Του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Πύκνωσαν τις τελευταίες ημέρες οι αναφορές στο πώς η Ελληνική πορεία προς την «έξοδο από τα Μνημόνια», καθαρή, αρκετά καθαρή ή αυτοδύναμη – μην κολλάμε στις διατυπώσεις! – έρχεται και συμπλέκεται με διεθνείς και κυρίως Ευρωπαϊκές εξελίξεις. Ακόμη κι έτσι, όμως, δεν είναι βέβαιο ότι έχει συνειδητοποιηθεί ούτε η ένταση αυτής της διασύνδεσης ούτε η διείσδυσή της στις προοπτικές του αύριο. Αξίζει μια πληρέστερη, καλειδοσκοπική προσέγγιση:
Αρχή και τέλος κάθε τέτοιας αναφοράς είναι τα εντυπωσιακά δρώμενα στην Ιταλία.
Όπου η προσπάθεια για δημιουργία Κυβέρνησης συνασπισμού Κινήματος 5 Αστέρων-Λέγκας, με την Πρωθυπουργία Τζιουζέππε Κόντε υπο την κηδεμονία Ντι Μάϊο – Σαλβίνι και μετά από διαπραγματευμένη δημιουργία κοινού προγράμματος με παραχωρήσεις σε επίπεδο συγκράτησης των Ευρωσκεπτικιστικών αντανακλαστικών, εξώκειλε μετά την απόρριψη από τον Πρόεδρο Ματαρέλλα της υποψηφιότητας ως ΥΠΟΙΚ του Πάολο Σαβόνι.
Που οδήγησε σε κατάθεση της εντολής από τον Κόντε, με απόπειρα σχηματισμού Κυβέρνησης τεχνοκρατών υπό τον Κάρλο Κοταρέλλι, προβεβλημένο μεν οικονομολόγο με θητεία στο ΔΝΤ, γνωστό όμως ως «Το ψαλίδι» λόγω των απόψεών του περί λιτότητας… Αν τα spreads του Ιταλικού δεκαετούς είχαν αυξηθεί κατά 70 bps στην πορεία προς Κυβέρνησης Κόντε (με τα spreads του δικού μας να ανεβαίνουν κατά 30 bps, του Πορτογαλικού κατά 20 bps) η νέα εκκρεμμότητα ζαλίζει. Δεν άργησαν να δημιουργήσουν δυσάρεστες/υποτιμητικές τοποθετήσεις – από Spiegel και μέχρι Frankfurter Algemeine Zeitung – οι οποίες θα δουμε κατά πόσον θα ανατροφοδοτήσουν Ευρωσκεπτικισμό στην Ιταλία.
Ο απορριφθείς Σαβόνι με θητεία την Banca d’ Italia, στην Διεύθυνση Μελετών, στο πλευρό του Γκουϊντο Κάρλι, με σπουδές στο ΜΙΤ και γνωριμία-συνεργασία με τον Νομπελίστα Φράνκο Μοντιλιάνι (λεπτομέρεια: μαθητής του ο , αρκετά νεότερος, δικός μας Λουκάς Παπαδήμος…), με θητεία στην Fed αλλά και στην Γενική Διεύθυνση της Confindustria/του Ιταλικού ΣΕΒ και σε μια ντουζίνα Δ.Σ. τραπεζών και δημόσιων οργανισμών, έχει στο ενεργητικό του στο στήσιμο του πρώτου οικονομετρικού μοντέλου της Ιταλικής οικονομίας και δυο ντουζίνες βιβλία ή/και βασικές δημοσιεύσεις. Η σκληρή κριτική του στην Ευρωζώνη και την μονόπλευρη λειτουργία της υπέρ του Γερμανικού παραγωγικού μοντέλου ξεκίνησε από νωρίς, οπότε δύσκολα κατατάσσεται στον εξωσυστημισμό ή την γραφικότητα «τύπου Βαρουφάκη».
Η απορριπτική στάση Ματαρέλλα δεν θα απορροφηθεί εύκολα από το Ιταλικό πολιτικό σύστημα. Δεν είναι τόσο οι απειλές για διωξή του που μετρούν, όσο… οι επόμενες κάλπες. Ευρωπαϊκά, δε, όταν «τρέχει» επιχείρημα «να μην γίνει η Ιταλία νέα Ελλάδα», λειτουργεί και η διαπίστωση «η Ιταλία δεν είναι Ελλάδα» (για να επιχειρούνται πρακτικές πειθάρχησης, Ευρωπαϊκής επιβολής κοκ).
Όμως προσοχή! Όσο εμείς θα διαπραγματευόμαστε την «έξοδο» και την μεταμνημονιακή εποπτεία/επιτήρηση/παρακολούθηση και την διαρρύθμιση/ διευθέτηση/ελάφρυνση χρέους, δεν θα γνωρίζουμε – σε κάθε βήμα – πώς θα λειτουργεί η Ιταλική βόμβα. Ούτε, όσο καλοί κι αν είναι στην συμβουλευτική οι Γάλλοι των Rothschild, πως θα μεταφρασθεί στις διαθέσεις των αγορών έναντι «του Νότου». Το σύνδρομο αγέλης, βλέπετε.
Δεν υπάρχει, όμως μόνο η Ιταλία στην σκηνή. Υπάρχει και η Ισπανία. Οπου, ενώ κουτσομπολευόταν η βίλλα – με πισίνα – του ηγέτη των Ποδέμος Πάμπλο Ιγκλέσιας, βρέθηκε η χώρα με καταδίκη του κυβερνώντος Συντηρητικού/Λαϊκού Κόμματος και του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόϊ, για ευρύτερη περίπτωση διαφθοράς! Άλλο να σου έχουν ασκηθεί διώξεις, άλλο να «πέφτουν» καταδίκες 29 στελεχών του κόμματος και να λέει το δικαστήριο ότι «η αξιοπιστία της κατάθεσης Ραχόϊ θα πρέπει να αμφισβητηθεί»… Το θέμα δεν είναι εκεί αν πρόταση μομφής των Σοσιαλιστών θα ευδοκιμήσει, καθώς θα χρειαζόταν συμπραξη των Podemos και των Cuidadanos, αλλά τι θα απομείνει από την ευστάθεια της Κυβέρνησης Ραχόι.
Αν, τώρα, απομακρύνει κανείς το ραντάρ από τα γύρω μας Ευρωπαϊκά και πάει παραπέρα, θα δει στην Αργεντινή – η οποία πριν κάποιους μήνες εξέδιδε επιτυχώς 100ετές(!) ομόλογο στις αγορές, βέβαια με αλμυρά επιτόκια – σε προσφυγή στο ΔΝΤ υπό την προεδρία Μάκρι να επαναφέρει μνήμες πικρών εποχών. Και στην γειτονική Βραζιλία, να κηρύσσεται περιορισμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης…
Ενώ, επιστρέφοντας δίπλα μας, στην ούτως ή άλλως ανεξέλεγκτη Τουρκία που πορεύεται εκρηκτικά στις κάλπες, η μέχρι προ εβδομάδων θαυμαζόμενη οικονομία της πάει να σκάσει. ο Ερντογάν υπόσχεται/απειλεί να ορίζει αυτοπροσώπως τα επιτόκια. η λίρα λιγοθυμά. η εκροή κεφαλαίων καλπάζει.
Σε αυτού του είδους σκηνικό, η Ελληνική πορεία τώρα.
AΠΟ ΤΗ ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ.GR