Η καραμέλα της «ενότητας»

Του Τάκη Ψαρίδη

Δεν είναι μόνο ο θρασύς ποινικός υπόδικος για δωροληψία κατ’ εξακολούθηση Λοβέρδος. Όλοι στο Κινάλ στον ένα ή τον άλλο βαθμό, εκμεταλλεύονται το όνομα του Πασόκ και της Φώφης Γεννηματά. Το συγκινησιακό κλίμα που απλώθηκε παντού από τον θάνατο της, αύξησε απρόσμενα τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος και τώρα όλοι σπεύδουν σαν τα κοράκια να αρπάξουν από την «πίτα» ό,τι περισσότερο μπορούν.

Οι αντίπαλοι και εχθροί της Φώφης Γεννηματά έγιναν τώρα οι «συνεχιστές» της. Φανταζόμαστε τι θα άκουγε αν ζούσε και ήταν υποψήφια πρόεδρος.

Τίποτα το περίεργο. Ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του χώρου διακρίνεται για τον αδίστακτο καιροσκοπισμό και αμοραλισμό του, που αποτέλεσαν και την κύρια αιτία για την αποσάρθρωση και το ξεπούλημα των σοσιαλδημοκρατικών οραμάτων και την προσέγγιση του νεοφιλελευθερισμού, κυρίως από την εποχή του σημιτικού «εκσυγχρονισμού». Δεν είναι τυχαίο ότι η μισή κυβέρνηση Μητσοτάκη και μάλιστα «οι βασιλικότεροι του βασιλέως» προέρχονται από αυτόν τον χώρο.

Όμως στο ντιπέιτ των πέντε υποψηφίων όλα ήταν «καθώς πρέπει». Όλοι «φίλοι» και «αγαπημένοι». Το μίσος μεταξύ των αντιπάλων στρατοπέδων και τα πισώπλατα μαχαιρώματα συγκαλύφθηκαν επικοινωνιακά και η υποκρισία περίσσεψε.

Αλλά το τραγικότερο όλων είναι ότι και πάλι ακούστηκε η λέξη «ενότητα». Ότι μετά την εκλογή του προέδρου, αυτοί που εχθρεύονται τους άλλους -και δεν είναι μόνο οι «νεοδεξιοί» του Λοβέρδου, αλλά και άλλοι δήθεν «κεντρώοι» και «σοσιαλδημοκράτες», δεν θα έχουν ούτε την στοιχειώδη εντιμότητα και παρρησία να φύγουν από τον χώρο που επί τόσα χρόνια εκμεταλλεύτηκαν.

Θα πιπιλήσουν και πάλι την γνωστή καραμέλα της «ενότητας» για να παραμείνουν εντός του ως ένα αθεράπευτο καρκίνωμα. Αυτό το έργο με την διαβόητη «ενότητα» στο Πασόκ, τόχουμε ξαναδεί πολλές φορές. Μπορεί μεν να αποτελεί το καλύτερο άλλοθι για βόλεμα και εξουσία, όμως έβλαψε καίρια τόσο το ίδιο όσο και την χώρα και δυστυχώς όλα δείχνουν πως θα το ξαναδούμε.