Toυ Ιωάννη Δαμ΄΄ιγου
Το μόνο που δεν λείπει από πρακτική εφαρμογή της πολιτικής επιβολής, των σκληρών δεξιών πολιτευτών, είναι η διπλωματικότητα και οι λεπτοί χειρισμοί, καθεστωτικών αποφάσεων. Κάθε άλλο, μια και η “πολιτικότητα” ασκείται με επιμέλεια από τα φερέφωνα των ΜΜΕ, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, διευκολύνοντας το έργο των πολιτευτών, με ωμή και μονοδιάστατη παρουσίαση παραπλανητικών και ψευδών ειδήσεων.
Έτσι μεταφέρουν την έλλειψη “πολιτικότητας” σε αχυράνθρωπους, που με δική τους ευθύνη ανέλαβαν την περαίωση του αισχρού έργου, έτοιμοι να θυσιαστούν όταν η πραγματικότητα τους εκθέτει ανεπανόρθωτα. Άλλωστε, όλοι αυτοί που συμμετέχουν και υποστηρίζουν αυτό το πρωτόγνωρο και ταχύτατο θρασύ ξεθεμελίωμα αξιών της κοινωνίας, κινούνται με αλαζονική ¨πολιτικότητα”.
Κατά καιρούς, ψελλίζουν τάχα διαφοροποιήσεις “πολιτικότητας” λαϊκίζοντας και προβάλλοντας γελοίες δικαιολογίες, συντασσόμενοι όμως στο καταστροφικό συνεχιζόμενο μέχρι τέλους, δόλιο έργο. Πέρα από τους “ου με πείσεις καν με πείσης”, όλοι οι άλλοι ψηφοφόροι ας έχουν υπόψιν τους τα ονόματα αλλά και πρόσωπα αυτών των πολιτευτών , κατέχοντας ή μη την περίφημη “πολιτικότητα”, ως μέσο κατάληξης σε αυτήν την λεηλασία και το ξεπούλημα των τιμαλφών της χώρας.
Καθώς όλοι μας, άλλος λίγο άλλος πολύ, έχουμε ήδη πληρώσει το βαρύ αντίτιμο, που θα βαραίνει συνεχώς, αυτής της ακραίας κυβερνητικής πολιτικής, που προσβάλλει και ασχημονεί κατά της δημοκρατίας, με κάθε τρόπο και όποια ευκαιρία. Ποιον δεν προκάλεσε, ποιον δεν έκανε εχθρό της, ποιον δεν υποτίμησε, ποια αξία και ποια ηθική δεν πρόσβαλε, τι άφησε ανέγγιχτο, αυτό το πρωτότυπο εμπορικό υβριδικό καθεστώς; Έχοντας κυριολεκτικά εξαγοράσει θεσμούς και αρχές, με μέρος των αμύθητων υπερκερδών των ολιγαρχών χρηματοδοτών της, ως μόνος αντίπαλος παραμένει ο πολιτισμός με τους ανθρώπους της τέχνης ως αιχμή, με τους υπόλοιπους φορείς να ακολουθούν.
Η φαιδρή “πολιτικότητα” των σκληρών δεξιών πολιτευτών, πλησιάζει στην τελική αναμέτρηση με το δίκαιο της δημοκρατίας. Ας αναλάβουν οι δημοκρατικοί πολίτες την ευθύνη της ψήφου, ως το τελευταίο εργαλείο αξιολόγησης της ανθρωπιάς, όσο ακόμα διατηρείται ως δικαίωμα επιλογής. Η δημοκρατική ψήφος, δεν έχει ανάγκη την διπλωματικότητα και τον λεπτό χειρισμό, αλλά την πολιτική επιλογή.