Του Γ. Λακόπουλου
Η κυβέρνηση διέσπειρε στα ΜΜΕ ότι για χάρη του Μητσοτάκη η διεθνής κοινότητα εκπροσωπήθηκε σε πολύ ψηλό επίπεδο στις εκδηλώσεις για την ελληνική επανάσταση. Μπα… Όποιος είχε μάτια είδε: εντελώς το αντίθετο συνέβη.
Οι ΗΠΑ εκπροσωπήθηκαν από τον πρέσβη τους και τα μεγάλα λόγια του Μπάιντεν από μακριά. Οι Ρώσοι με τον αδιάφορο Πρωθυπουργό τους και όχι με τον Πούτιν. Η Κύπρος κατ’ ανάγκη τον πρόεδρό της.
Ο Μακρόν έστειλε την υπουργό που κάνει δουλειές με την Ελλάδα- και μια… συνέντευξη. Οι Βρεττανοί τον ανίσχυρο Κάρολο με την κυρία του -που ήλθε όπως λέγεται κυρίως για χάρη εξωκυβερνητικού παράγοντα. Ενώπιόν του όμως ούτε ο Πρωθυπουργός, ούτε η πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν είπαν λέξη για την επιστρή των μαρμάρων του Παρθενώνα, που εκλάπησαν επι τουρκοκρατίας.
Ας, μην κρυβόμαστε πίσω από την πανδημία. Υψηλή και ευρεία εκπροσώπηση δεν το λες. Η Κίνα, ο Καναδάς, η Αυστραλία, η Ιταλία κλπ άφαντες.
Το φθινόπωρο του 2019 ο τότε προεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, έφερε στην Αθήνα 13 αρχηγούς κρατών για τη «Διακήρυξη των Αθηνών».
Ολοι πρόσεξαν αυτό που η κυβέρνηση προσπάθησε επίμονα να κρύψει: την απουσία της Ευρώπης- η Κομισιόν ούτε τον συνήθη επισκέπτη δεν έστειλε- και κυρίως τη Γερμανίας.
Ούτε καν μήνυμα από τη Μέρκελ και τους ηγέτες άλλων μεγάλων χωρών.
Την απάντηση έδωσε την επόμενη η απόφαση της Συνοδού Κορυφής, που ήταν μια από τα ίδια για την Τουρκία. Την επόμενη φορά οι κυρώσεις.
Ανήμερα της ελληνικής εθνικής επετείου- προς τιμήν της οποίας δεν μετέθεσαν ούτε καν για μια μέρα τη Σύνοδο, που δεν απαιτούσε καν μετακινήσεις. Τόση επιρροή ο ημέτερος πρωθυπουργός.
Η 200ετηρίδα πνίγηκε στην προπαγάνδα με την οποία η κυβέρνηση προσπάθησε πάρει τις δάφνες και να κρύψει τη διπλωματική αδιαφορία της Ευρώπης και των άλλων διεθνών παραγόντων. Από την πλευρά της η προεδρία της Δημοκρατίας την ισοφάρισε χρίζοντας επίσημο προσκεκλημένο στο δείπνο της, έναν… δημοσιογράφο που κάνει καριέρα στη Γαλλία. Ίσως για να καλύψει τη θέση του απόντος αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.
Η «λαμπρότητα» εξαντλήθηκε στην όχι και τόσο συναρπαστική επαφή της κυβέρνησης με τους ξένους, και την όχι και τόσο οικεία επικοινωνία της προέδρου της Δημοκρατίας μαζί τους. Κατά τα λοιπά κάποιοι βρήκαν την ομιλία της «εμπνευσμένη».
Όσο εμπνευσμένο είναι ότι ξέχασε τις αναφορές στο ρόλο της Εκκλησίας στο ξέσπασμα της επανάστασης ή ότι έχρισε την Αυστρία βασικό χώρο προετοιμασίας της παραλείποντας τη Ρωσία.
Ή όσο εμπνευσμένο ήταν να πετάει, αυτή τη μέρα, ο πρωθυπουργός σπονδές κατά της αντιπολίτευσης για «πρόσφατη δημαγωγία». Το ευφυολόγημα του ότι « από το «Έψιλον» της Ελλάδας ξεκινούν και η Επανάσταση, και η Ελευθερία, και η Ελπίδα». Και η σύγκριση του 1821 με το… πρόγραμμα εμβολιασμού της κυβέρνησής του.
Ακόμη περισσότερο εμπνευσμένο ήταν να ξεχνάει και η πρόεδρος και ο Πρωθυπουργός την Επιτροπή «Ελλάδα 2021». Αν δεν ήταν παρούσα η πρόεδρός της Γιάννα Αγγελοπούλου– δεν θα υπήρχε σύνδεση της επετείου με τη σπουδαία δουλειά που έγινε για τον εορτασμό, εντός και εκτός της χώρας-, αλλά η κυβερνητική επικοινωνία το αγνοεί.
Το πρόγραμμα εορτασμού της 200ετηρίδας που άρχισε από τις αρχές του έτους και συνεχίζεται. Η ανακαινισμένη Πινακοθήκη είναι θαυμάσια, παρότι δεν το φαντάζονταν κάποιος βλέποντας την Μενδώνη στο πόντιουμ των εγκαινίων. Όπως δεν φαντάζονταν κανείς τα μπετά που φάνηκαν με την έπαρση σημαίας στην Ακρόπολη
Όσοι μετείχαν στον παρέλαση έβαλαν τον καλύτερο εαυτό τους, αλλά η κυβέρνηση δεν επέτρεψε ούτε σε αραιές ομάδες πολιτών να παραστούν και να τους χειροκροτήσουν.
Κακά τα ψέματα. Η πολιτειακή ηγεσία στένεψε την επέτειο στο διήμερο που ήταν οι ίδιοι επί σκηνής. Η κυβέρνηση προσάρμοσε μικροπολιτικά επάνω της την εφετινή εμβληματική 25η Μαρτίου- όπως είχε κάνει πέρυσι με τον κορονοϊό.
Αλλά η προπαγάνδα και η μονομέρεια συρρίκνωσαν το νόημα της 200ετηρίδας. Της αφαίρεσαν αυτό που χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά η χώρα: εθνική ομοψυχία.