Του Μελέτη Ρεντούμη
Όλη η παγκόσμια κοινότητα παρακολουθεί με έντονο ενδιαφέρον τις τελευταίες εβδομάδες αλλά και με αρκετή ανησυχία, την κρίση που υπάρχει στις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, η οποία υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μία μεγάλη περιφερειακή σύγκρουση ανάμεσα στην Ρωσία, το ΝΑΤΟ και κυρίως τις ΗΠΑ.
Η Ρωσία και κυρίως ο πρόεδρος Πούτιν με τις τελευταίες του δηλώσεις, έχει τονίσει ότι το ΝΑΤΟ και γενικότερα η Δύση υπό την καθοδήγηση των ΗΠΑ, απειλούν την ασφάλεια της Ρωσίας τοποθετώντας στρατεύματα σχεδόν σε όλες τις χώρες της ανατολικής πτέρυγας της συμμαχίας, ενώ θεωρεί ότι η προσπάθεια ένταξης στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και τοποθέτησης δυτικών βάσεων στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, απειλεί ευθέως την ασφάλεια της χώρας του.
Από την άλλη η Ρωσία παρά τις διπλωματικές προσπάθειες των τελευταίων εβδομάδων με συνεχείς συναντήσεις τόσο σε επίπεδο αξιωματούχων όσο και υπουργών εξωτερικών με τις ΗΠΑ, επιχειρεί να οξύνει το κλίμα, τοποθετώντας ένα μεγάλο μέρος του στόλου της στην Μαύρη θάλασσα και όσο το δυνατόν εγγύτερα με την Ουκρανία, ενώ έχει επανδρώσει σχεδόν όλη την συνοριογραμμή με την Ουκρανία, με πάνω από 100.000 στρατιώτες συνοδευόμενους από τεθωρακισμένα άρματα μάχης, ώστε να είναι έτοιμοι για άμεση επέμβαση και εισβολή στην Ουκρανία, αν θεωρηθεί ότι απειλείται η ασφάλειά της.
Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα είναι γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό και είναι βαθύτερο από ένα διμερές θέμα που αναζητά μία λύση ή μία προσωρινή ανακωχή. Πρόκειται πρακτικά για μία διαδικασία αναζήτησης ή δημιουργίας νέου ζωτικού χώρου από πλευράς Ρωσίας εναντίον της Δύσης, όσο φαίνεται ότι οι ΗΠΑ θέλουν να ενισχύσουν την κυριαρχία τους από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι την Βόρεια Θάλασσα και τον Ειρηνικό ωκεανό.
Οι εκατέρωθεν απειλές τόσο για εισβολή στην Ουκρανία, όσο και για άμεση απάντηση της δυτικής συμμαχίας με στρατιωτικά μέσα, ενισχύουν το ήδη τεταμένο κλίμα ανάμεσα στις διαφιλονικούμενες πλευρές, χωρίς να υπάρχει άμεσα πεδίο συνεννόησης.
Εκτός αυτού, η αντιπαράθεση επεκτείνεται και στο ενεργειακό πεδίο, καθώς η Ρωσία θέλει να συνεχίσει να είναι ο βασικός προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη, το οποίο της δίνει σοβαρά ερείσματα διαπραγμάτευσης με την Ένωση, που σημαίνει πως αν ο ζωτικός της χώρος μειωθεί μέσω της δυτικής κυριαρχίας στην Ουκρανία, ενδεχομένως να παρακαμφθούν οι σημερινοί ενεργειακοί αγωγοί προς την Ευρώπη, με σοβαρές οικονομικές απώλειες για την Ρωσία.
Εν κατακλείδι, όλα τα πιθανά σενάρια βρίσκονται στο τραπέζι αυτή την στιγμή και ευχή όλων είναι να επικρατήσει η σύνεση από όλες τις πλευρές ώστε να βρεθεί μία βιώσιμη διπλωματική λύση, αλλά και ένα modus vivendi της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή, τόσο με την Ένωση όσο και με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, χωρίς την επιβολή στρατιωτικών μέσων με απρόβλεπτες συνέπειες για την παγκόσμια ειρήνη.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός