κατακρεουργεί, με τις κοινοβουλευτικές εμφανίσεις του, αυτόν τον άτυπο κανόνα τιμής. Έχει εισάγει στα κοινοβουλευτικά ήδη πρακτικές του αμερικανικού πολιτικού μάρκετινγκ, στο οποίο βασίσθηκε η ανέλιξή του στην ηγεσία της ΝΔ και την πρωθυπουργία.
Προκλητικός λόγος χαμηλού επιπέδου, διαστρεβλώσεις των λόγων του αντιπάλου, κορώνες καφενείου και ευτελείς αναφορές στις πολιτικές θέσεις του συνομιλητή του, που απευθύνονται στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.
Μετατρέπει από την πλευρά του την πολιτική σύγκρουση σε συνοικιακό καυγά. Οι τοξικές διατυπώσεις αναπληρώνουν το προσωπικό του έλλειμμα που έχει ως ρήτορας, απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα .
Καθώς πρόκειται για τον πρώτο και μόνο αντίπαλό του ως τώρα, είναι μάλλον τυχερός: άλλος στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα τον ακολουθούσε και δεν θα είχε που να κρυφτεί το Μητσοτακέικο.
Απέναντι στην ευπρέπεια της κοινοβουλευτικής παρουσίας του Τσίπρα- άσχετα αν συμφωνεί κανείς με όσα λέει- τα στοιχεία που διαπερνούν την παρουσία του Μητσοτάκη στο βήμα, υποβαθμίζουν το Κοινοβούλιο: εξυπνακίστικες ατάκες, ανακρίβειες, επίκληση αναξιόπιστων πηγών, πολυφορεμένα αστειάκια, κοπτοραπτική, διαστρέβλωση της ιστορίας, και μικροψυχία.
Λείπει η αρχοντιά του ηγέτη. Τα χειροκρότημα μιας στημένης κλάκας βουλευτών του γίνονται δεκτά από τον ίδιο με ύφος «νικητή» που «κατατροπώνει τον αντίπαλο» και κάνουν χειρότερη την εμφάνισή του.
Πάντα στη Βουλή το είδος του αγορητή αποκαλύπτει και το είδος του πολιτικού- αν όχι και το ανθρώπου. Για τον σημερινό Πρωθυπουργό τα ανοίκεια χτυπήματα , οι προσωπικές επιθέσεις εκ του ασφαλούς και οι αθέμιτες νύξεις είναι τα βασικά βέλη στη φαρέτρα του.
Στην τελευταία εμφάνιση του στη Βουλή διολίσθησε προκλητικά με- προκάτ- αναφορές που παραβιάζουν τους κανόνες, με τους ποιους διακρίθηκαν στα Παλιά Ανάκτορα σπουδαίοι πολιτικοί άνδρες.
Προσπάθησε να περιορίσει το αίσθημα εθνικής ευθύνης, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και της παράταξης του, αλλοιώνοντας τις πολιτικές θέσεις του.
Με τρόπο απαράδεκτο για κοινοβουλευτικό άνδρα, διαχώρισε από τον «εθνικό κόσμο» όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ αλλά και τα λοιπά κόμματα που δεν ψήφισαν το νομοσχέδιο του για την προβληματική προμήθεια αεροσκαφών από τη Γαλλία..
Κατά τον Μητσοτάκη το «παρών» σημαίνει «απών από το εθνικό μέτωπο»; Σαν να του ανέθεσε κάποιος να ορίζει τα όρια αυτού του μετώπου.
Έλεγε με τουπέ παλιού ακροδεξιού «εθνικόφρονα» ότι «κάθε πολιτική διαφωνία σταματά εκεί που ξεκινά το συμφέρον της πατρίδας», εννοώντας διαφωνία με τον ίδιο. Ήτοι ταυτίζοντάς τον εαυτό του με το εθνικό συμφέρον- α λα Σαμαρά.
Υπερβαίνοντας τις χειρότερες πλευρές του ως ομιλητής, κατηγόρησε υπαινικτικά τον Τσίπρα και για … μειωμένη συμμαχική συνείδηση, επειδή έκανε μια αναφορά σε δηλώσεις του Ρώσου πρεσβευτή στην Αθήνα και «διέσπασε το αρραγές δυτικό μέτωπο».
Αναφερόταν στα ξεκούδουνα σε «υποδόριο αντιαμερικανισμό» του Τσίπρα και έβγαζε από το μυαλό του ότι «παραλίγο θα ακούγαμε το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο».
Ανακάτεψε ακόμη και τον Ανδρέα Παπανδρέου που «είχε εκλεγεί το 1981 με κεντρικό σύνθημα Έξω οι βάσεις του θανάτου και το 1983 και υπέγραψε μια πολύ ωραία, πενταετή επέκταση των συμφωνιών».
Ακόμη και αν απλώς διαβάζει τα κείμενα παρακμιακών λογογράφων του, είναι πρωτοφανής συμπεριφορά για πρωθυπουργό: κόβει και ράβει στα μέτρα του φράσεις των αντιπάλων του και τους κατηγορεί με αυτό το «υλικό» και σπαστικό ύφος «τροπαιούχου».
Όταν ο βουλευτής Γ. Τσίπρας ανέφερε ότι «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός», εννοώντας ότι δεν είναι μονοθεματική υπόθεση, το έκανε σημαία. Όπως συνεχίζει τον ισχυρισμό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είπε τάχα ότι «η θάλασσα δεν έχει σύνορα» – όταν ήταν προφανές πως σημείωνε το αυτονόητο: δεν υπάρχουν τείχη και φράχτες, για να εμποδίσουν το πέρασμα ανθρώπων. Ούτε ο θρυλικός Στεφανής δεν κατάφερε να τα αναγείρει.
Αυτή τη φορά το ολίσθημα Μητσοτάκη στιγματίσθηκε και από φίλους του. Δεν μίλησε για τον βουλευτή Γ. Τσίπρα, αλλά, τρεις φορές τόνισε οι πρόκειται για τον «ξάδερφο του Αλέξη Τσίπρα».
Ήταν μια αναφορά …οικογενειακής ευθύνης , για την οποία κανείς κοινοβουλευτικός που σέβεται τον εαυτό του δεν θα έκανε.
Με άχαρη προσποιητή ειρωνεία ανίδεου, αναφέρθηκε στον «αγαπημένο σας Μάο» που είπε «να αφήσουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν», αλλά τα έστελνε, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και ξανάπαιξε την κασέτα «θα σκίζατε τα μνημόνια με ένα νόμο και με ένα άρθρο». Μόνο τον … Κουφοντίνα παρέλειψε αυτή τη φορά.
Δεν είναι καινούργια μέθοδος. Έτσι πολιτεύεται στη Βουλή εξ αρχής ,ως πολιτικός αρχηγός . Το καλοκαίρι του 2018 έκανε πολιτικό θέμα την φιλοξενία του τότε Πρωθυπουργού στο σκάφος συνεργάτιδας του και με ευτελή ρητορεία:
«Εκεί που σας φώναζαν κάποτε νάτος νάτος ο πρωθυπουργός, τώρα θα σας φωνάζουν νάτος νάτος ο Τσίπρας ο σκαφάτος… Από την Αριστερά των καταλήψεων στην Αριστερά του κότερου».
Έφτασε ακόμη να επιτίθεται σε νεκρούς. «Ο πατέρας σου έκανε δουλειές με τη χούντα», είπε στον Τσίπρα ο… γιος του Κώστα Μητσοτάκη .
Άλλη μια φορά τον κατηγόρησε ότι «δεν έχει νιώσει ποτέ την ανάγκη να μπει σε μία εκκλησία να ανάψει ένα κερί». Ενώ ο ίδιος το κάνει, αρκεί να τον ακολουθεί μια κάμερα…
Πρόσφατα, κατ εντολή του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναμάσησε ότι ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να …καταλύσει τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική Δημοκρατία!
Αυτά από την κυβέρνηση που έχει στις γραμμές της τον εντεταλμένο του αρχιδικτάτορα και τον υμνητή της οικονομικής πολιτικής της χούντας και του Παττακού.
Δύσκολοι καιροί για μια Βουλή με πρίγκιπες….
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR