Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Ο τυφώνας της πολιτικής παρακμής, της ηθικής, της κοινωνικής και της οικονομικής βίας, σαρώνει την χώρα. Κομπάζει η αδιαφορία και η ανευθυνότητα, η αλήθεια σε άτακτη φυγή, το ψέμα και η υποκρισία διαγωνίζονται μεταξύ των, ένοχοι και θύματα αναζητούν κομματικές “Ιφιγένειες”, ικετεύοντας για ευμένεια τον από μηχανής θεό. Με τον επίκαιρο οικονομικό “Μινώταυρο”, να απαιτεί στον λαβύρινθο του κέρδους την κατασπάραξη νέων. Διαχρονική ποινή, σε μάταιη ανεύρεση ενός Θησέα.
Σε ένα γαϊτανάκι εκπτώσεων, μέχρις εξάντλησης ηθικών αποθεμάτων. σε ελληνική σύγχρονη τραγωδία θεατρίνων.Αποσπασματικές διαμαρτυρίες, αποσπασματικών εγκλημάτων, αποσπασματικής παιδείας, με επιμερισμένες και διάχυτες ευθύνες του κοινωνικού συνόλου, της άβουλης παραδοχής και της συνειδητής παράδοσης στο άκοπο. Χωρίς σκοπό , χωρίς σχέδιο, χωρίς προοπτική, σε τυχαίο ξόδεμα χώρου και χρόνου, ρισκάροντας και ποντάροντας στην άσφαιρη θαλάμη της ρωσικής ρουλέτας.
Το παρακμιακό “μούδιασμα” της κοινωνίας ως δικαιολογία, το εθνικό πένθος ως ψυχολογική συμμετοχική θεραπεία και η ιώβειος υπομονή στην ανοχή, στερούν ακόμα και ψήγματα υπολειπόμενης ελπίδας. Με τις τύψεις να βυθίζουν ενοχικά στην απόγνωση, ως ύστερη χαμένη ευκαιρία ανεφάρμοστης και αναβλητικής αλήθειας στις καλένδες. Η “τηλεκατευθυνόμενη” γνώμη ηθικής χαλάρωσης και αυτοάνοσης σκέψης, η επικράτηση της στείρας έγχρωμης εικόνας, επί της ασπρόμαυρης ανάγνωσης βιβλίου, που καλλιεργεί την γνώση και την φαντασία, στέρησε την τροφή της ψυχής και έστρωσε τον δρόμο στην σαρωτική παρακμή της αξίας και της χαράς της ζωής, που μετατράπηκε σε άνισο αγώνα επιβίωσης.
Το ατέρμονο κυνήγι υλικής μόνο κατάκτησης, χωρίς πνευματικό αντίβαρο, διαστρεβλώνει σε χείριστο βαθμό τον τρόπο συμπεριφοράς και συνύπαρξης ανθρώπων, δημιουργώντας στοιχεία ανταγωνισμού πλεονεξίας, χωρίς όρια και κανόνες. Το οξύμωρο και παράλογο είναι, πως ενώ η παρακμή ακολουθεί την ακμή, στην χώρα μας από την ίδρυσή της επικρατεί μόνιμα η παρακμή και μάλιστα η σαρωτική μορφή της. Η ακμή απουσιάζει από τον φυσικό ιστορικό κανόνα. Παρά φύση παρακμή.