Του Γιώργου Λακόπουλου
Λόγω καταγωγής η Όλγα Γεροβασίλη δεν ήταν προορισμένη για μεγάλη πολιτική καριέρα. Μια βουλευτής της Αριστεράς από την Άρτα μέχρι που μπορεί να φτάσει; Κανενός η φαντασία δεν έφτανε μέχρι το σημείο να είναι πρώτο τραπέζι πίστα στην δημοσιότητα.
Τον Μάιο του 2012 οπότε και εξελέγη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φόρα δεν ήταν καν μέλος του Συνασπισμού. Κοντά στα πενήντα σήμερα, παντρεμένη με τρία παιδιά, η γιατρός από την Άρτα μετέχει στην πολιτική περισσότερο από κεκτημένη ταχύτητα μιας εποχής στην οποία κανείς δεν θα έβαζε ούτε μια δεκάρα στοίχημα πως θα έλθει η στιγμή που στον συντηρητικότερο νομό της Ηπείρου, –πεδίο του εμφυλίου πολέμου– η Αριστερά θα έχει βουλευτή.
Στην πολιτική όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον του. Η εκτίναξη του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία συμπαρέσυρε και την συμπατριώτισσά του που βρέθηκε από το πουθενά πόρτ παρόλ της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης. Το μόνιμο μειδίαμα της και η πρόνοια να μην εκτίθεται με την καθημερινή ενημέρωση των δημοσιογράφων – όπως όλοι οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι στον πλανήτη– την κατέστησε το χαμογελαστό πρόσωπο της Αριστεράς και οικεία φιγούρα σε όλους: πολιτικούς, πολίτες και δημοσιογράφους. Είναι η πολιτικός της διπλανής πόρτας και της πηγαίνει. Όπως πηγαίνει και στον Τσίπρα τέτοια είδους εκπροσώπηση, ειδικά μετά την επισφαλή περίοδο Σακελλαρίδη.
Αυτό το προφίλ την έφερε και πρώτο τραπέζι πίστα στα μπουζούκια και την ανέβασε στην πίστα του Γιώργου Μαργαρίτη. Στο μαγαζί βρέθηκε για…. κομματικούς λόγους, περίπου. Η Ραλία Χρηστίδη, το άλλο μεγάλο όνομα της ιδίας πίστας, υπήρξε υποψήφια του κόμματος.
Δεν είναι κακό να την ακούσει η κυβερνητική εκπρόσωπος επί το έργον. Δεν είπε ο Πρωθυπουργός ότι όλοι θα αξιολογηθούν; Ο ίδιος αξιολόγησε τον Λαζόπουλο. Η Όλγα, κατά πως φαίνεται, ανέλαβε τα «πολιτιστικά κέντρα» που έλεγε και ο μακαρίτης Βαγγέλης Γιαννόπουλος.
Αυτές οι δουλειές όμως σε βάζουν σε πειρασμό. Τραγούδι στο τραγούδι βγήκε από μέσα της το αρτινό –σαν το αξάν της που τη σημαδεύει– και πήρε τις στροφές της, μάλλον αψήφιστα. Άραγε έπρεπε να αυτοσυγκρατηθεί, λόγω ιδιότητας; Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Άνθρωποι είναι και οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι.
Αλλά, όπως έλεγε ο Μιτεράν, πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων. Ένα κόμμα που προσπαθεί να αποφύγει τη ρετσινιά ότι κοπιάρει το χειρότερο ΠΑΣΟΚ κατάφερε μέσα σ᾽ ένα βράδυ να το επιβεβαιώσει με τον πιο επίσημο τρόπο.
Η Όλγα πήγε στα μπουζούκια από υποχρέωση, τραγούδησε από σεκλέτι και έριξε τις στροφές της από νοσταλγία στις αρτινές παρέες που το καίγανε κάθε φορά που στην πόλη έφτανε κανένα καλό συγκρότημα. Εξάλλου λίγη φιγούρα δεν βλάπτει.
Τώρα πρέπει να απολογηθεί γιατί ο κόσμος πεινάει και αυτή χορεύει.
Λαϊκισμοί που δεν θα είχαν καμία αξία αν δεν στόχευαν το κατ᾽ εξοχήν κόμμα του λαϊκισμού.
Με το ακαταμάχητο ύφος της η …πέτρα του σκανδάλου αξιολογεί πως περισσότερο μέτρησε ότι ο χορός της άρεσε στο κόμμα, στους φίλους και στην οικογένειά της. Τι σημασία έχει αν τα κοινωνικά δίκτυα την κατακρεούργησαν;
Όπως και νάχει θα περάσει. Αυτό που πιθανότατα θα μείνει είναι ότι, χωρίς να το θέλει, συμβόλισε άκαιρα αυτό που η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία προσπαθεί επιμελώς να κρύψει: τον πολιτικό αταβισμό της.
