Συνέντευξη στο bankingnews.gr
Παρ ότι η χώρα έχει τηρήσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις η οικονομία βρίσκεται σε κρίση διαρκείας, επισημαίνει ο πρώην διοικητής της Τράπεζας 
της Ελλάδας Γιώργος Προβόπουλος στην τελευταία συνέντευξή του. Αναφέρεται στο ενδεχόμενο να υποχρεωθεί η χώρα στη συνομολόγηση νέων υποχρεώσεων που θα ισοδυναμούν με νέο μνημόνιο έναντι κάποιες διευθέτησης τους χρέους. Αναφέρεται επίσης στα κόκκινα δάνεια και την απουσία σχεδίου εξόδου από τη κρίση και την ανάπτυξη καθώς όπως σημειώνει “η απλή νομοθέτηση των μνημονιακών μέτρων δεν αρκεί”.
Ολόκληρη η συνέντευξη έχει ως εξής.
-Κύριε Προβόπουλε θα υπάρξει 4ο μνημόνιο;
Θεωρώ ότι είναι πολιτικά πολύ δύσκολο, για να μην πω ανέφικτο, να δοθούν επιπλέον χρήματα στην Ελλάδα , ύστερα από τρία μνημόνια που απορρόφησαν πρωτοφανούς ύψους κονδύλια και μάλιστα με μερική μόνον επιτυχία, όπως τουλάχιστον το βλέπουν πολλές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Προβλέπω όμως ότι η διευθέτηση του δημόσιου χρέους μετά το 2017 θα συνδυαστεί με την υποχρέωση υλοποίησης εκ μέρους μας συγκεκριμένων στόχων και μάλιστα με ορίζοντα πολυετή.
Αυτό το μεσομακροχρόνιο πρόγραμμα θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα τέταρτο μνημόνιο.
Θα περιλαμβάνει δηλαδή τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα έναντι των παραχωρήσεων που θα κάνουν οι πιστωτές μας στο θέμα του χρέους(Conditionality).
Εκτιμώ μάλιστα ότι οι δεσμεύσεις αυτές κάθε άλλο παρά ανώδυνες θα είναι.
-Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η ελληνική οικονομία;
Η χώρα έχει τηρήσει σχεδόν όλες τις δεσμεύσεις των μνημονίων, ωστόσο η οικονομία βρίσκεται σε κρίση διαρκείας.
Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου κι όμως η αβεβαιότητα για το μέλλον εξακολουθεί και σήμερα να είναι μεγάλη.
Για να επιτευχθεί διατηρήσιμη και ισχυρή ανάπτυξη, που είναι το κύριο ζητούμενο, η απλή νομοθέτηση των μνημονιακών μέτρων δεν αρκεί.
Χρειάζονται πιο τολμηρά μεταρρυθμιστικά βήματα, ισχυρή πολιτική δέσμευση, σωστή υλοποίηση, στέρεοι θεσμοί και μια διάχυτη στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία κουλτούρα, που να ενθαρρύνει τις επενδύσεις, την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα. Όσο αυτά δεν υπάρχουν, βιώσιμη και ισχυρή ανάπτυξη δεν θα έρθει.
Βέβαια και το διεθνές κλίμα έχει τελευταία επιδεινωθεί, δυσκολεύοντας την έξοδο της χώρας από το σκοτεινό τούνελ.
– Και ο τραπεζικός τομέας πως επηρεάζεται στην Ελλάδα;
– Ο τραπεζικός τομέας, σε κάθε χώρα, είναι ο πλέον ευαίσθητος στις μεταβολές των οικονομικών μεγεθών.
Θεωρώ επομένως πως όσο η οικονομία βρίσκεται σε τελματώδη κατάσταση, οι τράπεζες θα δέχονται όλα τα απόνερα, κυρίως με την διόγκωση του ποσοστού των κόκκινων δανείων, που είναι ήδη τεράστιο.
