Του Μανώλη Ροζάκη
Η απώλεια, το δίλημμα πού την συνοδεύει και η απόφαση πού την (α)κυρώνει.
Και μέσα σε όλα αυτά, αναζητείται η γνώση. Δηλαδή, η ψύχραιμη ματιά στον χρόνο πού πέρασε, βαπτισμένη στο συναισθηματικό της αποτύπωμα και την πρόθεση πού ιχνηλατεί.
Γιατί αυτό είναι τελικά το περιβάλλον τής γνώσης και τής εμπειρίας. Το νόημα, πού αποκομιζουμε στη βάση τής λογικής, τού αισθήματος και τής προθεσης.
Η απόφαση, όμως, είναι ζωντανή στον αντίκτυπο και την διερώτηση που ακολουθεί. Στο πεδίο τής κριτικής και τού αναστοχασμού, δηλαδή.
Γιατί δεν είναι όλες οι αποφάσεις εκ προοιμίου ορθές. Εκτός αν θεωρούμε τον εαυτό μας αλάνθαστο. Τότε επιβεβαιώνουμε, δυστυχώς, τίς προκαταλήψεις μας σε υπερθετικό βαθμό.
Και αν δεν μπορούμε να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και να αναθεωρήσουμε τυχόν λάθη, τότε προφανώς δεν μαθαίνουμε.
Επειδή η γνώση έρχεται κυρίως μέσα από τα λάθη μας (trial and error, όπως λένε ορθά, κοφτά).
Ας μάθουμε λοιπόν από τα λάθη μας, (δι)ορθώνοντας την ισχύ τής απόφασης…