Του Γ. Λακόπουλου
Είναι γνωστό ότι δεν τον πάει ο Σόιμπλε τον Τσίπρα. Όπως είναι και ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Ούτε ο Τσίπρας πάει τον Σόιμπλε. Όμως αυτό που συμβαίνει μεταξύ τους δεν είναι σαπουνόπερα να το χαζεύουμε, ούτε τηλεπαιχνίδι για να διαλέγουμε ποιος θα αποχωρήσει.
Είναι πολιτική ανάμεσα σε δυο δυνάμεις με προφανή διαφορά ισχύος, αλλά και με προφανείς επιδιώξεις – κάθε μια από την πλευρά της. Οι δυνάμεις είναι η Ελλάδα και η Γερμανία. Ο Τσίπρας και ο Σόιμπλε δεν εκπροσωπούν τον εαυτό τους, ούτε τα κόμματά τους. Εκπροσωπούν τις κυβερνήσεις και τις χώρες τους.
Το αντικείμενο αυτής της πολιτικής δεν είναι το γόητρο της μιας ή της άλλης πλευράς. Δεν είναι καν τα εσωτερικά πολιτικά συμφέροντα σε κάθε χώρα. Προφανώς ο Τσίπρας θέλει να επενδύσει πολιτικά στη χώρα του ένα θετικό αποτέλεσμα για το χρέος και ο Σόιμπλε θέλει να ψηφοθηρήσει εν όψει της κάλπης που τον περιμένει.
Αλλά δεν είναι αυτό το κεντρικό διακύβευμα. Στη βάση του υπάρχουν συμφέροντα χωρών και οικονομικές επιδιώξεις. Από την έκβαση των πραγμάτων κάποιος θα βγει χαμένος και κάποιος κερδισμένος. Όχι ένα κόμμα, μια κυβέρνηση, ένας πολιτικός, αυτό είναι δευτερεύον. Αλλά μια χώρα. Εν προκειμένω η Ελλάδα. Αυτή εκπροσωπεί, ως Πρωθυπουργός, ο Τσίπρας. Αν υπάρξει θετική απόφαση των εταίρων ωφελημένη θα βγει η χώρα.
Εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Θέλει πράγματι η αξιωματική αντιπολίτευση να υπάρξει αυτό το όφελος; Προφανώς θα το καρπωθεί η κυβέρνηση πολιτικά στο εσωτερικό. Αλλά αυτό θα συμβεί επειδή η ΝΔ αρνήθηκε να συμπράξει μαζί της σ’ αυτό το θέμα. Σε κάθε περίπτωση όμως είναι λόγος για μια πολιτική δύναμη που θέλει να κυβερνήσει να επενδύει στην αποτυχία;
Αν επέλθει η αποτυχία ποιος θα χάσει. Η κυβέρνηση; Λίγο το κακό. Θα χάσει η χώρα. Είναι δυνατόν ένα υπεύθυνο κόμμα σαν τη ΝΔ να ποντάρει σ’ αυτό; Έχει λογική και ηθική βάση ο ισχυρισμός ότι πρέπει να γίνουν εκλογές και ΑΝ τις κερδίσει η ΝΔ να αναλάβει αυτή τη διαπραγμάτευση; Πού θα το πει στην Ευρώπη αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης και δεν θα τον πάρουν με τις πέτρες; Είναι επιχείρημα το «αυτός είναι λογαριασμός του Τσίπρα», άρα καλό είναι να ηττηθεί για να ωφεληθούμε εμείς.
Ο Τσίπρας είναι οποίος είναι, έκανε ότι έκανε ως αντιπολίτευση διέπραξε όσα λάθη διέπραξε ως κυβέρνηση. Αλλά αυτή τη στιγμή είναι ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός και κάθεται σε ένα τραπέζι διεκδικώντας ότι καλύτερο γίνεται για τη χώρα. Ακόμη και αν βαρύνεται με παραλείψεις, οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις της χώρας πρέπει να στηρίζουν αυτό που επιδιώκει, όχι να εύχονται να μην το πάρει. Έτσι συμβαίνει σε όλες τις χώρες. Γιατί στην Ελλάδα η ΝΔ γίνεται εξαίρεση;
Η προβοκάτσια Σόιμπλε
Και τώρα πάμε σε μια απίστευτη εξέλιξη των ημερών. Ο δόκτορ Σόιμπλε έκανε μια απίστευτη δήλωση: Ο Τσακαλώτος είναι καλός διαπραγματευτής, αλλά δεν τον εμπιστεύεται ο Τσίπρας – αλλιώς θα είχαμε συμφωνήσει.
Είναι πολιτικά αρρωστημένη δήλωση και μόνο η λέξη προβοκάτσια μπορεί να αποδώσει τη σκοπιμότητα της. Είναι δυνατόν υπουργός Οικονομικών μιας χώρας να μιλάει έτσι για τους εκπροσώπους μιας άλλης – για τον ομόλογό του και για τον Πρωθυπουργό; Με ποια κριτήρια ο Σόιμπλε αποφαίνεται ότι ο Τσακαλώτος διαπραγματεύεται σωστά και ότι θα είχε κλείσει ήδη τη συμφωνία. Με τα δικά του; Ποια συμφωνία; Αυτή που προτείνει ο ίδιος; Είπε ποτέ ο Τσακαλώτος ότι η πρόταση Σόιμπλε ήταν καλή για την Ελλάδα και την αποδέχεται;
Πώς ξέρει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ποιες είναι οι σχέσεις Tσίπρα -Τσακαλώτου; Για να παραμένει υπουργός Οικονομικών σημαίνει ότι έχει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού. Αλλιώς γιατί να μένει; Επειδή τον θεωρεί καλόν διαπραγματευτή ο Σόιμπλε; Από πού κι ως που ένας υπουργός διατυπώνει τέτοιες θεωρίες για Πρωθυπουργό μιας άλλης χώρας. Τέτοιες απρέπειες δεν έχουν θέση στην ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα.
Τα ελληνικά ΜΜΕ και ο Κυριάκος
Αλλά αυτά είναι η μια πλευρά αυτής της απίστευτης υπόθεσης. Η άλλη είναι η αντιμετώπισή της από ελληνικές πολιτικές δυνάμεις. Έτσι όπως αποτυπώθηκε στα ΜΜΕ που επηρεάζονται δια των οποίων εκφράζονται.
Συμπαρατάχθηκαν με τον Σόιμπλε. Χάρηκαν για τη δήλωση του. Την εκμεταλλεύτηκαν ως αντιπολιτευτικό υλικό. Πήραν το μέρος του Γερμανού, σα να έλεγαν ότι έπρεπε ήδη να κλείσει η συμφωνία -που προτείνει ο Σόιμπλε και δήθεν δέχεται ο Τσακαλώτος- την οποία όμως τα ίδια ΜΜΕ προέβαλαν την περασμένη εβδομάδα ως απαράδεκτη για την Ελλάδα.
Αν είναι απαράδεκτη τότε καλώς δεν κάνει ο Τσίπρας που την απορρίπτει, έστω και αν τη δέχεται ο υπουργός του- που δεν την δέχεται. Ο Τσίπρας είναι ο φορέας της λαϊκής εντολής, αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για την πολιτική της χώρας. Αυτός δεν θα λογοδοτήσει στον ελληνικό λαό;
Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί, και φιλικά τους ΜΜΕ που να στήνουν ολόκληρο αντιπολιτευτικό πανηγύρι τις παραμονές μιας κρίσιμης απόφασης με βάση την προβοκάτσια ενός ξένου υπουργού, οι θέσεις τους οποίου για την Ελλάδα είναι γνωστές;
Σ’ αυτό το σκηνικό ο ρόλος του Κυριάκου Μητσοτάκη ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκαλεί ερωτηματικά. Ο ίδιος έχει υποστεί ψυχρολουσία από τον Σόιμπλε όταν τον συνάντησε και ο Γερμανός δεν δέχθηκε ούτε να φωτογραφηθεί μαζί του. Ξέρει επίσης τι κρίνεται αυτές τις ημέρες.
Προφανώς ο Σόιμπλε, απομονωμένος στην Ευρώπη και τον διεθνή χώρο στο θέμα το ελληνικού χρέους. Είναι ολοφάνερο. Γι αυτό ρίχνει μια πεπονόφλουδα. Προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγματα στην ελληνική πλευρά. Και οι πρώτοι που πατάνε αυτήν την πεπονόφλουδα είναι Έλληνες πολιτικοί και ελληνικά ΜΜΕ.
Σ’ αυτό το σκηνικό ο ρόλος του Κυριάκου Μητσοτάκη ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκαλεί ερωτηματικά. Ο ίδιος έχει υποστεί ψυχρολουσία από τον Σόιμπλε όταν τον συνάντησε και ο Γερμανός δεν δέχθηκε ούτε να φωτογραφηθεί μαζί του. Ξέρει επίσης τι κρίνεται αυτές τις ημέρες.
Είναι ώρα να παραμερίσει όσους τον έχουν πείσει να επενδύσει την αποτυχία της κυβέρνησης, στην προοπτική να μην υπάρξει απόφασή για το χρέος που να ικανοποιεί την Ελλάδα ώστε να την αξιοποιήσει αντιπολιτευτικά και να συνταχθεί με το προφανές συμφέρον της χωράς. Μια παρέμβαση του αυτή τη στιγμή κατά την προβοκάτσιας Σόιμπλε θα τον τιμούσε… Θα έδειχνε ότι είναι σε θέση να διαδραματίσει υπεύθυνα τον εθνικό ρόλο του αξιώματός του. Ότι δεν προσυπογράφει τις γελοιότητες του αντιπροέδρου Άδωνι και ορισμένων τζιτζιφιόγκων της διαπλοκής στα ΜΜΕ επί του θέματος.
Διαφορετικά θα είναι σαν να παίρνει το μέρος του Σόιμπλε. Και αυτό θα του κοστίσει…
