Εκθειάζοντας τα αυτονόητα

Του Ιωάννη Δαμίγου

 

Το πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πράγματι αντιστοιχεί στο ποσοστό που έλαβε στις τελευταίες εκλογές, στην καλύτερη. Έφτανε ένα κείμενο, μια πρόταση του κ. Τεμπονέρα, απλή, λογική, καθυστερημένα όπως παραδέχεται ο ίδιος, για να παρουσιασθούν οι αδημονούντες “δύσκολοι λύτες”. Μία πρόταση με αυτονόητες καταγεγραμμένες παραδοχές, που όμως κανείς άλλος δεν είχε καν υπονοήσει νωρίτερα από τον χώρο δημόσια.

Σε αυτό το κείμενο, πρόταση, αναφέρονται αυτονόητες διαπιστώσεις και αλήθειες, οι οποίες όμως δεν συνιστούν και εγχειρίδιο σκέψης. Το μεγάλο πρόβλημα, επιτρέψτε μου, έλλειμμα παιδείας και μοιραία κρίσης, είναι αυτό που προσδίδει αξία σε μια απλή και λογική προσέγγιση του θέματος, που μέσα στις γραμμές του, μόλις επιχειρείται κάτι περισσότερο πλέον μιας επιδερμικής ανάλυσης.

Παρατηρώντας τα πολλά θετικά σχόλια, αρκετά από αυτά να εκθειάζουν τα απλά και αυτονόητα γραφόμενα, διαπίστωσα και εγώ με την σειρά μου, πως αυτοί που εκθειάζουν και σχεδόν διαβλέπουν έναν νέο, άξιο και ικανό διάδοχο στην ηγεσία του κόμματος, είναι οι ίδιοι που συμφωνούσαν φανατικά, με την προηγούμενη ηγεσία και τις θέσεις της. Αναγνωρίζοντας βιαστικά,  ένα νέο πρόσωπο λατρείας, ένα παλικάρι ίσως, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, έναν άνθρωπο να του φορτώσουν τις περίσσιες προσδοκίες τους απαιτώντας.

Προτού καν χωρίσει η ήρα απ’ το στάρι, αυτοί συνεχίζουν οι αδαείς με την ίδια καταστροφική νοοτροπία, να κατασκευάζουν τον νέο ήρωα μονομάχο, που καμία σχέση δεν έχει με την εγκαταλειμμένη, εδώ και καιρό, ιδεολογία του κόμματος.Όσοι και όσες πείθονται πως ένα απλό μα έξυπνο και επίκαιρο κείμενο, είναι ικανό να προδιαγράψει ένα φωτεινό μέλλον για το τραυματισμένο θανάσιμα κόμμα, από μόνο του, ίσως θα πρέπει να περιμένουν λίγο, μόνο λίγο.

Εδώ χάθηκε μια τετραετία και από πάνω μια δεύτερη και δεν συγκινήθηκε και κανείς. Το κόμμα βρίσκεται στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου και οι χειρισμοί χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής και σοβαρό αίσθημα ευθύνης. Αντίθετα, ανεύθυνα κάποιοι ταγοί υποδεικνύουν ήδη στον όχλο τις προτιμήσεις τους. Απαίδευτα, εντός και επί τα αυτά.