Του Μελέτη Ρεντούμη
Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν, αλλά και οι βουλευτικές εκλογές με βάση το Σύνταγμα είναι αρκετά κοντά, για να προβληματίσουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό όσον αφορά τις επόμενες κινήσεις ώστε να σταματήσουν οι διαρροές από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας, βλέποντας ότι έχει χάσει την μάχη της οικονομίας, της ασφάλειας και της ανάπτυξης μέσω προσέλκυσης νέων επενδύσεων, έχει ο ίδιος αναλωθεί και έχει δώσει την λεγόμενη γραμμή του διακριτού ιδεολογικού στίγματος.
Στόχος πλέον δεν είναι οι προγραμματικές δηλώσεις περί ανάπτυξης, καθώς και οι παροχές που έχουν σχεδιαστεί, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν με προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν αναμένεται να πείσουν ιδιαίτερα, αλλά η δημιουργία ενός εχθρού που λέγεται δεξιά.
Μάλιστα για να γίνει πιο πειστικός ο πολιτικός λόγος, ταυτίζει ενίοτε την όποια θέση είτε της ΝΔ, αλλά και ευρωπαίων αξιωματούχων του Ευρωπαϊκού Λαικού Κόμματος, με την ακροδεξιά ρητορική, θέλοντας να προκαλέσει πόλωση και διχασμό στο πολιτικό σύστημα, έτσι ώστε να διεκδικήσει την λεγόμενη συναισθηματική ψήφο, με βάση τις ιδεολογικές καταβολές και όχι με βάση την λογική και την πραγματική παραγωγή έργου της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς.
Με βάση τον παραπάνω σχεδιασμό, ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να αποδομήσει το Κίνημα Αλλαγής, αποφάσισε ξαφνικά να υπουργοποιήσει τον Θανάση Θεοχαρόπουλο της ΔΗΜΑΡ, σηματοδοτώντας έτσι, ένα νέο άνοιγμα στην Κεντροαριστερά, μέσω ενός αριστερού κόμματος που αποτελούσε μέχρι πρότινος τον βασικό εταίρο του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια ανασύστασης της Κεντροαριστεράς.
Άρα λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία διπλή στόχευση. Από την μία την στοχοποίηση του βασικού πολιτικού αντιπάλου που είναι η ΝΔ, καθώς και σημαντικό μέρος των οργάνων της ΕΕ που θεωρούν ότι ταυτίζονται με πιο συντηρητικές απόψεις, ώστε πάνω σε αυτό το αφήγημα, να δομηθεί από την άλλη, η προσέλκυση στελεχών από την ευρύτερη κεντροαριστερά, από το ΠΑΣΟΚ μέχρι τις παρυφές του ΚΚΕ, ως το υποτιθέμενο ανάχωμα στην ακροδεξιά που υποβόσκει σε όλη την Ευρώπη.
Η μετατροπή του ορθού πολιτικού λόγου σε μία κατάσταση θυμικού και η αναβίωση πολιτικών συνθημάτων που κάποιος θα άκουγε στον μεσοπόλεμο, είναι πλέον η σαφής πολιτική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, που εκτός από τις οικονομικές παροχές που τάζει μέσω της υπερφορολόγησης, υπόσχεται σημαντικές αξιοποιήσεις πρώην στελεχών της Κεντροαριστεράς, δίνοντας μάλιστα απτά δείγματα γραφής, όπως στην περίπτωση του Θεοχαρόπουλου, αλλά και πριν λίγο καιρό με τους Τόλκα και Μωραΐτη αντίστοιχα.
Συμπερασματικά θα λέγαμε, πως είναι ιδιαίτερα αμφίβολης αποτελεσματικότητας η προσέγγιση της κυβέρνησης στο να βελτιώσει τα εκλογικά της ποσοστά, στοχοποιώντας την Κεντροδεξιά και αποδομώντας την Κεντροαριστερά, καθώς ο μέσος ψηφοφόρος αλλά και η νέα γενιά που έρχεται, χαρακτηρίζονται από μία γενικότερη αποπολιτικοποίηση και όχι από ιδεολογικά ένστικτα που τους ενώνουν με το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα.
Σε κάθε περίπτωση, ο τελικός κριτής είναι η κάλπη και εκεί θα φανούν τα πραγματικά κριτήρια επιλογής του ελληνικού λαού και κατά πόσο συγκινείται από τις μεταγραφές και μετακινήσεις μεμονωμένων και ξεχασμένων στελεχών.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός