Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η Ελένη Τουλουπάκη έκανε το αυτονόητο: νόμιμη έρευνα χωρίς να υπολογίζει ποιοι είναι οι ερευνώμενοι. Για το θάρρος της, θα μείνει στην ιστορία της ελληνικής Δικαιοσύνης, ως μαρτυρικό πρόσωπο. Αλλοίμονο σε όσους μεθόδευσαν την μετατροπή του σκανδάλου σε «σκευωρία» – και όσους εκτέλεσαν εντολές για «τιμωρία» της.
Στα μάτια των ευρωπαϊκών φορέων Δικαίου, το -τριτοκοσμικό – ελληνικό δικαστικό παράδοξο εμπλουτίσθηκε το βράδυ της 30ης Ιουνίου με την πιο ακραία πράξη του:
-Η πρώην επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, παραπέμπεται στο Ειδικό Δικαστήριο για «κατάχρηση εξουσίας σε βαθμό κακουργήματος».
Το γελοίον του πράγματος συμπληρώνεται με σπουδή όσων δικαστικών έτρεχαν μέσα στη νύχτα να βάλουν τις υπογραφές τους, πριν έλθουν τα μεσάνυχτα και βγουν στη σύνταξη.
Λογικό. Πού θα ξαναβρεθούν άλλοι;
Η παραπομπή αφορά τους χειρισμούς στο σκάνδαλο Novartis, που οδήγησαν δέκα πολιτικά πρόσωπα σε ποινική διερεύνηση.
Ως δικαστική πράξη συνιστά δεύτερο σκάνδαλο που συνεχίζει τη συγκάλυψη του πρώτου.
Στην έγκυρη «Καθημερινή» γίνεται λόγος για «αμφιλεγόμενες καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων, οι οποίες δεν επιβεβαιώθηκαν από άλλα στοιχεία».
Αυτή ακριβώς δείχνει ότι αρμόδια δικαστικά όργανα σύρθηκαν στην παραπομπή μιας εισαγγελικής λειτουργού, που απλώς έκανε τη δουλειά της.
Τι σημαίνει «αμφιλεγόμενες καταθέσεις»; Όλες οι καταθέσεις αμφιλεγόμενες είναι μέχρι να διασταυρωθούν.
Πώς νοείται παραπομπή της εισαγγελέως επειδή «δεν επιβεβαιώθηκαν από άλλα στοιχεία», όταν η ίδια αυτό ακριβώς έκρινε -σε εφτά περιπτώσεις- και αρχειοθέτησε τους φακέλους τους;
Πώς βρέθηκαν δικαστές που δεν έχουν συνείδηση ότι εφόσον έστω για έναν από τους δέκα- τον Λοβέρδο- τα στοιχεία ήταν επαρκή για άσκηση ποινικής δίωξης, δικαιώνεται η έρευνα της Τουλουπάκη;
Μην κρυβόμαστε. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι «οι καταθέσεις δεν επιβεβαιώθηκαν». Ήταν ότι αφορούσαν πολιτικά πρόσωπα θέτουν τους εαυτούς τους βρίσκονται υπεράνω του νόμου – σαν να έχουν ακαταδίωκτο.
Η Τουλουπάκη δεν παραπέμπεται επειδή κάτι δεν έκανε καλά. Αλλά επειδή -μετά από επώνυμες καταγγελίες προσώπων που ήταν σε θέση να ξέρουν- τόλμησε να ερευνήσει πολιτικούς.
Κατά τη λογική των κατηγόρων της έπρεπε να πει στους μάρτυρες: πώς τολμάτε ρε μασκαράδες να λέτε τέτοια πράγματα για λαμπρούς δημόσιους άνδρες;
Συνιστά κατάπτωση ότι βρέθηκαν δικαστές να παραβιάσουν τον βασικό κανόνα όλων των συστημάτων Δίκαιου: η Δικαιοσύνη απονέμεται με μάρτυρες.
Η επιβεβαίωση της μαρτυρίας τους με στοιχεία, είναι η αρχή που τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια η τότε προϊστάμενη της Εισαγγελίας Διαφθοράς.
Σε συνθήκες πρωτοφανείς: με ύβρεις, προπηλακισμούς, απειλές και συκοφαντίες εναντίον της, από ερευνώμενους, πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ.
Δεν βρέθηκε όμως ένας εισαγγελέας να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί όσους, με την ελεεινή συμπεριφορά τους απέναντί της, παρεμπόδιζαν το έργο της Δικαιοσύνης.
Η Ελένη Τουλουπάκη έκανε το αυτονόητο: νόμιμη έρευνα χωρίς να υπολογίζει ποιοι είναι οι ερευνώμενοι.
Για το θάρρος της, θα μείνει στην ιστορία της ελληνικής Δικαιοσύνης, ως μαρτυρικό πρόσωπο.
Αλλοίμονο σε όσους μεθόδευσαν την μετατροπή του σκανδάλου σε «σκευωρία» – και όσους εκτέλεσαν εντολές για «τιμωρία» της.
Τους έχει σταμπάρει η Νέμεσις.
ΥΓ. Δικαστές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, γελοιοποιήθηκαν με την εκ των υστέρων “διευκρίνιση” ότι η Τουλουπάκη παραπέμπεται για τις “υποθέσεις” Κουρουπλή- Ξανθού- για τις οποίες δεν είχαν πει ποτέ ότι… διώκεται. Ούτε αυτά που κάνουν δεν αντέχουν…
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR