Ευτυχώς δεν ζει ο Γιάννης Ρίτσος, Μίκη

Του Δημ. Σούλτα

Ευτυχώς δεν ζει ο Γιάννης Ρίτσος, Μίκη, να βλέπει ακροδεξιούς να τραγουδούν “όταν σφίγγουν το χέρι” και να ακούει εσένα να λες ότι η χειρότερη μορφή φασισμού είναι ο αριστερόστροφος φασισμός. Η μουσική σου ανήκει, Μίκη, δεν σου ανήκουν ούτε οι στίχοι, ούτε- πολύ περισσότερο- η Ιστορία.

 H Ιστορία, Μίκη, το ξέρεις καλύτερα από μένα, η ζωή μου δεν είχε ποτέ το μεγαλείο των δικών σου στιγμών, γράφεται με κοινούς αγώνες. Και σ’ αυτούς τους αγώνες επιλέγεις «με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις». Και εσύ, Μίκη, σήμερα επέλεξες να πορευτείς κόντρα στην ιστορία σου. Στην κοινή σου ιστορία με χιλιάδες ανθρώπους, με τους οποίους μοιραστήκατε το ίδιο όραμα, πονέσατε, βασανιστήκατε γιατί επίμονα είσασταν απέναντι στον φασισμό. Κι αυτός ο φασισμός ήταν η μπότα των ναζί, ήταν το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς, ήταν οι δικτάτορες. Είχε πρόσωπο αυτός ο φασισμός, Μίκη. Και πώς να το κάνουμε, δεν ήταν ποτέ αριστερόστροφος.

Η μακρά και πολύτιμη για όλους μας ιστορία σου, Μίκη, δεν είναι άλλοθι για να το διαστρέφεις αυτό.Δεν είναι άλλοθι για να χαρίζεις του στίχους του Γιάννη Ρίτσου στα στόματα των νοσταλγών των ναζί.

Σήμερα ήσουν πολύ λίγος, Μίκη. Ευτυχώς που δεν ζει ο Γιάννης Ρίτσος για να το δει. Αν και είμαι βέβαιος ότι ο Γιάννης Ρίτσος, παρά το πλήγμα που δέχτηκε, παραμένει ζωντανός. Για σένα Μίκη, δεν είμαι βέβαιος. Εύχομαι να ζήσεις πολλά χρόνια ακόμα, αλλά αυτό που γνωρίζαμε ως δική σου παρακαταθήκη ετάφη οδυνηρά σήμερα στην εξέδρα της πλατείας Συντάγματος.

Ευτυχώς δεν ζει ο Γιάννης Ρίτσος, Μίκη

ΑΠΟ ΤΟ VIEWMAG