Όταν η ελληνική -ανανεωτική- Αριστερά έμαθε πως πέθανε ο Στάλιν

Του Νίκου Λακόπουλου

Η απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης να μη συμμετέχει σε ένα συνέδριο που “ταυτίζει κομμουνισμό και ναζισμό” έκανε άνω κάτω την Ευρώπη, αλλά πιο πολύ την ελληνική πολιτική ζωή. Καθώς πολλοί ανακάλυπταν -όπως τα Νέα του Μαρινάκη” ότι ο σταλινισμός βρίσκεται στην εξουσία- η Εσθονία φαίνεται να διορθώνει τον τίτλο του συνεδρίου στο οποίο η ελληνική κυβέρνηση συμμετείχε πέρυσι.

Στο μεταξύ ο Κώστας Καραμανλής- ο εξάδελφος- διαχωρίζει τη θέση του από αυτή της Νέας Δημοκρατίας- και λέει ότι η εξίσωση είναι άδικη- μια σειρά από ιστορικές ατασθαλίες βγαίνουν στην επιφάνεια. Ο Γρηγόρης Ψαριανός βγάζει ένα σήμα του Κόκκινου Στρατού- φιλογερμανικό, που όμως είναι το 1919- δηλαδή πριν τον Χίτλερ. Άλλοι διαβάζουν το Σύμφωνο Μολότωφ- μη επίθεσης μεταξύ των δυο χωρών- κι άλλοι μετράνε τα θύματα. Πόσα είναι περισσότερα, του Στάλιν ή του Χίτλερ.

Αναπόφευκτα μπαίνει στο παιχνίδι και ο Μάο Τσε Τουγκ, ενώ ο Σταύρος Κοντονής συλλαμβάνεται ανιστόρητος όταν λέει πως είναι γεννήτορας του ΚΚΕ εσωτ. που έκανε την διάσπαση μετά την Άνοιξη της Πράγας- όπως λέει- ενώ αυτή έγινε μεν την ίδια χρονιά, αλλά αφού το ΚΚΕ είχε διασπαστεί. Μερικοί μάλιστα θυμίζουν στον υπουργό πως …είχε πεθάνει ο Στάλιν, άρα πρέπει να ξαναδούμε τα γεγονότα.

Το ΚΚΕ εσωτ. γεννήθηκε στις 5  Φεβρουαρίου 1968 όταν συνήλθε στη Βουδαπέστη η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Τρία μέλη του Πολιτικού Γραφείου, οι Μήτσος Παρτσαλίδης, Ζήσης Ζωγράφος, Πάνος Δημητρίου, διαφώνησαν με τηνπολιτική των συμμαχιών και ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και αποχώρησαν. Με απόφαση της 12ης Ολομέλειας καθαιρέθηκαν.  Μαζί με τους διαφωνούντες συμπαρατάχτηκαν άλλα στελέχη του “Γραφείου Εσωτερικού”,  οι Μπάμπης Δρακόπουλος, Νίκος Καρράς, Αντώνης Μπριλλάκης, Τάκης Μπενάς κ.ά.  κι έτσι συγκροτήθηκε το ΚΚΕ-Εσωτερικού, η λεγόμενη «αναθεωρητική ομάδα».

10953239_10153043160684362_6467777199288628710_nΗ «αναθεωρητική ομάδα» προφανώς συγκροτήθηκε όταν τα μέλη του Γραφείου Εσωτερικού είχαν αρχίσει να βλέπουν ως αρρωστημένη την εξάρτηση του κόμματος από την Σοβιετική Ένωση. Σε λίγο ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ θα πνίξει στο αίμα την «Άνοιξη της Πράγας», με τα τανκς του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» στο όνομα της «διεθνιστικής αλληλεγγύης». Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Περίπου 800.000 στρατιώτες από γειτονικές χώρες  επενέβησαν ανοιχτά για να διαλύσουν την προσπάθεια για ένα «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».

Το σύστημα ωστόσο θα καταρρεύσει γιατί το σοβιετικό οικονομικό μοντέλο, δεν λειτουργεί. «Ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει» έχει γράψει ο Νίκος Πουλαντζάς θεμελιώνοντας τον ευρωκομμουνισμό. Προς το παρόν αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπάρξει. Μερικά χρόνια μετά οι καθηρημένοι του ’76 σε ένα θέατρο στο νέο κόσμο θα οργανώσουν τη Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της νεολαίας που θα γεννήσει μια οργάνωση νεολαίας χωρίς κόμμα που θα μείνει στην ιστορία με το χαιδευτικό της. «Βήτα Πανελλαδική». Ο Λεωνίδας Κύρκος κατηγορείται για «σταλινισμό» και «μικροαστική ηθικολογία».

Η σύνθεση του συνασπισμού θα φέρει αργότερα στην ίδια παράταξη σταλινικούς, μαοϊκούς και τροτσκιστές σε μια ενότητα που δεν θα αντέξει πολύ. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης θα βεβαιώσει πως δεν βρίσκονται οι σταλινικοί στην εξουσία, όπως γράφουν σε πρωτοσέλιδο τα Νέα. Κι ο Σταύρος Κοντονής που λέει πως  η Άνοιξη της Πράγας γέννησε το ΚΚΕ εσωτερικού θα συλληφθεί ανιστόρητος.

Ο αντισταλινισμός είχε ήδη εκδηλωθεί -με τον διωγμό και την καθαίρεσε του Ζαχαριάδη- πολλά χρόνια πριν, άρα το 1968 πρέπει να μιλήσουμε για αντι-μπρεζνιεφισμό. Πάλι από το 1917 -έστω το 1956- ως το 1968 τα χρόνια είναι πολλά. Τώρα πια- σαράντα χρόνια μετά- η ελληνική Αριστερά μπορεί να ανακαλύψει και τα εγκλήματα του Μάο. Που είναι άλλο πρόσωπο από τον Μίκυ Μάους.

Πιο ειλικρινής ο τότε μαοϊκός Δημήτρης Οικονομάκης είναι απολαυστικός όταν διηγείται στο F/B τα γεγονότα:

“Εμείς, οι έλληνες οπαδοί του, Εκκετζήδες και Πιπισιπίδες, μισούσαμε τους σοβιετικούς και αγαπούσαμε τους Κινέζους, τους Αλβανούς, τους Καμποτζιανούς και τους Βιετναμέζους. Και κάπως λιγότερο τον Τσαουσέσκου – τον οποίο οι Ρώσοι αποκαλούσαν …Αδόλφο των Βαλκανίων- και εκεί τα βρίσκαμε με τους φίλους μας τους Ρηγάδες.

Μπερδευτήκαμε λίγο όταν οι Βιετναμέζοι, ακολουθώντας τις σοβιετικές προτροπές , εισβάλουν στην Καμπότζη και ανατρέπουν τον αγαπημένο μας Πολ Ποτ, ο οποίος μόλις είχε εξοντώσει το 1/3 του πληθυσμού…καπιταλιστικά αποβράσματα και τέτοια. Καπάκι μπήκε η Κίνα στο Βιετνάμ γιά να τους τιμωρήσει και ήρθαμε στα ίσα μας.

Εγώ το έριξα στα ρεμπέτικα κι άρχισα να βγάζω κανά φράγκο και να μυούμαι στην καπιταλιστική ιδεολογία.
Άλλοι φίλοι μείναν στα κόμματα και τα αποκόμματα κυνηγώντας το άπιαστο όνειρο της εξουσίας.
Και, γιά δες φίλε μου! Το πέτυχαν και είναι μιά ωραία παρέα”.