Του Ιωάννη Δαμίγου
Η φτώχια έχει άπειρους εχθρούς να την κατατρέχουν. Από την μια οι πρόχειρες “οικονομικές” κατασκευές, βλέπε Τουρκία και όχι μόνο, για τον λαουτζίκο που τον θάβουν ζωντανό τα ρίχτερ του εγκέλαδου και από την άλλη οι “νόμιμοι” πλειστηριασμοί των funds, βλέπε Ελλάδα, που κλέβουν την πρώτη κατοικία του ανυπεράσπιστου βιοπαλαιστή.
Οι έμποροι του ανθρώπινου πόνου των αδυνάτων και στις δυο περιπτώσεις, οι αδίσταχτοι δολοφονικοί εχθροί του, σε αγαστή συνεργασία με τους “εκλεγμένους” καθεστωτικούς παράγοντες, σε μακάβριες παράλληλες πορείες.
Χιλιάδες χαμένες ζωές κάτω από ερείπια του κέρδους στην γείτονα χώρα και χιλιάδες ξεσπιτωμένες οικογένειες, επίσης από κέρδος, στην πατρίδα μας. Με τα δυσθεώρητα ύψη δισεκατομμυρίων ευρώ και από τις δυο πλευρές, σπαταλημένα σε αμυντικά και επιθετικά όπλα, έναντι της ασφάλειας της ζωής των δύσμοιρων κατοίκων που δυστυχούν. Τι να υπερασπίζονται τάχα και τα δυο καθεστώτα; Όχι πάντως την ευημερία των λαών των!
Η ανθρωπιστική κρίση μαστίζει και τις δυο κοινωνίες μόνιμα, είτε με φυσικά φαινόμενα, που πολλαπλασιάζουν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, είτε με τεχνικά “φαινόμενα” που επιταχύνουν την αρπαγή περιουσιών, που εκθέτουν πληθυσμούς στο φριχτό αίσθημα της απόγνωσης.Και συσκέπτονται στην δικαιοσύνη και αποφασίζουν δυσμενώς επί του αποτελέσματος και όχι έναντι των αιτιών, δόλιων αυξημένων επιτοκίων, της θρασείας απώλειας εισοδήματος, της ληστρικής μείωσης των μισθών και άλλων παραγόντων, που εκβίασαν αυτό το αποτέλεσμα.
Ενός “συμβολαίου” που υπέγραψαν οι δυο πλευρές, που η μια αλλάζει μονομερώς και κατά το δοκούν τους όρους, υποστηριζόμενη και από τον νόμο. Ο ορισμός της επέλασης του αυταρχισμού, με λίγα λόγια. Κατά τα άλλα, εργάζονται για την … ευημερία μας!Ούτε τα υπερσύγχρονα αεροπλάνα, ούτε οι φρεγάτες, ούτε οι πύραυλοι, σώζουν από τα ερείπια ζωές, μήτε προστατεύουν πρώτες κατοικίες. Καθώς τόσο ο εγκέλαδος, όσο και το υπερκέρδος, δεν γνωρίζουν από σύνορα και δεν ξεχωρίζουν λαούς.