Tου Γιάννη Τριάντη
Δύο παράγοντες θα διαμορφώσουν το μετεκλογικό σκηνικό: Η οικονομική πορεία της χώρας- και κατά πόσον μπορεί ο Μητσοτάκης να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που έχει δημιουργήσει- και, φυσικά, οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η κατάσταση της οικονομίας είναι προβληματική. Δεν βρίσκεται υπο κατάρρευσιν, όπως έλεγε η Κουμουνδούρου, αλλά πόρρω απέχει της εικόνας που έχει φιλοτεχνήσει η προπαγάνδα της ΝΔ.
Υπάρχουν τρεις αρνητικοί παράγοντες που οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν: μειωμένα έσοδα από τον Τουρισμό, επικείμενο τέλος της δημοσιονομικής χαλαρότητος και συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία- όπερ σημαίνει υψηλό κόστος Ενέργειας και κατ΄ακολουθίαν καλπασμός της ακρίβειας.
Καθίσταται προφανές ότι η νέα κυβέρνηση αντιμέτωπη με τους τρεις αυτούς παράγοντες θα βρεθεί ήδη από το Φθινόπωρο σε δύσκολη θέση. Μια παρένθεση εδώ και ένα βήμα πίσω:
Ο κόσμος επένδυσε στον Μητσοτάκη κυρίως γιατί τον απωθούσε η αντιπολιτευτική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Η στάση-και η ψήφος- των πολιτών δεν είχαν ενθουσιώδη και πανηγυρικό χαρακτήρα αποδοχής της κυβερνητικής πολιτικής. Όλες οι κατά καιρούς έρευνες της κοινής γνώμης, ακόμη και προεκλογικώς, έδειχναν δυσαρέσκεια, προβληματισμό και ανησυχία.
Όμως το χρήμα που έπεσε στην αγορά, η συνεπής προβολή του συνθήματος για σταθερότητα- εν αντιθέσει προς τον πλού της Κουμουνδούρου στα θολά νερά συμμαχικής κυβέρνησης-και φυσικά ο θυμωμένος καταγγελτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ υποχρέωσαν την κοινωνία να παράσχει ευνοϊκή προς τη ΝΔ ψήφο.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδιοτύπως φαταλιστική η στάση αυτή. Δηλαδή, μια μοιρολατρική εκδοχή του μικρότερου κακού, μιάς και εγκρίθηκε μεν αλλά δεν αποθεώθηκε η κυβερνητική πολιτική, ενώ ταυτόχρονα αποτυπώθηκε η τιμωρητική διάθεση έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Έτσι εξηγείται η άνοδος της ΝΔ και κυρίως η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε πανηγυρισμοί της κοινωνίας για την επικράτηση του κυβερνώντος κόμματος ούτε λαϊκές εκδηλώσεις ενθουσιασμού για τη νίκη.
Η ένσταση που εγείρεται, και ακούγεται λογική, λέει ότι η κυβέρνηση της ΝΔ όχι μονάχα δεν υπέστη την φυσιολογική φθορά των κομμάτων που κυβερνούν, αλλά ανέβασε το ποσοστό της.
Πραγματολογικά έτσι είναι. Αλλά αν ληφθεί υπόψιν το κυρίαρχο στοιχείο αντιπαράθεσης κατά την τετραετία μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ- πραγματισμός καταλλήλως σερβιρισμένος από τον έναν, καταστροφολογία και εμπρηστική ρητορική από τον άλλον- η επίδοση της ΝΔ την 21η Μαϊου προκύπτει φυσιολογική.
Τώρα τα δύσκολα
Προαναφέρθηκε εν είδει λογικής συνεπαγωγής ότι από το Φθινόπωρο κιόλας η νέα κυβέρνηση θα βρεθεί σε δύσκολη θέση, καθώς ο κόσμος θα περιμένει «εδώ και τώρα» απτή βελτίωση στα οικονομικά του. Τόσες προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις λαμπυρίζουν στο τεφτέρι του…
Όμως πώς θα καταστεί δυνατό αυτό, αν συνεχιστεί η επέλαση της ακρίβειας και εξακολουθήσουν να υφίστανται οι επιπτώσεις λόγω του Ενεργειακού (λογαριασμοί ηλεκτρικού, καύσιμα για θέρμανση κλπ), ενώ θα επικρέμαται ταυτόχρονα ο πέλεκυς της δημοσιονομικής αυστηρότητος;
Ούτε οι εξαγγελίες για μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, την Δικαιοσύνη, την Υγεία κλπ θα αρκούν, ούτε η επενδυτική βαθμίδα, ούτε καν πιθανές νέες επενδύσεις. Αυτές, ακόμη κι αν πρόκειται για παραγωγικές επενδύσεις, δεν επιφέρουν άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα.
