Του Νίκου Λακόπουλου
Με τον Μητσοτάκη να έχει απλώσει πολύ τραχανά οι Ευρωεκλογές που πλησιάζουν και τις πιθανές εκπλήξεις αποχτούν βαρύτητα εθνικών εκλογών καθώς οι μετρήσεις δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία κυρίαρχη, αλλά με ποσοστά που κοντά στο 30% και κάτω από αυτό το ποσοστό.
Είναι μια σοβαρή φθορά που δεν την καρπώνονται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που εμφανίζουν εμφανές έλλειμα ηγεσίας με ότι σημαίνει αυτό για τις μελλοντικές εξελίξεις καθώς ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Κεντροαριστερά, ένας φορέας που για να γίνει κυβέρνηση θα πρέπει να απαντήσει στην πολυδιάσπαση της δημοκρατικής παράταξης με ένα ηγέτη που δεν έχει.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διεκδικεί την δεύτερη θέση για να γίνει αυτό αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά αυτό είναι δώρο -άδωρο με ποσοστά κάτω από 15% -που μπορεί να μειώσει το κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ βρεθεί στην τρίτη θέση, αν όχι στην τέταρτη, η ψυχολογία των μελών του κόμματος θα οδηγήσει σε νέες αποχωρήσεις και νέα διάσπαση καθώς ήδη πολλοί υποστηρικτές ως τώρα του Κασσελάκη χτυπάνε τις καμπάνες.
Πολλοί από τους βουλευτές του κόμματος θα χάσουν την έδρα τους στους επόμενες εκλογές και ήδη διαμηνύουν στον Κασσελάκη πως υποσχέθηκε να ανανεώσει το κόμμα και να κερδίσει τον Μητσοτάκη και όχι να το οδηγήσει στη διάλυση.
Ένα κόμμα χωρίς ταυτότητα
Μια δημοσκόπηση της MRB στην ερώτηση «ποια ιδεολογική κατεύθυνση πρέπει να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ» δείχνει ένα κόμμα με πρόβλημα ταυτότητας καθώς το 44,6% απάντησε πως πρέπει να κινηθεί προς την Κεντροαριστερά, το 21,3% προς την Αριστερά, ενώ ένα ποσοστό 34% δεν πήρε κάποια θέση στο ερώτημα.
Από τις απαντήσεις αυτών που δήλωσαν πως ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πως προκύπτει πως το κόμμα πρέπει να κινηθεί προς την Κεντροαριστερά αν και το 30,1% επιθυμεί αριστερή κατεύθυνση. Ο νέος πρόεδρος που με την εμφάνισή του είπε καθαρά πως το κόμμα πρέπει να γίνει σαν το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ μάλλον πελαγοδρομεί ανάμεσα σε θέσεις που δείχνουν μια κεντροδεξιά κατεύθυνση με πολύ Βελουχιώτη και Τσε Γκεβάρα!
Οι φωνές πως “δεν πάμε καλά” που ακούγονται όλο και περισσότερο μέσα στο κόμμα στο συνέδριο θα θέσουν το πρόβλημα της ταυτότητας σε ένα κόμμα που χάνει από τα αριστερά, δεν κερδίζει από τα δεξιά και στην πραγματικότητα δεν ξέρει πού πάει.
Το αρχηγικό στυλ του Κασσελάκη τον οδηγεί σε σύγκρουση με τον βασικό υποστηρικτή του Παύλο Πολάκη, αλλά και τον Νίκο Παππά, ενώ είναι εμφανής η αντιπολίτευση του Δημήτρη Τεμπονέρα με στόχο την επόμενη μέρα.
Το ερώτημα είναι ποια θα είναι, πότε και πώς θα έρθει η επόμενη μέρα και πόσο ομαλή θα είναι η πορεία του κόμματος στο μέλλον όταν θα τεθεί το ερώτημα όχι “πόσοι είμαστε”, αλλά “ποιοι είμαστε”.
Το πολιτικό κενό και η δημοκρατική παράταξη
Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα των “νοικοκυραίων” που ανήκει στην “πατριωτική αριστερά”, όπως θέλει ο Κασσελάκης, θα το οδηγήσει σε ένα πολιτικό κενό αφού δεν θα είναι ούτε αριστερό, ούτε κεντροαριστερό, ούτε κόμμα με προοπτική να γίνει ποτέ κυβέρνηση.
Οι εκατόν πενήντα χιλιάδες που πήγαν να ψηφίσουν νέο πρόεδρο μάλλον δεν υπάρχουν πλέον, ο Κασσελάκης είναι προσωρινός αρχηγός και το ερώτημα είναι πώς αυτό το έργο θα τελειώσει και τι θα συμβεί μετά.
Ένα τεράστιο ποσοστό πολιτών έχει πάει σπίτι του, δεν εκφράζεται από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε από το ΠΑΣΟΚ και τα δυο κόμματα αθροιζόμενα δεν συγκεντρώνουν ούτε το 25% στην πρόθεση ψήφου.
Πιθανόν εδώ να κρύβονται πολιτικές εξελίξεις σε ένα σκηνικό που η κυριαρχία του Μητσοτάκη είναι η αδυναμία να υπάρξει πολιτικός φορέας που θα οδηγήσει την δημοκρατική παράταξη στην κυβέρνηση.
Η πολιτική ωστόσο απεχθάνεται το κενό, όπως η φύση και η ανάγκη γεννάει εξελίξεις, που σημαίνει πως δεν είναι δεδομένη η πορεία του Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές, σα να κάνει περίπατο χωρίς αντίπαλο.
Το πολιτικό πουλόβερ θα ξηλωθεί, αλλά δεν γνωρίζουμε από πού θα αρχίσει το ξήλωμα.