Του Γιάννη Πανούση
Σ’ όλους τους σκοτωμένους στέλνω τις επικλήσεις
Και στων αγίων τα κελιά χτυπώ τα μάνταλα
Γυρεύω ό,τι απόμεινε απ’τη νίκη και τα φλάμπουρα
Τραγούδια, προσευχές και προσκυνήματα
Σαν έρθει η άλλη ώρα στα ξεκούρδιστα ρολόγια
Καταγραφή κριμάτων κι ενοχών θα αναζητούνε
Δ. Φαφούτης, Τα κατατρεγμένα
Η κατάσταση είναι κρίσιμη και πρωτόγνωρη, συνεπώς καθίσταται θεμιτή η αλλαγή θέσεων λόγω νεότερων δεδομένων. Άλλο όμως αυτό κι άλλο ο πόλεμος προθέσεων.
Το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ στα όποια μέτρα επαφίενται σ’ εκτιμήσεις και σταθμίσεις που δεν πρέπει [σώνει και καλά] να σχετίζονται ή να ταυτίζονται με το φιλολαϊκό, ηρωικό ή ‘αριστερό’ προφίλ του καθενός.
Ορισμένοι αναρωτιούνται: ’’Αν φύγουμε από το Μικρομεγαλισμό ότι χωρίς την Ελλάδα καταστρέφεται η Ευρώπη,τί το ριζοσπαστικό-αριστερό έχει προταθεί ή εφαρμοστεί επί ΣΥΡΙΖΑ; Απεφεύχθη ο συγκυβερνητισμός, ο συντεχνιασμός, ο παραγοντισμός, ο κρατικοδίαιτος παρασιτισμός; Πόσο βέβαιοι είμαστε ότι η έντιμη διαπραγμάτευση δεν θα καταλήξει σε ανιστόρητο συμβιβασμό;’’
Δεν έχουν άδικο, ιδίως εάν βρίσκονται σε απόσταση ασφαλείας από την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής σε καθημερινή βάση.
Το πραγματικό όμως έχει τους δικούς του, συχνά άκαμπτους, κανόνες που μπορούν να εκμηδενίσουν κάθε στρατηγική,σχέδιο ή όραμα. Κατά τη γνώμη μου η ορθή [κι όχι ‘ορθόδοξη’] αριστερή πολιτική στις σημερινές συνθήκες δεν πρέπει να απορρέει από τσιτάτα, ή μονολιθικά μοντέλα του παρελθόντος, ή μονόδρομους απόλυτης αλήθειας, αλλά να βρίσκει δρόμους [ακόμα και μονοπάτια] μέσα στους σκοτεινούς μαιάνδρους της Παγκοσμιοποίησης, για να υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα και να βελτιώνει τη ζωή του λαού.
Η Κυβερνώσα Αριστερά δεν θα κριθεί στις εκλογές, αλλά κι από την Ιστορία, με βάση τις ιδεολογικές απομιμήσεις ή τις γραμμικές σταθερότητες, αλλά από το αν προστάτευσε δικαιώματα και ελευθερίες,προώθησε λαϊκά αιτήματα, ενίσχυσε την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη, ενδυνάμωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς.
Οι αγωνιούντες επανέρχονται: ’’Διακυβέρνηση με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι εφικτό να πετύχει όταν εξαρτάσαι από αλλοπρόσαλους ‘εταίρους’ και δεν έχεις σφυρηλατήσει κοινωνικές συμμαχίες στήριξης. Αριστερή, ακόμα και περιορισμένη, στροφή υπό ΑΝΕΛ-ικό έλεγχο δεν γίνεται.Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ψάξει αλλού τους συμμάχους της επόμενης μέρας’’. [Αχ! Και νάτανε πιο ευέλικτο το ΚΚΕ….: δική μου προσθήκη].
Αυτό κι αν είναι σωστό.Ο διαχειριστικός μισο-αριστερός εκσυγχρονισμός υπό το βλέμα του όποιου Βούδα δεν θα έχει αίσιο τέλος. Το χειρότερο όμως κρύβεται πίσω από τα διαψευσμένα μηνύματα που εισπράττουν όλοι οι αριστεροί,καθεστωποιημένοι και μη.
Ο πολιτικός χρόνος του μέλλοντος [τώρα θυσίες, αύριο οφέλη] μοιάζει να ηττάται από τον βιωμένο χρόνο της γονατισμένης κοινωνίας,που αρχίζει να μην εμπιστεύεται πλέον κανέναν.
Τη διαπίστωση τούτη πρέπει να τη λάβουν σοβαρά υπόψη κυβερνώντες, ημι-κυβερνώντες και οι δήθεν ‘αντι-κυβερνώντες’ αριστεροί και να ανοιχτούν σε άλλες προοδευτικές/σοσιαλιστικές δυνάμεις αντί να διυλίζουν τους κώνωπες των εσωκομματικών ισορροπιών και να καταπίνουν την κάμηλον των κραυγαλέων αντινομιών και αντιφάσεων κάποιων ανίερων [ή μήπως ‘ιερών’;] αντιδραστικών, δυστυχώς εισέτι ομοτράπεζών τους.
