Tου Μελέτη Ρεντούμη
Οι εξελίξεις που παρατηρούμε καθημερινά στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδίως στο κέντρο της Αθήνας με την εγκληματικότητα, δείχνουν ότι σε μεγάλο βαθμό οι πολίτες νιώθουν απροστάτευτοι με αποτέλεσμα είτε να μην κυκλοφορούν, είτε σε εξαιρετικές περιπτώσεις να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι όταν μια κοινωνία δεν μπορεί να προσφέρει το αγαθό της ασφάλειας στους πολίτες της, τότε χαρακτηρίζεται ανελεύθερη, επικίνδυνη και τελικά υποανάπτυκτη.Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η εγκληματικότητα μικρή και μεγάλη αυξάνεται ραγδαία στην Ελλάδα, μέρα με την μέρα, χρόνο με χρόνο, κάτι που απαιτεί σε βάθος ανάλυση από την κυβέρνηση και την πολιτεία ευρύτερα, με στόχο να υπάρχουν συγκεκριμένες δράσεις και χρονοδιαγράμματα επίλυσης των προβλημάτων, με καλύτερη εκπαίδευση των αστυνομικών, περισσότερες περιπολίες, προτεραιότητα στις απομονωμένες περιοχές υψηλού κινδύνου, αλλά και σύσταση συγκεκριμένων ομάδων κρούσης ανάλογα με το είδος και την ένταση του εγκλήματος.
Σε αυτό το σημείο δεν πρέπει να υποτιμήσουμε, πέρα από τις δράσεις του υπουργείου προστασίας του πολίτη που απαιτούνται να υλοποιηθούν, τις διαχρονικές ευθύνες των δήμων και κυβερνήσεων για την συστηματική υποβάθμιση αρκετών περιοχών, ακόμα και στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και την έλλειψη φωτισμού, ιδίως εν μέσω ενεργειακής κρίσης, που δεν βοηθούν στην καταπολέμηση του φαινομένου της εγκληματικότητας και επιτείνουν την όλη κατάσταση.
Για να μπορέσει η χώρα να θεωρηθεί ασφαλής για τους πολίτες, χρειάζεται διακομματική συναίνεση και ένα εθνικό σχέδιο δράσης και όχι αποσπασματικές ενέργειες καταστολής ή συλλήψεις υπόπτων μερικών ημερών, που αύριο θα τελέσουν χειρότερα αδικήματα εις βάρος αθώων πολιτών.Οι τομείς δράσης που απαιτούν παρέμβαση είναι πολλοί και ο λαϊκισμός δεν έχει θέση σε αυτό το χρόνιο πρόβλημα που απασχολεί την ελληνική κοινωνία.
Από την απαράδεκτη λεηλασία των πανεπιστημίων, την διακίνηση ναρκωτικών μέρα μεσημέρι σε κεντρικούς δρόμους, τους βιασμούς σε δρόμους που δεν αστυνομεύονται και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών αλλοδαπών ή αντίπαλων συμμοριών, η μόνη λύση είναι η κατανόηση και παραδοχή του προβλήματος και η συστηματική παρακολούθηση των σχεδίων δράσης που θα εκπονηθούν, χωρίς καμία ανοχή στην ανομία και την παραβατικότητα από όπου και αν προέρχεται.
Για όλα τα παραπάνω βέβαια, όσο άρτια και αν είναι οργανωμένο το κράτος, η ικανή και αναγκαία συνθήκη που πρέπει να υλοποιηθεί, είναι η βελτίωση απονομής δικαιοσύνης, διότι τότε μόνο εμπεδώνεται από όλους το κράτος δικαίου και κατανοούν οι πολίτες, ότι η κοινωνία έχει κανόνες που τους τηρεί και νόμους που ψηφίζονται και τελικά εφαρμόζοντα