Tου Νίκου Λακόπουλου
Με ένα μεστό πολιτικό λόγο κι ένα πρόγραμμα που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και το όραμα ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε στην Θεσσαλονίκη χωρίς να αναφέρει ούτε μια φορά το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Σα να ανήκει ήδη στο παρελθόν ως απερχόμενος πρωθυπουργός και ο ίδιος ως νέος πρωθυπουργός διαπραγματεύεται τους όρους της νέας προοδευτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης που θα προκύψει ως απάντηση στο δίλημμα Δημοκρατία ή Ολιγαρχία -κι όχι Τσίπρας ή Μητσοτάκης.
Και μόνο που η Νέα Δημοκρατία πήρε το κομπιουτεράκι για να κοστολογήσει το ν΄΄εο πρόγραμμα δείχνει πως αντίθετα με την προηγούμενη φορά που ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα -με το οποίο δεν ασχολήθηκε κανείς- ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αυτή τη φορά ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να ασχοληθούν μαζί του οι πάντες όχι γιατί ανήκει στην Αριστερά, αλλά γιατί κατέθεσε μια πρόταση διακυβέρνησης χωρίς ασάφεια με κοστολογημένες ιδέες, νούμερα και ημερομηνίες.
Εδώ και τώρα, ΄όχι αύριο και κάποτε και αλλού. Ο Αλέξης Τσίπρας μετά την ήττα του το 2019 επέστρεψε με νέα πολιτική να προτείνει μια νέα μεταπολίτευση χωρίς τον Μητσοτάκη και την Αγία Οικογένεια χωρίς αντιδεξιές κορώνες και μπλα μπ΄λα για την Αριστερά και την πρώτη ή δεύτερη φορά που θα πάρει την κυβέρνηση.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μια αριστερή κυβέρνηση -με συμπλέγματα από το παρελθόν- και εκδικητική διάθεση, αλλά μια ικανή κυβέρνηση που να έχει συνειδητοποιήσει το πρόβλημα της χώρας και να επιδιώξει αυτό που χρειάζεται σήμερα περισσότερο από τον αντιμνημονιακό λόγο της πρώτης εποχής του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ: Δικαιοσύνη παντού.
Δεν αυξάνει ο πλούτος μια χώρας αν αυξήσουμε- για το καλό του Λαού!- την φορολογία. Η νομοθεσία δεν θα πρέπει να τιμωρεί τον πλούτο, αλλά να επιτρέπει στην οικονομία να αναπτυχθεί ελεύθερα. Και το μόνο όραμα που χρειάζεται είναι να αντιληφθεί η πολιτική τον ρόλο της και τη σχέση της με την οικονομία και να μετατρέψει την πολιτική δημοκρατία σε οικονομική ευημερία.
Ο Μητσοτάκης και η Δημοκρατία
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξελέγη αναπάντεχα στη Νέα Δημοκρατία αρχηγός ως αντι-Τσίπρας που θα ανανέωνε το κόμμα απέναντι σε μια ηττημένη Αριστερά κι έγινε πρωθυπουργός χάρη στην οργή και τον θυμό πέρα από την απογοήτευση ψηφοφόρων που είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα μια ελπίδα που διαψεύστηκε.
Το ποσοστό που πήρε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές που έχασε δεν αντιστοιχούσε στο μέγεθος της ήττας και ο δημοκρατικός λαός ουσιαστικά έχει αποφασίσει από το 2019 να δώσει στον ηγέτη του μια δεύτερη ευκαιρία με μια προϋπόθεση: αν θέλει να αλλάξει τη χώρα, θα πρέπει να αλλάξει πρώτα το κόμμα του.
Για την ακρίβεια στο 32% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ -κι ΄όχι προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας- το 2019 υποκρύπτει το αίτημα για ένα νέο κόμμα απαλλαγμένο από αγκυλώσεις και συμπλέγματα του παρελθόντος, σκουριασμένες ιδέες και δανεικά ιδανικά που έχουν παλιώσει σαν τις κασέτες της ΓΣΕΕ στις όλο και πιο αναιμικές συγκεντρώσεις της.
Ο Αλ΄έξης Τσίπρας μιλώντας πια περισσότερο ως Δημοκρατική Παράταξη κι όχι ως Αριστερά -ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια, όπως είπε- δεν διεκδικεί μια δεύτερη φορά ως ρεβάνς, αλλά μια πρώτη φορά όπου μια κυβέρνηση δημοκρατικής συνεργασίας θα πάρει την εξουσία για μια νέα πολιτική αλλαγή με την μορφή αποκατάστασης και θεσμικής επαναθεμελίωσης της δημοκρατίας.
Πολύ σωστά ο Αλέξης Τσίπρας δεν ζητά απλώς την αποδοκιμασία του Μητσοτάκη, αλλά θετική ψήφο σε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης που απαντά σ’ αυτό που συμβαίνει τα τρία τελευταία χρόνια στην Ελλάδα: τη δημιουργία ενός καθεστώτος με ταξικά σύνορα όπου μια ολιγαρχία και μια -΄ή λίγες- οικογένειες θα νέμονται τον πλούτο της χώρας.
Μαζί με το σύστημα απλής αναλογικής στις εκλογές δεν κρίνεται μόνο η δυνατότητα μιας δημοκρατικής κυβέρνησης -που μοιάζει δύσκολη, αν όχι ανέφικτη- αλλά αν στο μέλλον μια οικονομική ελίτ με την βοήθεια των ισχυρών μέσων ενημέρωσης θα επιλέγει στο παρασκήνιο έναν πρωθυπουργό που θα επιβάλλει σε ένα χειραγωγημένο εκλογικό σώμα -που θα απέχει όλο και περισσότερο στο μέλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει έτσι ιστορικές ευθύνες να περάσει την χώρα απέναντι σε μια στιγμή που όντως η δημοκρατία κινδυνεύει: αν ο Μητσοτάκης επανεκλεγεί με τον εκβιασμό που επιχειρεί προς το ΠΑΣΟΚ θα γίνει όντως “κυβερν΄ήτης”.
“Το θέμα είναι σημαντικό, αλλά δεν είναι το μόνο θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία» έχει πει για τις υποκλοπές. H δημοκρατία δεν είναι αυτοσκοπός, η παραμονή του Μητσοτάκη στην εξουσία στο όνομα της σταθερότητας είναι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να κλείσει το θέμα των υποκλοπών που δεν απασχολούν τον λαό -και να τον εξαγοράσει με ένα πακέτο παροχών -με τα δικά του λεφτά. Έχει καταφέρει να κουρελιάσει στο Σύνταγμα, να ακυρώσει την λειτουργία της Βουλής και να μετατρέψει το κόμμα του και τη χώρα σε οικογενειακή επιχείρηση.
Αν επανεκλεγεί θα τραβήξει πιστόλι…