Του Γ. Λακόπουλου
Σε μια περίοδο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης δεν πήγαινε και πολύ καλά και η ανανέωση που επαγγέλθηκε ξεφούσκωνε βρέθηκε ξαφνικά στο κέντρο της επικαιρότητας, αλλά όχι για την πολιτική του.
Με την καταγγελία ότι σύμφωνα με έκθεση των τεχνικών υπηρεσιών του Ευρωκοινοβουλίου, υπήρξε πριν από δέκα μήνες απόπειρα παγίδευσης του τηλεφώνου του.
Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση – αν και ουδείς αμφιβάλλει ότι στις μέρες μας πολλοί παρακολουθούν πολλούς. Υπάρχουν άλλωστε διαρκώς συναφείς αποκαλύψεις στην Ελλάδα και διεθνώς…
Ο Ανδρουλάκης φέρνοντας στη δημοσιότητα την υπόθεση του προσπάθησε να επωφεληθεί πολιτικά. Ενίοτε με παραπλανητικές, ή υπερβαλουσες δηλώσεις:
-“Έχουν ελεγχθεί τα κινητά περίπου 250 ευρωβουλευτών, δεκάδων συνεργατών. Δεν έχει βρεθεί κάτι παρόμοιο, απόπειρα παγίδευσης ενός ευρωβουλευτή που τυγχάνει να είναι και Πρόεδρος του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος της χώρας. (Τυμπάκι 29-7-22).
Ούτε ο μόνος ευρωβουλευτής που έγινε στόχος παρακολουθήσεων είναι – του το είπε αλλωστε η…φιλομητσοτακική ευρωβουλευτής του Εύα Καϊλή. Ούτε ήταν προεδρος του ΠΑΣΟΚ- όταν συνέβη η απόπειρα παγίδευσης. Προς τι η αμφιβολία του “τι θα είχε γίνει σήμερα, αν αυτό που έχει συμβεί σε μένα, είχε συμβεί στον κ. Μητσοτάκη ή στον κ. Τσίπρα” ;
Αν συνυπολογιστούν οι δηλώσεις στελεχών του κόμματός του, προκύπτει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπαθησε να “βγάλει από τη μύγα ξύγκι” , προτάσσοντας στοιχεία που δεν προκύπτουν από τα πραγματικά περιστατικά. Συνοπτικά η υπόθεσή του είναι απλή:
Προ ημερών ενημερώθηκε από τις υπηρεσίες Ευρωκοινοβουλίου ότι τον Σεπτέμβριο του 2021 υπήρξε απόπειρα να εγκατασταθεί στο τηλέφωνο του λογισμικό παρακολούθησης. Επειδή αντέδρασε σωστά εν τέλει δεν εγκαταστάθηκε .
Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι μεν σοβαρά και πρέπει να διερευνηθούν, αλλά ως τώρα δεν υπάρχει καμία ένδειξη για τον δράστη. Απλώς το τηλέφωνο αποστολής του μηνύματος ήταν ελληνικό και το μήνυμα εστάλη από την Ελλάδα.
Συνεπώς οι μόνες βεβαιότητες είναι ότι υπήρξε απόπειρα παγίδευσης δεν καρποφόρησε και δεν υπάρχουν στοιχεία για το στόχο και τους δράστες.
Ασφαλώς για κάποιο λόγο “στοχοποιήθηκε”. Αλλά τα ενδεχόμενα είναι πολλά. Θα μπορούσε να έχει σχέση με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή. Αυτό δεν μειώνει την πολιτική σημασία του περιστατικού, αλλά δεν το καθιστά και μοναδικό, ούτε απαραιτήτως ελληνοκεντρικό.
Θα μπορούσε να υπάρχει οποιοδήποτε κίνητρο και πάντως δεν προκύπτει ότι εμπλέκεται η κυβέρνηση.
Ορθώς ωστόσο ο Ανδρουλάκης ζήτησε από τον Άρειο Πάγο να να ερευνηθεί η υπόθεση από την ελληνική Δικαιοσύνη – αφού τεχνικά υπήρξε ελληνική εμπλοκή.
Αλλά ότι την έφερε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ήταν κίνηση βιαστική και από πολιτικό υπολογισμό περισσότερο, παρά για να βρεθεί η αλήθεια.
Θα έπεφτε μάλιστα στο κενό -και γι’ αυτό άλλωστε ο Μητσοτάκης επίσπευσε τη συνεδρίαση- αν δεν υπήρχε ο από μηχανής Θεός Παν. Κοντολέων: Εδωσε την ΕΥΠ για άλλη υπόθεση: την παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θαν. Κουκάκη. “Νομίμως” , αλλά με “αίτημα ξένης υπηρεσίας”.
