Του Γ. Λακόπουλου
Με τους όρους του αριστερού κόμματος που υπερασπίζεται , θα έπρεπε να στηρίζει το άνοιγμα του Τσίπρα στην κομματική βάση και την κοινωνία. Η φοβική αντιμετώπιση εκ μέρους του, δείχνει ότι τον καταπίνουν οι αντιφάσεις του.
Είναι το σημαντικότερο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, μετά τον Αλέξη Τσίπρα.
Έχει προσωπική συγκρότηση, ευχέρεια διεθνούς κυκλοφορίας, προνομιακό τρόπο ζωής, επαγγελματικό πρεστίζ και προσωπικό θεωρητικό εξοπλισμό.
Συσπειρώνει τον αφρό του κομματικού δυναμικού: οι «53+» είναι το ποιοτικότερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ , από πλευράς κατάρτισης.
Από αυτή την άποψη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τα έχει όλα. Τι είναι λοιπόν αυτό που τον βγάζει απέναντι στον Τσίπρα;
Προφανώς η θεμιτή φιλοδοξία ενός κομματικού στελέχους να γίνει χαλίφης στη θέση χαλίφη.
Ωστόσο το κόμμα του δεν είναι πλέον ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ. Μετά το 2015- από το 2012 ακριβέστερα- μετασχηματίσθηκε σε κόμμα εξουσίας.
Αυτό καθιστά βασικό πρόταγμα της λειτουργίας του την επιδίωξη να ξανα-κυβερνήσει
Σ’ αυτή τη θέση δεν βρέθηκε με την αίγλη του ως «Αριστερά» ή χάρη στον εμποτισμό του εκλογικού σώματος με την ιδεολογία του .
Τον έφερε ο νεαρός με το μαλλί καρφάκι, που είχε τριπλασιάσει την εκλογική επιρροή του κόμματος ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων και ως υποψήφιος πρωθυπουργός τη δεκαπλασίασε .
Η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνώσα δύναμη, είναι έργο της χαρισματικής παρουσίας του Τσίπρα στην ηγεσία του.
Η χαμογελαστή φιγούρα του κάνει «γκέλ» στην κοινωνία και χαρισματική λειτουργία του στο δημόσιο χώρο απορρόφησε ήταν σφουγγάρι για τις πρώιμες αντι -μνημονιακές αντιδράσεις.
Αλλά και για το αντίθετο.
Η ανθεκτικότητά του ως Πρωθυπουργού, τον έχρισε οιονεί επικεφαλής του αντιδεξιού χώρου.
Εφόσον ο Τσακαλώτος έχει τη θεμιτή φιλοδοξία να τον αντικαταστήσει – παρ ότι τους χωρίζουν 17 χρόνια και στα κόμματα σπανίως οι μεγαλύτεροι διαδέχονται τους μικρότερους- πρέπει να εγγυηθεί την διατήρηση της κυβερνητικής ικανότητας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Στον κοινοβουλευτισμό περιγράφεται με κάτι απλό, αλλά αδιαπραγμάτευτο: τη δυνατότητα να κερδίσει εκλογές.
Αν σ αυτό είναι καλύτερος από τον Τσίπρα , ουδείς μπορεί να του στερήσει το ρόλο του αρχηγού.
Είναι στο DNA των κομμάτων εξουσίας: αν έχουν κάποιον καλύτερο γιατί να μην προτιμήσουν;
Εφόσον βεβαίως μιλάμε για κόμμα πλειοψηφίας και πολιτικής αλλαγής.
Αν μιλάμε για σεμινάριο, προφανώς ένας απόφοιτος του ΕΜΠ δεν συναγωνίζεται έναν απόφοιτος του Ήτον – συν το Σάσεξ και η Οξφόρδη.
Ή κάποιον που έχει εντρυφήσει στα μαρξιστικά κείμενα που ήταν η πεμπτουσία της Αριστεράς στην εποχή του.
Ο Τσίπρας όμως κάνει την σημερινή Αριστερά λόγο, ύφος δημόσιας παρουσίας, ακτινοβολία, ψηφοδόχο.
Μαζί θα μπορούσαν να αποτελούν ένα ελκυστικό ντουέτο. Αλλά ο γόνος «αστών», που γεννήθηκε στο Ρότερνταμ και μεγάλωσε στο Λονδίνο, προτίμησε ρόλο φραξιάρχη αριστερής καθαρότητας..
Με τους όρους του αριστερού κόμματος που υπερασπίζεται , θα έπρεπε να στηρίζει το άνοιγμα του Τσίπρα στην κομματική βάση και την κοινωνία.
Η φοβική αντιμετώπιση εκ μέρους του, δείχνει ότι τον καταπίνουν οι αντιφάσεις του.
AΠΟ ΤΟ ΙΕΙDISEIS.GR
