Του Γ. Λακόπουλου
Δεν ξέρουμε αν ισχύει, αλλά κυκλοφορεί επίμονα ότι οι επιδόσεις της Ρένας Δούρου και του Νίκου Παππά στην ανάδειξη της ΚΕ. του ΣΥΡΙΖΑ τους διασφαλίζουν μια θέση στο νέο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος. Τουλάχιστον θα προταθούν από τον Αλέξη Τσίπρα.
Αν ισχύει θα πρόκειται για επιβράβευση που θα οδηγήσει σε κατεδάφιση όσων έκτισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στις 15 Μαΐου. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους- αμιγώς πολιτικού χαρακτήρα- διαφορετικούς για τον καθένα.
Ο αποκλεισμός τους, δεν είναι προσωπικό θέμα, ούτε για τη μια ούτε για τον άλλον, αλλά θέμα αρχής. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να υπερασπιστεί το ηθικό του πλεονέκτημα.
Η Ρένα Δούρου βαρύνεται με ένα πολιτικό ατόπημα: με εκατό 100 νεκρούς στο Μάτι δεν υπέβαλε την παραίτηση της. Το εξέλαβε ως “μια στραβή στη βάρδια της” και πήγε παρακάτω, θέτοντας μάλιστα και υποψηφιότητα για ανανέωση της θητείας της. Με αποτέλεσμα να καταποντιστεί και έτσι να επιβαρύνει το κόμμα της και στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν.
Το ατόπημα είναι ότι παράκαμψε τον κανόνα ότι στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική. Τα υπόλοιπα τα βρίσκει ο Εισαγγελέας- έστω και αν στην περίπτωση της δεν έχει να βρει τίποτε. Ποινική ευθύνη της δεν υπάρχει για τους θανάτους της πυρκαγιάς.
Ωστόσο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια της Δικαιοσύνης -για δυο υποθέσεις μάλιστα. Προφανώς στο τέλος θα απαλλαγεί. Αλλά ως τότε η Δικαιοσύνη πρέπει να κάνει τη δουλειά της χωρίς παρεμβάσεις.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ την τοποθετήσει στην κορυφή της κομματικής ιεραρχίας του, παρεμβαίνει. Η ίδια μάλιστα θα όφειλε να απέχει από κάθε κομματική δραστηριότητα μέχρι να εκκαθαριστεί η υπόθεσή της.
Αντί γι’ αυτό είναι κομματική υπεύθυνη για το… περιβάλλον και έκανε καμπάνια εκλογής στην Κ.Ε. ακριβώς με το επιχείρημα ότι είναι… υπό δίωξη. Στοιχείο που την φέρνει κοντά και στον …Γ. Πατούλη, που αν δεν υπήρχε ο Γιάννης Σγουρός, μόνο για την αντιπολίτευση δεν θα είχε λόγο να ανησυχεί…
Αν ο Αλέξης Τσίπρας πέσει στην παγίδα και την προτείνει θα είναι σφάλμα μεγαλύτερο από την πρότασή της για την Περιφέρεια μετά το Μάτι. Περνάει θηλιά στο λαιμό του…
Τα ίδια, αλλά με πρόσθετες επιβαρύνσεις, ισχύουν για τον Νίκο Παππά. Ελέγχεται από τη Δικαιοσύνη, παρότι όλοι γνωρίζουν τη σκοπιμότητα της δίωξης, που αποφασίστηκε κατ’ ουσίαν από τους πολιτικούς αντιπάλους του κόμματός του.
Ωστόσο είναι υπόδικος και δεν νοείται να έχει κομματική δράση μέχρι να ολοκληρωθεί η υπόθεσή του. Ειδικά για τον Παππά υπάρχουν και άλλα στοιχεία που -πρέπει να -τον αποκλείουν.
Τα λάθη του ως υπουργός: με τους χειρισμούς του έδωσε την τηλεόραση “σε όσους έχουν γερό πορτοφόλι”, έμπλεξε την κυβέρνηση με τον Καλογρίτσα έχει πάνω από το κεφάλι του όσα ανέφερε ο Βαγγέλης Μαρινάκης για την επαφή μαζί του και την αφελή αντιμετώπιση του Μιωνή.
Προσόντα για συμμετοχή σε πολιτικό καθοδηγητικό όργανο κόμματος της Αριστεράς δεν τα λες.
Τα περί πολιτικής δίωξης που διακινούνται και στις δυο περιπτώσεις, μυρίζουν μούχλα και είναι έξω από το κοινοβουλευτικό πλαίσιο.
Παραπέμπουν στις παλιές θεωρίες περί “ποινικοποίησης της πολιτικής” που μετέτρεπε τα κόμματα σε λημέρια τύπου λήσταρχου Νταβέλη: όποιος κατέφευγε εκεί είχε ακαταδίωκτο από τη Δικαιοσύνη. Η τελευταία φορά είναι στο σκάνδαλο Νοβάρτις.
Και τα δυο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αφενός αναδείχθηκαν στην κορυφή αξιοποιώντας τους μηχανισμούς που βάζουν φρένο στην ανάπτυξη του κόμματος και αφετέρου πολιτικοποίησαν τις ποινικές του εκκρεμότητες -όσο άδικες και αν είναι -για να επωφεληθούν εσωκομματικά.
Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρασυρθεί και τους δώσει υψηλό κομματικό αξίωμα, νομιμοποιεί τις πρακτικές τους και ανοίγει μια πληγή στο κόμμα του. Τι θα συμβεί άραγε αν η Δικαιοσύνη, ο μη γένοιτο, τους αποδώσει ποινικές ευθύνες; Θα κατέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο;
Ευρισκόμενος εκ νέου στην κορυφή της κομματικής ισχύος του ο Αλέξης Τσίπρας, με το ακροατήριο του να διευρύνεται, έχει την ευκαιρία να δείξει στην κοινωνία ότι δεν υιοθετεί τις παλιές μεθόδους τον κομμάτων: όποιος έχει ρόλο στο κόμμα του πρέπει να μην έχει εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη. Δόξα τω θεώ έχει στελέχη προς αξιοποίηση.
Στο χέρι του είναι να δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σαν το ΚΙΝΑΛ, στο οποίο ο Λοβέρδος παρότι είναι υπόδικος έχει κομματικό αξίωμα και διεκδικούσε ακόμη και την ηγεσία. Ή σαν τη ΝΔ όπου οι ελεγχόμενοι από τη Δικαιοσύνη με βαριές υπόνοιες παρέμειναν ακόμη και υπουργοί.
ΥΓ. Οίκοθεν νοείται ότι θα ήταν καταστροφικό για τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκδικήσει θέση στο ΠΣ ο κατά τα λοιπά συμπαθής -στον παλιό κομματικό ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον- Παύλος Πολάκης.