Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι αλλοιώτικοι από τους άλλους

 

Γράφει ο Χρήστος Γκίμτσας*

 

Υπάρχουν κάτι μυστήριοι δημοσιογράφοι που την πιο ακατάλληλη  για κάποιους  στιγμή, γυρίζουν τις κάμερες και τις φωτογραφικές μηχανές  εκεί που δεν πρέπει και αρχίζουν να γράφουν και να μιλούν  για πράγματα που πρέπει να μένουν θαμμένα  και μακριά  από τα μάτια και τα αυτιά  μας, γιατί έτσι θέλουν οι επικυρίαρχοι.

Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχουν  κι αυτοί  και έτσι μάθαμε πως  στην μακρινή από μας  Βραζιλία, εκτός από τους ολυμπιακούς αγώνες, συμβαίνουν και  άλλα πράγματα.

Όχι βέβαια πως δεν  γνωρίζαμε  αρκετά, αλλά οι προβολείς των αγώνων, «φώτισαν»  θέλοντας και μη , και περιοχές έξω από τα στάδια της μεγάλης αθλητικής  εμποροπανήγυρης και οι μυστήριοι δημοσιογράφοι που λέγαμε, μας αποκάλυψαν και μας  ξαναθύμισαν την  αληθινή και όχι την εικονική πραγματικότητα  αυτής της μεγάλης χώρας.

Είδαμε, λοιπόν, πως σε απόσταση αναπνοής από τα λαμπρά στάδια να υπάρχουν οι  φαβέλες και εκεί -μέσα σε κατασκευές από χαρτόνι  και τσίγκο, χωρίς  νερό, ηλεκτρικό και αποχέτευση- να  ζει και να υπάρχει η πραγματική Βραζιλία.

Εκεί  στις φαβέλες  της απόλυτης φτώχιας, του φόνου,  της πείνας, των ναρκωτικών  και της χωρίς καμία  αξία, ζωής.

Λένε, λοιπόν, οι περίεργοι δημοσιογράφοι που περιφρόνησαν τους αγώνες και έσκαψαν βαθύτερα στην βραζιλιάνικη κοινωνία  πως η αστυνομία αυτής   της χώρας  είναι από τις φονικότερες στον κόσμο, που εκτελεί ανεξέλεγκτα ότι τους ενοχλεί. Μάθαμε πως  αν είσαι νεαρός και μαύρος στο χρώμα, κινδυνεύεις τρεις φορές περισσότερο από κάθε άλλον,  να εκτελεστείς από αυτήν την αστυνομία, καταμεσής του δρόμου, έτσι,  χωρίς εξηγήσεις και δικαιολογία.

Και ξαναθυμηθήκαμε πως μία παράπλευρη δραστηριότητα αυτής  της  αστυνομίας είναι, να δολοφονεί εγκαταλειμμένα και αδέσποτα παιδιά, για να εξασφαλιστούν  μοσχεύματα, ανθρώπινα ανταλλακτικά δηλαδή,  για κάποιους που τα χρειάζονται στην άλλη άκρη του κόσμου  και που τα  πληρώνουν  ακριβά.

Ακόμα πληροφορηθήκαμε πως οι ολυμπιακοί αγώνες, οι αγώνες της ειρήνης, της συμφιλίωσης και του αντιρατσισμού,  γίνονται σε μία χώρα που  οι φτωχοί, οι  έγχρωμοι, οι καταφρονημένο, οι απόκληροι, απομονώνονται  με μαζικές εκκαθαρίσεις και εξορίζονται μέσα στην χώρα τους, στα γκέτο  και στις φαβέλες για να νοιώθουν ασφαλείς οι τουρίστες και οι  επισκέπτες, αλλά  και να κρύβεται την πραγματική εικόνα της χώρας.