Όχι πάντως με το λογισμικό Predator -αυτό επακολούθησε από αγνώστους και συμπεριλαμβάνει και την κυβέρνηση στη λίστα των υπόπτων.
Διαβεβαιώνει – όχι δια του πολιτικού προϊσταμένου της ΕΥΠ” αλλά δια του – άσχετου- …Γεραπετρίτη- ότι καμιά ελληνική υπηρεσία δεν έχει αποκτήσει αυτό το λογισμικό. Αλλά όπως έχει επισημάνει ο Βαγγέλης Αντώναρος, η διάψευση δεν συμπεριλαμβάνει ενδεχόμενη χρήση του με συνεργασια – άτυπη προφανώς- με όσους το διαθέτουν.
Και χωρίς το Predator πάντως η παρακολούθηση του δημοσιογράφου υπάρχει και θέτει ερώτημα για το εύρος- και των παρακολουθήσεων καθώς έχουν αναφερθεί και άλλες περιπτώσεις.
Ότι υπάρχει επίκληση “εθνικών λόγων” δεν λέει τίποτε. Και ο Λιγνάδης, για εθνικούς λόγους διορίσθηκε χωρίς διαγωνισμό. Ή για εθνικούς λόγους η Ελλάδα ελέγχεται για τις επαναπροωθήσεις στο Αιγαίου.
Οι λεπτομέρειες όσων κατατέθηκαν στην Επιτροπή δεν είναι γνωστές, αλλά σε αυτή τη φάση δεν χρειάζονται. Αρκεί ότι η κυβερνητική ομολογία για συγκεκριμένη παρακολούθηση- για την οποία ως τώρα η κυβέρνηση δήλωνε άγνοια και ο εκπρόσωπός της πιθανολογούσε… ιδιώτες, ως δράστες.
Από αυτή τη στιγμη το ενδιαφέρον φεύγει από τον Ανδρουλάκη. Θα έφευγε, αν δεν προκύψουν συγκεκριμενα στοιχεία, κάτι μάλλον αδύνατον κατά τις υπηρεσίες του Ευρωκοινοβουλίου που προσπάθησαν για μήνες.
Το μεγάλο θέμα τώρα είναι η παραδοχή παρακολούθησης οικονομικού συντάκτη, για λόγους που δεν δικαιολογούνται “υπηρεσιακά” και από το νόμο.
Επειδή ο “καθ’ ύλην” επικεφαλής της ΕΥΠ είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης- τα φώτα στρέφονται σ’ αυτόν. Πρέπει να δώσει εξηγήσεις. Για τον Κουκάκη, όχι για τον Ανδρουλάκη.
Η τροπή που πήραν τα πράγματα, με βάση όσα φέρεται να κατέθεσε ο Κοντολέων, διαμορφώνει μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο που ξεπερνάει την καταγγελία Ανδρουλάκη, παρότι ήταν η αφορμή για τις αποκαλύψεις.
Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είναι στη γωνία, αλλα όχι για τους λόγους που λέει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και πρέπει ο ίδιος να προσαρμοστεί στην ιδέα, ότι άλλο είναι πλέον το θέμα- χωρίς να χάνει τη η σημασία της και δική του καταγγελία.
Το επίκεντρο δεν είναι πλέον μια ατελέσφορη απόπειρα παγίδευσης, αλλά μια βεβαιωμένη και αναιτιολόγητη συγκεκριμένη υπόθεση ενός δημοσιογράφου. Ίσως και άλλων από τη στιγμή που η ΕΥΠ έκανε αυτή τη δουλειά.
Δηλαδή αναζητούνται γενικώς κάποιοι που ήθελαν να παγιδεύουν έναν ευρωβουλευτή και υποψήφιο κόμματος, αλλά αναζητούνται ευθύνες για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, για συγκεκριμένη υπόθεση παρακολούθησης. Αν προταχθεί το πρώτο, χάνεται το δεύτερο.
Σ’ αυτό πρέπει να εστιάσει συνολικά η αντιπολίτευση, χωρίς περισπασμούς. Ο Ανδρουλάκης δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης αυτοτοποθετούμενος ως κεντρικό πρόσωπο αυτής τη ζοφερής υπόθεσης. Αν επιμένει ότι το μείζον είναι η περίπτωσή του, διευκολύνει τον Μητσοτάκη να ξεφύγει…
Ασφαλώς η καταγγελία της υπόθεσής του έχει προσφέρει υπηρεσίες. Άνοιξε ένα τεκμηριωμένο θέμα ήσσονος σημασίας. Ας μη τις ακυρώσει. Η συντονισμένη πίεση πρέπει να ασκηθεί στον Πρωθυπουργό προσωπικά για την υπόθεση Κουκάκη. Όχι για την δική του περίπτωση που είναι εύκολα διαχειρίσιμη από την κυβέρνηση.