Του Μάνου Στεφανίδη
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου και δεν μετέχω ούτε φιλοδοξώ να συμμετάσχω σε καμία επιτροπή του υπουργείου του. Τον θεωρώ λοιπόν, παρά τις επιμέρους διαφωνίες μου, τον επαρκέστερο υπουργό του Τσίπρα (ιδιαίτερα, μετά την εκπαραθύρωση του Πανούση). Απήλαυσα λοιπόν χωρίς ενοχές την απάντηση που έστειλε ως καθηγητής Τουρνεσόλ στον επί παντός ειδήμονα Τάκη Θεοδωρόπουλο(Καθημερινή 2/4).
Ο τελευταίος ανταπάντησε με το γνωστό, ιταμά εξυπνακίστικο ύφος του αποδεικνύοντας για μιαν ακόμη φορά πως ουδέποτε μόνη η αλαζονεία μετέτρεψε τον γραφιά σε διανοούμενο.
Τα λέω αυτά γιατί κάτι τέτοιοι τύποι, κάτι ” ειδήμονες” ακόμα κι όταν υποστηρίζουν το σωστό – όπως π.χ. συνέβη με το ψευτοδημοψήφισμα του 2015 – επιτυγχάνουν ξιφουλκώντας με τον συνήθη ξερολισμό τους το εντελώς αντίθετο.
Ο κόσμος δεν επιλέγει το ορθό αλλά ψηφίζει το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει π.χ. ο Πρετεντέρης, ο Πορτοσάλτε, ο Θεοδωρόπουλος κλπ. Από ενστικτώδη σιχαμάρα!
Και ενώ ο αρθρογράφος διασκεδάζει, κατά δήλωσιν του, με τον κ. Γαβρόγλου, εμείς αισθανόμαστε πως κατοικούμε σε ένα σπίτι φαγωμένο από το σαράκι. Οι εστέτ διατηρούν προσώρας την πρόσοψη του ανέπαφη, είναι όμως ζήτημα χρόνου το οικοδόμημα να καταρρεύσει σε ένα σύννεφο σκόνης.
( Άσχετο αλλά όμως σχετικό, αν δεν είστε εστέτ: Από την Τήνο ακόμα και η Γυάρος φαίνεται όμορφη. Εκεί, δηλαδή, που εκτόπιζαν εκατοντάδες κόσμο κάποιοι εστέτ δικτάτορες, κ. Τάκη μας).
ΥΓ. Ανυπομονώ για το best seller βιβλίο του 2018. Αλέξης Τσίπρας, Τα Απομνημονεύματα.