Θα σημειώσω μάλιστα ότι η διαχείριση του υφιστάμενου όγκου των κόκκινων δανείων είναι, καταρχήν, δυσχερής και ζημιογόνα σε πλαίσιο οικονομικής ύφεσης ή και στασιμότητας, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.
Όλα αυτά λοιπόν μοιραία θα αποτυπωθούν, όταν έρθει η ώρα του επόμενου stress test στις αρχές του 2018, αν δεν έχουν αλλάξει τα πράγματα ριζικά.
Και γνωρίζουμε όλοι τι προβλέπεται σε τέτοιες περιπτώσεις ήδη από την αρχή του 2016.
Για αυτό επείγει να ξεκολλήσει η χώρα από την ύφεση και να πορευτεί τον δρόμο της ταχείας ανάπτυξης.
Αυτός άλλωστε είναι και μόνος δρόμος που θα άρει οριστικά την επικρατούσα αβεβαιότητα και απαισιοδοξία.
– Ως Διοικητής της ΤτΕ είχατε προτείνει ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων. Εφαρμόστηκε;
– Το σχέδιο που είχα προτείνει προέβλεπε την συνολική αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, με τρόπο που θα αναδιέτασσε το επιχειρηματικό τοπίο εκ βάθρων.
Στη διάρκεια της έντονης και παρατεταμένης κρίσης που βίωσε η χώρα, ο μόνος κλάδος που ριζικά αναδιατάχθηκε ήταν ο τραπεζικός, με πρωτοβουλίες μάλιστα της Τράπεζας της Ελλάδος.
Αντίστοιχη αναδιάταξη στους λοιπούς επιχειρηματικούς τομείς δεν έγινε.
Κακώς, κατά την γνώμη μου.
Για αυτό είχα εισηγηθεί την αντιμετώπιση του θέματος των κόκκινων δανείων, εκ μέρους των τραπεζών και το ΤΧΣ, με τρόπο που θα οδηγούσε σε ένα νέο, υγιέστερο και αποδοτικότερο, επιχειρηματικό τοπίο.
– Τι θα σηματοδοτούσε ένα τέτοιο σχέδιο;
-Αυτό θα σήμαινε ότι επιχειρήσεις μη βιώσιμες θα έκλειναν, άλλες θα συγχωνεύονταν μεταξύ τους, ώστε να σχηματίσουν πιο δυναμικές και αποτελεσματικές μονάδες, ενώ οι τράπεζες θα κούρευαν, κατά περίπτωση, ένα μέρος των χρεών, ώστε να δοθεί νέα ορμή και προοπτική στις ασθμαίνουσες από τα χρέη σήμερα επιχειρήσεις.
Οι παλαιοί μέτοχοι θα έπρεπε, επίσης, να βάλουν το χέρι στην τσέπη φέρνοντας νέα κεφάλαια στις επιχειρήσεις τους, ουσιαστικά αυτές που είχαν ανεπαρκή η μηδενικά κεφάλαια.
Αν δεν το έκαναν, οι τράπεζες θα έπρεπε να μετοχοποιήσουν μέρος του δανείου και να αναλάβουν, ως μέτοχοι πλέον, να αντικαταστήσουν τις διοικήσεις των εταιριών με νέα δυναμικά στελέχη.
–Δεν θα υπήρχαν σε αυτό που περιγράφετε αντιδράσεις;
– Θα υπήρχαν, αλλά δεν είναι λογικό κάποιοι επιχειρηματίες/μέτοχοι να ηγούνται επιχειρήσεων με ανεπαρκή ίδια κεφάλαια, βασιζόμενοι στον τραπεζικό δανεισμό.
Πάντως μια τέτοια συνολική αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη θα ήταν μια win-win κατάσταση για όλους: τις τράπεζες και τον Έλληνα φορολογούμενο, κυρίως.
Για ολόκληρη την οικονομία, εν τέλει, καθώς θα έσπρωχνε τον ευρύτερο επιχειρηματικό τομέα προς μια υγιή αναπτυξιακή κινητικότητα και ορμή.
Πηγή: bankingnews.gr
