Του Ιωάννη Δαμίγου
Ακόμα και στον πιο ανόητο πολίτη και είναι πολλοί, έχει γίνει πλέον κατανοητή η στόχευση αυτής της κυβέρνησης, στις οικονομικές συναλλαγές και τα οφέλη που αποκομίζει από τις συμφωνίες συμφερόντων, μόνο. Όλα μα όλα τα υπόλοιπα και σοβαρά, που επηρεάζουν άμεσα όχι μόνο την ζωή μας σε όλες της τις εκφάνσεις, όπως ασφάλεια, πρόνοια, υγεία, παιδεία αλλά και εθνικά θέματα, έχουν αφεθεί στην τύχη τους.
Με τον πρωτομάστορα των επικοινωνιακών τρικ, να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται κατά το δοκούν. Πορτοκάλι κρύψου, μανταρίνι βγες, κατά τις διαταγές του μίστερ Σταν.Πέρα όμως από τις στατιστικές, τους αλγόριθμους και τις επιστημονικές μετρήσεις, παραμονεύει και το αναπάντεχο, καραδοκεί το ατύχημα.
Πολλές φορές πάει η στάμνα στην βρύση για νερό, αλλά μια φορά θα σπάσει. Ήδη πλησιάσαμε επικίνδυνα στο σπάσιμό της, με την τελευταία (;) “εκρηκτική” φορά, που από καθαρή σύμπτωση αποφύγαμε την ανατίναξη μιας ολόκληρης πόλης.Που σημαίνει, πως η προχειρότητα και η εγκατάλειψη πολλών τομέων ασφάλειας και κανόνων πρόνοιας, μπορούν να προκαλέσουν ολέθρια αποτελέσματα, μη αναστρέψιμα λόγο μεγέθους καταστροφής, για την πορεία αυτής της τόσο κυνικής κυβέρνησης. Δεν θα αρκεί η κάλυψη του τύπου και της τηλεόρασης για να αποκρυφτούν τέτοιες μεγάλες καταστροφές, που θα περιέχουν μοιραία πολλά ανθρώπινα θύματα.
Όσο λοιπόν θα χειροτερεύουν οι συνθήκες σε μια γερασμένη, όποιας ετοιμόρροπης υποδομής, χώρα ή και ανύπαρκτης, τόσο ο κίνδυνος ελοχεύει για μαζικές απώλειες. Αυτή θα σταθεί ως η μόνη απειλή, για την αδιάφορη αυτή και προκλητική καθεστωτική πολιτική, που θα μπορούσε να την ανατρέψει πρόσκαιρα. Μια οποιαδήποτε καταστροφή τέτοιου μεγέθους, πιθανώς σε συνδυασμό με άλλες παράλληλες, θα λειτουργήσουν ως η αφορμή για μια αναπάντεχα ανεξέλεγκτη αναταραχή, που οι επιτήδειοι θα πλασαριστούν κατάλληλα. όπως πάντα, σε θέσεις ελέγχου κατόπιν, αν όχι από πριν.
Την χαρακτηρίζω ανεξέλεγκτη, καθώς η αδυνατισμένη αντιπολίτευση, ασφαλώς και δυστυχώς δεν θα μπορεί να οργανώσει τον όχλο. Γνωρίζοντας ιστορικά πως ο όχλος δεν είναι αυτός που παίρνει τα πράγματα στα χέρια του στο τέλος, αλίμονο.Η στάμνα έχει πάει και έχει έρθει πολλές από την βρύση, έστω και με κάποιες ποσότητες νερού χυμένες στην διαδρομή. Όταν όμως σπάσει, οι διψασμένοι δεν θα ξεγελαστούν με κάποιες εικονικές πραγματικότητες, ούτε με μυθοπλασίες, πόσο μάλλον με παραπλανητικά δελτία ειδήσεων. Γιατί το χυμένο αίμα θα είναι δικό του και τότε θα πονέσει πολύ γι’ αυτό, “νιώθοντας” μετά από πολύ καιρό νάρκωσης.