Και μέσα σε όλα αυτά να ξαναμαθαίνουμε και για τις διαστάσεις της διαφθοράς  των πολιτικών  της Βραζιλίας. Ο πολυσυζητημένος  (κεντροαριστερός , παρακαλώ! ) πρώην πρόεδρος της χώρας, Λούλα, προσάγεται σε δικαστήριο και η νυν πρόεδρος Ντίλμα  Ρούσεφ καθαιρέθηκε προσωρινά, μέχρι  να αποφασίσει η Γερουσία για την τύχη της.  Δίκαια, άδικα, όλα αυτά; Ποιος ξέρει; Κάτι σημαίνουν, όμως.

Και με την ευκαιρία των  ολυμπιακών αγώνων,  δημοσιεύσεις μας ξαναθυμίζουν και τις διαστάσεις  της δικής υποκρισίας μας  για ακόμα μία φορά. Να μας εκπλήσσει και να μας ενοχλεί δηλαδή,  το μέγεθος της κατανάλωσης του αλκοόλ και των ναρκωτικών στις φτωχογειτονιές του Ρίο και του Σάο Πάολο και να  μην μας ενοχλεί η φαρμακοδιέγερση, (είδατε τι κομψές λέξεις βρίσκουμε άμα θέλουμε!), δηλαδή το ντοπάρισμα, δηλαδή η πρέζα των προκατασκευασμένων πρωταθλητών!

Και   η υποκρισία του συστήματος  θέλει, έτσι για τα μάτια του κόσμου, να αποκαλύπτονται μερικοί από τους «φτιαγμένους αθλητές» (μεταξύ  αυτών  και  Έλληνες),  την στιγμή που  η αθλητική βιομηχανία ετοιμάζει  χιλιάδες  ντοπαρισμένους, έτοιμους να τους ρίξει στα γήπεδα και στα στάδια, σαν αναλώσιμους μονομάχους, στον βωμό του πολιτικού και οικονομικού  κέρδους,  του αποπροσανατολισμού των κοινωνιών,  και της εφήμερης ,ψευδεπίγραφης  δόξας .

Υ.Γ. 1: Θα ήθελα πραγματικά, τώρα που οι πολιτικοί αρχηγοί  συγχαίρουν με δάκρυα στα μάτια και πνιγμένοι από την συγκίνηση τους υπεραθλητές- ήρωες –σύμβολα, να στείλουν και ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην  κυβέρνηση της Βραζιλίας. Να την  συγχαρούν δηλαδή που κατάφερε με εκκαθαρίσεις και χιλιάδες αστυνομικούς και στρατιώτες , να απομονώσει τον λαό της  και να  τον κρατήσουν μακριά από   τα φώτα της αθλητικής γκλαμουριάς  και τους  χαζοχαρούμενους  τουρίστες.

Υ.Γ.2: ακόμα θα ήθελα και εγώ προσωπικά να  συγχαρώ την δημόσια τηλεόραση και ραδιόφωνο για τις χιλιάδες ώρες  που διέθεσαν , όλες πληρωμένες από το υστέρημα των Ελλήνων, για την μετάδοση  των  αγώνων,  έτσι που να μην μας ξεφύγει καμία λεπτομέρεια της  αθλητικής εμποροπανήγυρης  της υποκρισίας ,του κέρδους και της ντόπας.

Υ.Γ. 3: (Άσχετο!) Προς τον πρωθυπουργό της  Ελλάδας, Αλέξη Τσίπρα: Κε πρωθυπουργέ,  οι πρόγονοι των Ελλήνων, αυτοί  που εκτελέσθηκαν  στον τελευταίο πόλεμο από τους κατακτητές Γερμανούς ,σε όλα τα θυσιαστήρια της Ελλάδας, δεν προσφέρονται  για ψηφοθηρική, δημαγωγική παραμυθία. Η ευκαιριακή  και πολιτική επένδυση  που έκανες στην Άρτα, επικαλούμενος τις γερμανικές εκτελέσεις και το γερμανικό χρέος, μεταξύ χορών, πανηγυριών και άλλων λαϊκισμών, συνάμα με την εντόπια  κυβερνητική εκπρόσωπο,  δεν σε τιμά. Καλύτερα να μιλούσες για το γεφύρι της  Άρτας. Θα ήσουν πιο αληθινός.

* Ο Χρήστος Γκίμτσας είναι γιατρός και συγγραφέας.

[email protected]