Η μπουρζουαζία της Αριστεράς πάει στον Παράδεισο

Του Μάνου Στεφανίδη

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣ

 

Παιδιά, κάντε και κάτι αριστερό. Βγάλατε τις γραβάτες αλλά μερικοί φοράνε παπιγιόν στο μυαλό. Εκτός κι αν προετοιμάζονται επειδή απέναντι  έχουν Τζιτζιφιόγκους !

Το ξέρουμε δα ότι είμαστε λίγοι. Φοβάμαι ότι το ξέραμε από πολύ καιρό και δεν εννοώ ποσοτικά. Εννοώ ποιοτικά. Στηριζόμαστε όμως στο ότι οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, είναι πιο λίγοι από  μας ή τουλάχιστον έτσι μας συμφέρει να πιστεύουμε. Αφού εμείς είχαμε, τουλάχιστον ως πρόσφατα, το ηθικό πρωτείο απέναντι σε όλους τους άλλους που είχαν βουτήξει τα χέρια τους στα σκατά, δηλαδή στην εξουσία. Επίσης ξέρουμε πια πως δυνητικά είμαστε ή μπορούμε να γίνουμε ή έχουμε γίνει διεφθαρμένοι, ψεύτες, δημοκόποι, λαϊκιστές. Όπως όλοι οι άλλοι. Οι άλλοι πάλι εξακολουθούν να είναι όλα αυτά περισσότερο από εμάς -πιστεύουμε- και το γεγονός αυτό μας καθιστά ακόμη αποδεκτούς από το εκλογικό σώμα.

Επίσης το ξέρουμε ότι παίζουμε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και ότι η κατάσταση θα παραμένει ίδια γιατί έτσι το έχουν αποφασίσει δυνάμεις που μας υπερβαίνουν και που σαφώς μας ποδηγετούν. Απλώς τώρα είμαστε εμείς τα ενεργούμενα, ασφαλώς πιο συμπαθή και πιο άφθαρτα από τους προηγούμενους, πράγμα που φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές. Η κοινή γνώμη μάς “πάει”. Ακόμη. Το μόνο μας πλεονέκτημα. Ακόμη. Παρά τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Πάρα το κενό πρωτοβουλιών  -σε τελική ανάλυση κενό εξουσίας- με το οποίο τιμωρούμε τη χώρα εδώ και μήνες τώρα. Εμείς, οι μαθητευόμενοι μάγοι μιας μεταμοντέρνας, μετα-αριστεράς με Κατρούγκαλους και Καμμένους. (Ευτυχώς που αποχώρησε ο Νικολόπουλος. Ανακούφιση! Μόνο 9 απέμειναν από τους ψεκασμένους. Ο Αλέξης, χρόνια τώρα έχει αναπτύξει εξαίρετες ανθρωποφαγικές ικανότητες. Σιγά μη λυπηθεί οψέποτε επέλθει το πλήρωμα του χρόνου τους ΑΝΕΛ. Τα καημένα τα κροκοδειλάκια!)

Βέβαια δεν έχουμε διαφθαρεί. Νομίζουμε. Τουλάχιστον στο βαθμό που είχαν διαφθαρεί οι προηγούμενοι. Κατά τα άλλα είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τους ίδιους ή και περισσότερους συμβιβασμούς από τους προηγούμενους με μόνο επιχείρημα ότι εμείς έχουμε υπάρξει «αριστεροί» άρα δεν είμαστε σαν αυτούς. Ο σολιψισμός του επιχειρήματος δεν μας ενοχλεί, ίσως επειδή αγνοούμε τη σημασία της λέξης, ίσως επειδή δεν έχουμε πια μεγάλη σχέση ούτε με το επιχειρηματολογείν ούτε με τη διαλεκτική του. Αν και αριστεροί. Μόνο με τα συνθήματα. Αυτά με τα οποία κάνουμε μπίζνες 40 χρόνια τώρα. Συμβάλλοντας και από την δική μας πλευρά στο ξεχαρβάλωμα του τόπου.

