Δημοσιογραφικός ξεπεσμός

Του Μέλιου Ανδρικόπουλου

Ξεφυλλίζω τις εφημερίδες και αισθάνομαι αφόρητη ανία. Αυτά που γράφουν,τα γνωρίζω τουλάχιστον 2-3 μέρες νωρίτερα. Ακόμη και οι ”αναλυτές”,αναμασούν τα ήδη τετριμμένα και χιλιοειπωμένα. Και ο πιο αδαής αναγνώστης αντιλαμβάνεται το φόβο, που έχει η πλειοψηφία των δημοσιογράφων, απέναντι στα κομματικά και επιχειρηματικά αφεντικά τους.

Ρώτησα κάποτε ένα τηλεοπτικό δημοσιογράφο: ”Πώς και είσαι εσύ εδώ;” Και μου απάντησε ευθαρσώς -ήτανε φίλος: ”Αν δεν ήταν ο τάδε επιχειρηματίας να με στηρίζει, εγώ δεν θα ήμουνα εδώ..”Λίγο-πολύ, κάποιο κόμμα,κάποιος επιχειρηματίας,στηρίζει κάποιο δημοσιογράφο. Φυσικά πάντα με το αζημίωτο…

Είναι προφανές ότι θα ήταν ανύπαρκτη η επαγγελματική δραστηριότητα του δημοσιογράφου, χωρίς την ύπαρξη αφεντικών…Με αυτά και μ’ εκείνα,η δημοσιογραφία στην Ελλάδα θεωρείται η πιο αναξιόπιστη της Ευρώπης.Οι έλληνες δημοσιογράφοι, θεωρούνται υπηρέτες συμφερόντων, ψεύτες, κατασκευαστές ειδήσεων, δόλιοι, χειραγωγούμενοι και γι’ αυτό απόλυτα αναξιόπιστοι.Όλη αυτή η θλιβερή κατάσταση,αποτυπώνεται κυρίως στο χαρτί,στις εφημερίδες.Με το βούρδουλα στο σβέρκο ,δεν μπορείς να γράψεις την αλήθεια. Μπορείς να γράψεις ,μόνο την κομματική και επιχειρηματική ”αλήθεια”.

Οι σελίδες να γεμίζουν, ο μισθός να πέφτει και ο καιρός να περνά. Ζωή βουτηγμένη στο ψέμα και οι πολίτες να μην έχουν περιθώριο διαφυγής…Όλοι ξαφνιάζονται όταν ακούν ”γυμνή” την αλήθεια. Τρομάζουν. Δεν την έχουν συνηθίσει. Την αρνούνται. Βολεύονται με τα τόσο ”οικεία”ψέματα.. Πυλώνες αντίστασης δεν υπάρχουν. Τα κόμματα χαμένα στις ιδεοληψίες τους, τις εμμονές τους, τις φαντασιακές τους, ουτοπικές αναζητήσεις, κρύβονται πίσω από μεγαλόστομες, ανυπόστατες αρλούμπες.

Ο κόσμος, με ανοιχτό το στόμα ,τους θαυμάζει και τους χειροκροτεί. Υπόσχονται τα πάντα. Ωστόσο,οι πολιτικοί απορούν που τους πιστεύει ο κόσμος, γιατί οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που λένε….Γρήγορα αντιλαμβάνονται, ότι έχουν να κάνουν με πρόβατα ,που ευχαρίστως δέχονται να οδηγηθούν στη ”σφαγή”. Υπόσχονται απίστευτα πράγματα. Πιάνουν στο στόμα τους ακόμη και την πάναγνη λέξη ”αγάπη”, αυτοί που δεν αγαπάνε ούτε τ΄ αντερά τους. Φυσικά αυτοί ”άλλη” αγάπη εννοούν…

Θα έπρεπε όταν γίνονται εκλογές να γίνεται σύγκριση του προηγούμενου προεκλογικού τους προγράμματος, με αυτά που υλοποίησαν στη θητεία τους ως κυβέρνηση και αν η απόκλιση είναι πάνω από 30%,να τους στερείται ισοβίως το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογές. Να προκύπτουν νέα κόμματα εξουσίας, νέες κυβερνήσεις πιο σοβαρές και κυρίως αξιόπιστες.Δεν είναι δυνατόν να ξεγελάνε, να εμπαίζουν εσαεί τον Ελληνικό Λαό και να συνεχίζουν να κυβερνούν.

Ακούω μονότονα, καθημερινά στα ραδιόφωνα διάφορους δημοσιογράφους να εκφράζουν μία απέραντη αγωνία,για το ποιά κυβέρνηση θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές!! Στην ουσία,βιάζονται,αγωνιούν να επιλέξουν αφεντικό!!Το παμπόνηρο μυαλό τους, δημιουργεί διάφορους συσχετισμούς,φτιάχνει φανταστικές, ενδεχόμενες μελλοντικές συνεργασίες κομμάτων και πάντα στους υπολογισμούς τους μοναδικό ρόλο έχουν τα 2-3 κόμματα εξουσίας.!! Με τίποτα δεν μπορούν να δεχτούν και να διανοηθούν, ότι ο Ελληνικός Λαός μπορεί να επιλέξει κάποιο άλλο κόμμα να κυβερνήσει τον τόπο!!

Χειραγωγούν, κατευθύνουν το Λαό, στους ίδιους και τους ίδιους μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς. Βεβαίως, εκεί τρώνε, εκεί ”γλύφουν”, εκεί βάζουν πλάτη για να συνεχίσουν να παίρνουν το μεροκάματό τους!!Και το ερώτημα παραμένει: Ποιος θα μας φυλάξει από τους διεφθαρμένους δημοσιογράφους; Οι έντιμοι ας περάσουν στην επόμενη αίθουσα. Υπομονή για -μερικούς- γιατί ακόμη δεν έχει κατασκευαστεί….