Η “Προοδευτική Συμμαχία” έχει νόημα ως μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε νέα Κεντροαριστερά, όχι ως εκλογική προσάρτηση προσώπων στην “Αριστερά”

Του Γ. Λακόπουλου

Στη συγκέντρωση της Προοδευτικής Συμμαχίας στο Γαλάτσι ακούσθηκαν ενδιαφέρουσες απόψεις, ριζοσπαστικές και προοδευτικές. Αλλά ακούσθηκαν και ανοησίες.

Ανέβηκαν στο βήμα πρόσωπα με πολιτική συγκρότηση. Αλλά ανέβηκαν και αριβίστες, αλαφροΐσκιωτοι και κάποιοι που δεν κατάλαβαν ούτε καν ποιο κόμμα κυβερνάει τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Η κυρίαρχη παρουσία του Πρωθυπουργού δεν κάλυψε αυτή την αντινομία. Γιατί δεν απάντησε ευκρινώς στο κεντρικό ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος της “Προοδευτικής Συμμαχίας”;

Να συνδράμει εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ με την προσάρτηση προσώπων και κινήσεων -χωρίς ιδιαίτερη απήχηση; Ή να γίνει ο καταλύτης της μετεξέλιξής του στη νέα Κεντροαριστερά, με φυσικό επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα;

Το πρώτο δεν θα πάει μακριά -ήδη τρίζει. Με το δεύτερο ανοίγει ο δρόμος για εκλογική επικράτηση και μια νέα τετραετία δημοκρατικής διακυβέρνησης. Μόνοι οι τυφλοί και οι εμμονικοί δεν το βλέπουν.

Μετά το Γαλάτσι οι πολίτες περιμένουν από τον Αλέξη Τσίπρα να λειτουργήσει εμφανώς ως κυρίαρχος του πολιτικού τόπου στον οποίο τέμνονται η ελληνική Κεντροαριστερά με την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.

Να υπερβεί τους ιδεοληπτικούς Συριζαίους που επιμένουν: εμείς είμαστε Αριστερά και δεν θέλουμε να γίνουμε Κεντροαριστερά.

Προφανώς δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Όσο ήταν “Αριστερά” έπαιρναν 3-4%. Στο 35% πήγαν όταν τους ψήφισαν οι κεντροαριστεροί που απογοητεύθηκαν από τις- μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου και Κ. Σημίτη -ηγεσίες τους ΠΑΣΟΚ. Αριστερά με κεντροαριστερούς ψηφοφόρους δεν γίνεται.

Αν κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να τους ψηφίζει η Κεντροαριστερά και αυτοί να κυβερνούν ως “Αριστερά” είναι σαν να ψάχνουν για κορόιδα. Δεν σφάξανε. Είναι κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Αν δεν σταματήσουν αυτό το τροπάρι δεν θα βρίσκουν τη ψήφο τους. Και θα νεκραναστήσουν το Κινάλ, με ή χωρίς τη Φώφη.

Όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο “κομματικός ΣΥΡΙΖΑ” πέρα από τον Τσίπρα δεν φτουράει. Τα βλέμματα των δημοκρατικών πολιτών είναι στραμμένα στον Πρωθυπουργό: περιμένουν να πάρει πρωτοβουλίες πολιτικής διεύρυνσης και όχι κομματικής συσπείρωσης…προς τα κάτω.

Να παρακάμψει θεωρίες σαν αυτές που ανέπτυξαν πρόσφατα υπουργοί και κομματικά στελέχη και να τεθεί επικεφαλής της ελληνικής Κεντροαριστεράς, ως βασικού πολιτικού φορέα της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης για να διεκδικήσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές.

Γιατί να τον ψηφίσουν οι κεντρώοι, οι κεντροαριστεροί, και οι ριζοσπάστες ψηφοφόροι, αν είναι ο “επικεφαλής της Αριστεράς”;

Οι απόψεις ορισμένων ότι η σκληρή συσπείρωση θα κάνει τον Μητσοτάκη παρένθεση και θα ξανάρθουν είναι ανιστόρητες. Αν έλθει ο Μητσοτάκης ο ΣΥΡΙΖΑ θα σκορπίσει στους πέντε ανέμους. Κανείς από αυτούς δεν είναι σε θέση να αντιδράσει.

Μόνο ο Τσίπρας μπορεί να το κάνει -αν δεν κερδίσει τις εκλογές. Υπό τον όρο ότι θα κατοχυρωθεί ως φυσικός ηγέτης της Κεντροαριστεράς. Αλλά με αυτή την ιδιότητα μπορεί να κερδίσει τις εκλογές.

Μετά τη λήξη της περιόδου αναγκαστικής συγκυβέρνησης με τον Καμμένο, ο δρόμος για την μετεξέλιξή του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοιχτός: αρχίζει με την πολιτική διεύρυνσή του και καταλήγει στην ένταξη στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ως ΣΥΡΙΖΑ, ως Προοδευτική Συμμαχία, ως οτιδήποτε άλλο. Πάντως με αυτή την ιδεολογική και πολιτική προσαρμογή.

Ο Τσίπρας με τις αδυναμίες, τα λάθη και τις αντινομίες του, αλλά και με τα πολιτικά προσόντα του, την κυριαρχία του στο δημόσιο χώρο, την προσήλωση στους στόχους τους, την ικανότητά του να διορθώνει την πολιτική του είναι το ανάχωμα στην οργανωμένη επίθεση της διαπλοκής για επιστροφή της Δεξιάς στη διακυβέρνησης- με τα νέα αρνητικά δεδομένα που διαμορφώνει για τη ΝΔ ο νεομητσοτακισμός. Ανάχωμα στην επιχείρηση επιστροφής στην εξουσία των κληρονόμων και των ολιγαρχών.

Αυτό το ανάχωμα θα αντέξει όσο εξελίσσεται, ανασυγκροτείται και προσαρμόζεται στους κοινωνικούς συσχετισμούς και τα συμφραζόμενα της συγκυρίας, χωρίς να χάνει τη ριζοσπαστική ορμή και τον δημοκρατικό προσανατολισμό του.

Αυτό στο πολιτικό πεδίο  μεταφράζεται ως ανάγκη συγκρότησης της νέας ριζοσπαστικής Κεντροαριστεράς που θα υποχρεώσει τη συντηρητική παράταξη να συστήσει τη νέα κεντροδεξιά και να λειτουργήσει η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία χωρίς τις παθογένειες στις οποίες απέληξε η Μεταπολίτευση.

Τηρουμένων των αναλογιών ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα εκεί που βρισκόταν ο ΠΑΣΟΚ το 1977. Ο Τσίπρας θα πρέπει να προχωρήσει όπως προχώρησε ο Ανδρέας Παπανδρέου με τη Συνδιάσκεψη. Όποιος δεν θέλει να καταλάβει και να ακολουθήσει, απλώς θα μείνει έξω από το τρένο των εξελίξεων…