Έστω κι αν το έχουμε διακηρύξει urbi et orbi  ότι εμείς είμαστε και καινούργιοι και «διαφορετικοί». Άρα δικαιούμαστε ακόμη μιαν ευκαιρία : στη διαφθορά, στον συμβιβασμό, στη παραπληροφόρηση, στη σπέκουλα , στην τελική διαμόρφωση των κανόνων ενός παιχνιδιού που πλέον το ορίζουμε εμείς.Το πρόσφατο κονκορδάτο μεταξύ Αρχιεπισκόπου και ενός Υπουργείου που δεν τολμά να καταργήσει την κατάπτυστη εγκύκλιο του παλαιοκομματικού Λοβέρδου,είναι θλιβερή απόδειξη έλλειψης αριστερής στάσης. Για να μην μιλήσουμε για την αγνή και άδολη αναλογική, το χωρισμό εκκλησίας κράτους κλπ. Ακόμη και η σεξιστική απαξίωση της Σίας Αναγνωστόπουλου από τον Ιερώνυμο καταπόθηκε αμάσητη από την πρώτη φορά αριστερά. Τα ψηφαλάκια του ποιμνίου βλέπετε.

Παρ´ όλα αυτά ένα είναι το αναμφισβήτητο γεγονός: οι αντίπαλοί μας είναι ανύπαρκτοι. Άρα εμείς έχουμε ασυλία επειδή δεν είμαστε «εκείνοι», δεν είμαστε σαν κι αυτούς. Τι τελικά είμαστε; Εμείς είμαστε μια χρυσή μπουρζουαζία που δηλώνει Αριστερά αδαπάνως και ακόπως. Αφού πλέον εξασφαλίσαμε τον Παράδεισο της εξουσίας συμμαχώντας και με τον  διάβολο που τώρα για χάρη μας εμφανίζεται με αγγελικό σχήμα. Άλλωστε αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πάει η συγκεκριμένη μπουρζουαζία της αριστεράς στον Παράδεισο. Με τις ευλογίες των φεουδαρχών του ιερατείου και συνοδό έναν εωσφόρο που όμως παραπλανητικά φοράει φτερά αρχαγγέλου.

Υ.Γ. 1  Προπαντός εμείς οι υπόλοιποι να μην παρασυρθούμε και να θεωρήσουμε αυτό το μόρφωμα των αριστερών εξουσιολάγνων Αριστερά. Κυρίως γιατί οφείλουμε όλοι εμείς, νεότεροι και παλιότεροι, να ξαναδώσουμε στην Αριστερά μιαν, αληθινή, ευκαιρία. Ο τόπος το έχει όσο τίποτε άλλο σήμερα, βαθιά ανάγκη…

Υ.Γ. 2.  Παράδειγμα ο καθηγητής Κώστας Γαβρόγλου παρά λίγο υπουργός παιδείας, ο οποίος σε πρόσφατο άρθρο του στην ιστοσελίδα “Χρόνος” έγραψε: “… Είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε τρόπους που θα ακυρώσουν την αυτοαναφορικότητά της Αριστεράς στις “παλιές καλές συνταγές” για τα πανεπιστήμια. […] Οι προτεινόμενες λύσεις από τον Μπαλτά “ικανοποιούσαν” συνδικαλιστικά συμφέροντα και συντεχνιακές ρυθμίσεις αλλά δεν διατύπωναν ένα νέο όραμα για την βαριά χειμαζόμενη εκπαίδευση.”

Στη συνέχεια καυτηριάζει την ηθική κατάντια ενός νέου παρακυκλώματος παιδείας μέσα από την εξαγορά και άρα τον εκφυλισμό των φοιτητικών εργασιών, μεταπτυχιακών κλπ, αλλά και τη συνεχιζόμενη απίστευτη διαπλοκή στη διοίκηση των πανεπιστημίων. Επειδή είναι γεγονός πως ακόμη συνεχίζεται το φαγοπότι σε ΑΕΙ-ΤΕΙ με σκάνδαλα-μίζες, εξαγορές κλπ, παράλληλα με την τραγική υποβάθμιση πτυχίων και σπουδών. Μπορεί η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να ανατάξει ένα κουφάρι; Όσο ελπίζω, άλλο τόσο αμφιβάλλω. Κυρίως επειδή το έλλειμμα παιδείας είναι συντριπτικό τόσο στη κυβέρνηση όσο και στη κοινωνία ευρύτερα.

*Ο Μάνος Στεφανίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο ΕΚΠΑ