Η μόνη απαντοχή για τη νέα κυβέρνηση θα είναι η πιθανότης να διευθετηθεί το Ουκρανικό ώστε να εκλείψουν οι επιπτώσεις από το Ενεργειακό ή να αφήσει εκ νέου χαλαρά τα δημοσιονομικά σχοινιά η Ενωση. Όμως τέτοια προοπτική, έστω διαζευκτικά, δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οπότε…
Και κάτι ακόμη, σχετικό με το μετεκλογικό τοπίο: Δεν θα αναδειχθεί σε μείζον θέμα ενδεχόμενη αλαζονεία του ενισχυμένου Μητσοτάκη. Ούτε η απουσία συγκροτημένης αντιπολίτευσης, λόγω αναμενόμενης εσωστρέφειας στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.
Οπωσδήποτε μετρούν αυτά, δεν είναι δυνατόν να παραγνωριστούν, αλλά το κυρίαρχο στοιχείο θα είναι άλλο: η πιθανή δυσαρέσκεια της κοινωνίας για τους (οικονομικούς) λόγους που προαναφέραμε.
Η εμπειρία έχει καταδείξει ότι την καλύτερη αντιπολίτευση ασκεί ακηδεμόνευτος ο λαός όταν χειμάζεται κι όταν διαψεύδονται οι προσδοκίες του. Η δυσαρέσκεια, όπως την προσδιορίσαμε ότι μπορεί να εκδηλωθεί, θα προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις και θα σαρώσει την αλαζονεία, την προπαγάνδα, τα ημίμετρα, τα pass και τα ανανεωμένα ταξίματα.
Κατά τούτο, θα γκριζάρει για τη ΝΔ ο ορίζοντας των Ευρωεκλογών και είναι πολύ πιθανό μια αρνητική επίδοση να επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις και να περατωθεί νωρίτερα η κυβερνητική θητεία. Ας πούμε, εντός διετίας.
Με προϋπόθεση-να το ξαναπούμε- την επι τα χείρω κατάσταση της οικονομίας και τις σαρωτικές αντιδράσεις της χειμαζόμενης κοινωνίας.
Οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ
Η συντριβή της 21ης Μαϊου προϊδεάζει για σοβαρές διεργασίες συγκρουσιακού τύπου στην Κουμουνδούρου, ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ αυξήσει κατά τι το ποσοστό του ή το διατηρήσει. Πόσο μάλλον, αν σημειωθούν νέες απώλειες της τάξης του 2 ή 3%.
Η εκτίμηση της στήλης-κι όχι πληροφορίες- είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να παραιτηθεί, εκτός κι αν υπάρξει νέα συντριβή με απώλεια τεσσάρων η πέντε μονάδων, κάτι που ούτε φαίνεται μέχρι στιγμής στις μετρήσεις ούτε φαντάζει πιθανό.
Ούτως ή άλλως αναμένεται να ασκηθεί οξεία κριτική στο πρόσωπό του και ουδόλως αποκλείεται, αν επανεκλεγεί από το Συνέδριο, να υπάρξουν αποχωρήσεις στελεχών της αποκαλούμενης αριστερής πτέρυγας και της «παλιάς φρουράς».
Το χειρότερο για την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σοβαρή ρήξη στους κόλπους του και δημιουργία νέου κόμματος κατά το προηγούμενο της ΛΑΕ του Λαφαζάνη. Αυτό προϋποθέτει αποχωρήσεις ικανού αριθμού γνωστών στελεχών.
Όμως πανθομολογείται- είναι αίσθηση της κοινωνίας αλλά και γνώμη ακόμη και στελεχών που επικρίνουν τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ- ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι μακράν ο,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Κουμουνδούρου.
Αν η κρίση ξεπεραστεί ανώδυνα ή έστω με κάποια τραύματα, ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να συσπειρώσει την πλειοψηφία του κόμματος όχι μονάχα για να υπάρξει στιβαρή αντιπολίτευση, αλλά για να επιχειρηθεί αντεπίθεση του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το Φθινόπωρο και τις Ευρωεκλογές σε έναν χρόνο.
Να το ξαναπούμε αυτό που τρία χρόνια τώρα επαναλαμβάνει εμμονικά η στήλη: στιβαρή αντιπολίτευση σημαίνει σοβαρή, δημιουργική και υπεύθυνη, άρα όχι Πολακικού τύπου. Νέες συνθήκες, νέα καθήκοντα που έλεγε κι ο άλλος. Με νέα πρόσωπα και φρέσκο λόγο, απαλλαγμένο όσο είναι δυνατόν από ιδεοληψίες και σκονισμένες εμμονές.
Αν και σε αυτές τις δύο μελλοντικές αναμετρήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ σημειώσει νέα καθίζηση ή παραμείνει στάσιμος, τότε ο Θεός της Κουμουνδούρου να βάλει το χέρι του. Και για τον Τσίπρα και για τον κόμμα του.
Διότι θα κυριαρχήσει οριστικά και θα εμπεδωθεί η εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπαυσε πια να είναι κόμμα εξουσίας. Και θα νιώθει στην πλάτη την ανάσα του φιλόδοξου ΠΑΣΟΚ, αν φυσικά αυτό σημειώσει νέα άνοδο, έστω και μικρή, στις εκλογές της 25ης Ιουνίου.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR