Γράφει ο Συγκλητικός
«Στη σημερινή του ενημέρωση, αναφερόμενος στους Ρόμα ως ευάλωτη ομάδα, ο καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας και σεβασμού του πολίτη που αξίζει να ακούσουμε όλοι».
Είναι μια από τις εκατομμύρια αναρτήσεις στα Social media στις 10 Απριλίου. Αλλά διαφέρει σε κάτι από τις υπόλοιπες: την έκανε η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Προφανώς ως κίνηση κατά του ρατσισμού εκ μέρους της.
Κάτι δεν πάει καλά με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το ρόλο της η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Αυτός ο ρόλος είναι διακριτός, περιγράφεσαι ρητά σε 20 άρθρα του Συντάγματος. Ο πρόεδρος είναι «ρυθμιστής του Πολιτεύματος» σε μια προεδρευόμενη κοινοβουλευτική Δημοκρατία.- με αυστηρά καθορισμένες αρμοδιότητες που ορίζουν και το εύρος της δημόσιας παρουσίας του.
Συνιστά στοιχείο εύρυθμης λειτουργίας του πολιτεύματος να παραμένει ο αρχηγός του κράτους -του κράτους όχι του δημοσίου βίου, ούτε της εκτελεστική εξουσίας- αυστηρά προσηλωμένος στα καθήκοντα του. Τηρώντας και τους τύπους. Ο θεσμός δεν προσφέρεται για νεωτερισμούς. Οποιαδήποτε παρέκβαση μπορεί να οδηγήσει σε πολιτειακή κρίση.
Νομικός είναι η ίδια προφανώς γνωρίζει και κατανοεί κάθε λεπτομέρεια για τον ρόλο της. Επιπλέον μπορεί να μελετήσει πως τον άσκησαν οι σπουδαίοι προκάτοχοι της . Θα είναι λάθος αν πιστεύει ότι είναι καλό να…διαφοροποιηθεί. Μεγάλο λάθος.
Αυτός ο ρόλος λοιπόν δεν προβλέπει «συνομιλίες» με πρέσβεις ή με ηγέτες ξένων χωρών. Δεν προβλέπει επίσης εκδήλωση συμπαράστασης σε άλλους λαούς με τα μέσα κοινωνική δικτύωσης, ήτοι παρακάμπτοντάς τους ομολόγους της σ’ αυτές τις χώρες. Όπως έκανε με την Ιταλία και την Ισπανία.
Δεν προβλέπει επισκέψεις για ενημέρωση στα… υπουργεία, πλην του υπουργείου Εθνικής Άμυνας επειδή είναι αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων.
Ασφαλώς δεν προβλέπει αξιολόγηση των πολιτικών δυνάμεων για τη συμπεριφορά του εντός και εκτός βουλής. Και φυσικά δε προβλέπει βαθμολόγηση μεμονωμένων εκπροσώπων ενός υπουργείου ή μιας επιτροπής, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του καθηγητή Τσιόδρα.
Αν κάθε φορά που κάθε δημόσιο πρόσωπο κάνει δουλειά του η Πρόεδρος παρεμβαίνει για να τον επαινεί, είναι σαν να κατοχυρώνει το δικαίωμά της να παρεμβαίνει και για να επικρίνει.
Είναι άλλο αν επιβραβεύει εκ μέρους της Πολιτείας μια αξιόλογη πράξη ενός πολίτη ή ενός φορέα.
Εν προκειμένω μια κοινότοπη δήλωση για τους Ρομά έκανε ένας γιατρός. Δεν ανακάλυψε την πυρίτιδα. Ασφαλώς η Πρόεδρος μπορεί να μιλήσει για το ρατσισμό και την ευπάθεια της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας. Αλλά η παρέμβαση για να διευρύνει το βεληνεκές μιας δήλωσης ενός εκπροσώπου υπουργείου είναι αδόκιμη.
Αυτή η πρακτική μπορεί να τη βάλει σε μπελάδες. Η Πρόεδρος δεν είναι ιδιοκτήτης της δημοσίας παρουσίας της. Υπόκειται σε κανόνες και πρωτόκολλα.
Όπως καμία πράξη της δεν ισχύει χωρίς την υπογραφή υπουργού που αναλαμβάνει και την ευθύνη, όπως δεν μπορεί να κάνει διάγγελμα χωρίς της έγκριση του Πρωθυπουργού, έτσι και δεν μπορεί να παρεμβαίνει αξιολογικά στο δημόσιο βίο.
Σύμβολο της ενότητας του έθνους είναι όχι εθνικός γυμνασιάρχης. Ή πολύ περισσότερο συνδιαμορφωτής της καθημερινότητας- δίκην συγκυβερνήτη.
