Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όσα επισείει ως κινδύνους ο Εμανουέλ Μακρόν ισχύουν. Αλλά όταν συνδέονται με το υπόδειγμά του, μετατρέπονται σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες.
– «Η Ευρώπη είναι θνητή και μπορεί να πεθάνει – υποταγμένη στην Αμερική και εξαρτημένη από την Κίνα». Τα λέει ο άνθρωπος που έκανε την πολιτική στη χώρα του υπόθεση των πλουσίων. Με τη βία του – στα «κίτρινα γιλέκα» – οδήγησε κοινωνικές ομάδες να μην εμπιστεύονται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προτείνει στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να στείλουν στρατό στον διεφθαρμένο Ζελένσκι και προσφέρει την υποστήριξή του στον δολοφόνο Νετανιάχου.
Ωστόσο ο Εμανουέλ Μακρόν έχει βαρύνοντα λόγο ως επικεφαλής της χώρας του Διαφωτισμού που μαζί με τη χώρα της Αναγέννησης και τη χώρα – μηχανή, εκκόλαψαν και υλοποίησαν την ευρωπαϊκή ιδέα.
Η επιλογή της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας, μετά το δεύτερο πολεμικό ολοκαύτωμα του 20ου αιώνα, αντί να μακελεύονται κάθε τριάντα χρόνια, να συμπράξουν, μεταξύ τους και με άλλες χώρες, ήταν προϊόν της ιστορικής σύμπτωσης να υπάρξουν φωτισμένοι άνθρωποι στην ηγεσία τους.
Καμιά σχέση με τον Μακρόν που θα παραδώσει τη χώρα του στα νύχια της Λεπέν, ενώ η Ιταλία ήδη βρίσκεται στο έλεος της Μελόνι και ο άβουλός Σολτς κάνει τη δική του χώρα φτερό στον – αμερικανικό – άνεμο.
Ο Γάλλος πρόεδρος αυτοπλασάρεται από το 2017 ως τολμηρός «ευρωπαΐστης», αλλά οι κίνδυνοι που επικαλείται έχουν και την υπογραφή του. Σήμερα ξέρει τι λέει, ή απλώς κινδυνολογεί, επειδή υπό την ηγεσία του η Γαλλία θα εγκαταλείψει το ευρωπαϊκό όνειρο, εάν παραδοθεί στην ακροδεξιά της;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το υψηλότερο επίτευγμα της ανθρωπότητας, στα πεδία της ευημερίας, της δημοκρατίας, των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Μπορεί να αναστραφεί ένα τόσο μεγάλο ιστορικό άλμα;
Δύσκολο. Αν τα θεμέλιά της τρίζουν είναι επειδή από τις αρχές του 21ου αιώνα οι ηγεσίες της συρρικνώνουν το όραμα της. Οι θεωρούν ότι αυτή η υπερεθνική οντότητα δεν τους αφορά, γιατί δεν λειτουργεί πλέον για τα δικά τους συμφέροντα. Μόνο άδικο δεν έχουν….
Ο Μακρόν συγκαταλέγεται στην κατηγορία των πολιτικών που νόθευσαν τις ευρωπαϊκές αξίες, έκαναν το ομοσπονδιακό εγχείρημα υπόθεση των τραπεζών, υποβάθμισαν τη σύγκλιση σε νομισματική ομοιομορφία και κατέστρεψαν την απόπειρα ευρωπαϊκού Συντάγματος με την εγκατάσταση Διευθυντηρίων επιβολής, ακόμη και της ιδεολογίας τους.
Συντασσόμενοι με τις στρατιωτικές αμερικανικές επεμβάσεις των Αμερικανών σε ευρωπαϊκό έδαφος – από τη Γιουγκοσλαβία στην Ουκρανία – καταλύουν το όραμα των ιδρυτών για «Ένωση από το Γιβραλτάρ ως τα Ουράλια».
Επικεφαλής της Κομισιόν τοποθετούνται πλέον πρόσωπα με ηθικά στίγματα, όπως η φον ντερ Λάιεν, που ακυρώνουν τις παρακαταθήκες του Ντελόρ και το «Κολέγιο των επιτρόπων» από θεματοφύλακας των Συνθηκών, είναι συνάθροιση μέτριων, ή ξεπεσμένων πολιτικών – ακόμη και υπαλλήλων του.
Το δημοκρατικό έλλειμα στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση συντηρείται με την απονεύρωση της θεσμικής αναβάθμισης του Ευρωκοινοβουλίου, δια της εγκατάστασης όλο και περισσότερων εκλεγμένων τενεκέδων στα έδρανα του.
Η Ελλάδα ανήκει στα πιο αρνητικά παραδείγματα, αν δούμε κάποιους που ορίσθηκαν επίτροποι, ή ποιοι συγκροτούν τα ευρωψηδοδέλτιά της.
Όσα επισείει ως κινδύνους ο Μακρόν ισχύουν. Αλλά όταν συνδέονται με το υπόδειγμά του, μετατρέπονται σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR