Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν σφιγμένος και οι κινήσεις του άβολες, ο Στέφανος Κασσελάκης είχε αυτοπεποίθηση και απέπνεε αίσθηση ανωτερότητας.
Στην πολιτική, στο μάνατζμεντ και στη Φυσική όταν δυο μεγέθη έρχονται σε επαφή, το μεγαλύτερο απορροφά το μικρότερο. Αν συμβαίνει με σύγκρουση ή με συγχώνευση, είναι θέμα που ορίζεται από τις συνθήκες – και αν πρόκειται ειδικά για πολιτικά μεγέθη από τα συμφραζόμενα της συγκυρίας.
Στην περίπτωση της συνάντησης των προέδρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι παλαιότερος επικεφαλής κόμματος, με περισσότερη επιρροή στην αυτοδιοίκηση και κοινοβουλευτικός, αλλά ο Στέφανος Κασσελάκης εκπροσωπούσε μεγαλύτερη πολιτική δύναμη με βάση τον τρέχοντα συσχετισμό στη Βουλή.
Η εικόνα δημιούργησε την πρώτη εντύπωση υπέρ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο πρώην ευρωβουλευτής ήταν σφιγμένος και οι κινήσεις του άβολες, ο πρώην εφοπλιστής είχε αυτοπεποίθηση και απέπνεε αίσθηση ανωτερότητας απέναντι στον συνομιλητή του. Στο τέλος επέβαλε και την ατζέντα του.
Όταν ο Κασσελάκης ζήτησε να δει τον Ανδρουλάκη η αντίδραση από το ΠΑΣΟΚ ήταν ότι η συνάντηση θα ήταν «εθιμοτυπική». Με το που ξεκίνησε, πρώτος ο Ανδρουλάκης της προσέδωσε ουσία, προτείνοντάς να την… καθιερώσουν για να συζητούν κρίσιμα πολιτικά θέματα.
Έτσι χωρίς να το αντιλαμβάνεται έδωσε στον επισκέπτη του την ευχέρεια να βάλει τον εαυτό του και στο κάδρο της Κεντροαριστεράς. Δίπλα στο κάδρο του κεντρικού συνομιλητη της κυβερνητικής εξουσίας, στη συνάντηση με τον Μητσοτάκη. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια…
Όταν τέλειωσε η συνάντηση, ο Κασσελάκης είχε στις βαλίτσες του τη συγκατάθεση του ΠΑΣΟΚ για συνεργασία στις υποκλοπές και τα Τέμπη. Το «κενό ανάμεσά τους» που καλλιεργούσε επίμονα ο Ανδρουλάκης, άρχισε να γεμίζει. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ αυτή τη φορά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είχε βάλει ήδη τη συμβολή στην επιτυχία των αυτοδιοικητικών που στήριξε η Χαριλάου Τρικούπη
Ποιος είναι κερδισμένος προκύπτει εμφανώς. Αυτό που πήρε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ό,τι επιδίωκε, ενώ ο Ανδρουλάκης δεν απέφυγε αυτό που δεν ήθελε: συνεργασία απέναντι στον Μητσοτάκη, έστω περιορισμένη.
Από εδώ και πέρα θα λειτουργήσουν οι κανόνες της πολιτικής.
Δεν αρκεί να αντιμετωπίσουν, έστω περιπτωσιακά-μαζί τον Μητσοτάκη. Πρέπει να είναι σαφές μεταξύ τους ποιος έχει τον πρώτο λόγο, ως πιο αξιόπιστος επίδοξος αντικαταστάτης του.
Κανένας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα παρέδιδε αυτό το σκήπτρο στον αρχηγό του τρίτου κόμματος.
Σ’ αυτό το πεδίο η συμφωνηθείσα συνεργασία, είτε θα αποτύχει λόγω της σύγκρουσης συμφερόντων και επιδιώξεων, είτε θα αρχίσει να γίνεται δεκτή ως συνοικέσιο που θα ωφελεί τον Κασσελάκη.
Αν όχι όπως το εννοεί ο Χρήστος Σπίρτζης, τουλάχιστον ως ιεράρχηση ρόλων στον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Από την πλευρά του Ανδρουλάκη δεν ελήφθη υπόψη ότι την ιδία στιγμή οι ΣΥΡΙΖΑΊοι ετοιμάζονται να απαλλάξουν τον Κασσελάκη από την «αριστερή συνιστώσα» της «Ομπρέλας», οπότε θα αποκτήσει περισσότερο κεντροαριστερό χρώμα.
Ιδίως αν καταφέρει να βρει άκρες και στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, απομακρυνόμενος από τα γκρουπούσκουλα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Αν καθώς θα πλησιάζουν εκλογές αυτοπροβάλλονται και οι δυο ως πρωθυπουργήσιμοι, θα πριμοδοτούν τον Μητσοτάκη, όπως έγινε και στις τελευταίες εκλογές: ο Ανδρουλάκης δεν ήθελε να δεχθεί την πρωτοκαθεδρία του Τσίπρα, «υπέβαλε» τη δική του υποψηφιότητα – και ο μόνος κερδισμένος ήταν ο αρχηγός της ΝΔ.
Αν διαρκέσει η εντύπωση ότι στην πρώτη συνάντηση ο κερδισμένος μεταξύ Ανδρουλάκη και Κασσελάκη ήταν ο δεύτερος, η πορεία τους προς τις ευρωεκλογές θα διαμορφωθεί αντίστοιχα . Αυτό ίσως υποχρεώσει τον Ανδρουλάκη να αναζωπυρώσει τη λογική των ίσων αποστάσεων και τον διμέτωπο – οπότε η συνεργασία θα ανατιναχτεί – εξ αιτίας του…
Έτσι η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στις ευρωεκλογές θα επαναλάβει απλώς τη σειρά κατάταξης στις εθνικές εκλογές. Έστω και αν δημοσκοπικά αυτή τη στιγμή φαίνεται η ψαλίδα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να κλείνει.
Στην πραγματικότητα αυτό δεν θα έχει καμία ιδιαίτερη αξία, καθώς και πάλι η διαφορά μεταξύ τους θα είναι μικρή, ίσως εναλλασσόμενη.
Οπότε αυτό που θα προκύψει από την κάλπη δεν θα έχει οριστεί από τα δυο κόμματα, αλλά από δυο άλλους παράγοντες: την αποχή και τη χαλαρότητα της ψήφου για όσους θα πάνε ως το παραβάν.
Η εξέλιξη που θα οδηγήσει σε δυο κόμματα που θα διαγκωνίζονται μεταξύ τους γύρω στο 15%, προς τα κάτω, θα αναδείξει το πραγματικό πρόβλημα στη Δημοκρατική παράταξη: Έχει πρόβλημα ηγεσίας – στους δυο από τους τρεις πολίτικους φορείς της. Το ΚΚΕ δεν μπαίνει σ’ αυτόν τον λογαριασμό και μάλλον σε καλό του βγαίνει.
Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ηγέτες χωρίς «ηγετικότητα» και δεν μπορούν να διαμορφώσουν όρους πλειοψηφίας απέναντι στη ΝΔ, είτε το καθένα ξεχωριστά, είτε συμπράττοντας εκλογικά.
Οπότε θα αναζητηθεί, από τη βάση τους, κάποιος που θα κάνει γκελ στην κοινωνία. Ήτοι θα διαθέτει ανώτερη πολιτική συγκρότηση, σκηνική παρουσία και πολιτικό βάρος.
Αν ισχύει ότι στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο, κάποιον έχουν στο νου τους, τότε ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης, όπως και να ανακατατάσσονται μεταξύ τους, λειτουργούν ως λαγοί του…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
