Σκοπιανό: γιατί η λύση που λυτρώνει τη χώρα είναι πρόβλημα για τη ΝΔ

Ο Αλέξης Τσίπρας, θέλοντας προφανώς να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που επίλυσε ένα μακροχρόνιο εθνικό ζήτημα, το μόνο που κατάφερε είναι να επισημοποιήσει την ύπαρξη αλυτρωτισμού, καθώς πλέον το μόνο Μακεδονικό έθνος είναι αυτό των Σκοπίων ως επίσημο κράτος, όταν η Ελλάδα αναφέρει την Μακεδονία ως μία απλή περιφέρεια της χώρας,

 

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απλώνει το χέρι αυτές τις μέρες και παίρνει το στεφάνι που του προτείνει η Ιστορία. Η λύση στο Σκοπιανό έρχεται έτσι κι αλλιώς και λυτρώνει τη χώρα.

Είναι η λύση σε ένα πρόβλημα που δημιούργησε το 1991-92 η χειρότερη  της Μεταπολίτευσης- εκτός από αυτή που υπόσχεται να κάνει  ο  Κυριάκος Μητσοτάκης- με πρωταγωνιστές τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Μητσοτάκη και τον υπουργό Εξωτερικών  Αντώνη Σαμαρά.

Ότι τότε,  όπως καταλόγισε ο ένας στον άλλο, το Σκοπιανό χρησιμοποιήθηκε σαν πρόσχημα για άλλες επιδιώξεις, είναι άλλη υπόθεση. Η χώρα πλήρωσε ακριβά τους χειρισμούς τους και ηττήθηκε καθώς όλοι αποκαλούν τώρα αυτή τη χώρα “Μακεδονία”.

Ο Αλέξης Τσίπρας, μόλις η πλευρά των νικητών -δηλαδή των Σκοπιανών- έδειξε διάθεσε συνδιαλλαγής, δεν έκανε τίποτε περισσότερο από το να προωθήσει τη λύση που πρότεινε το 2008 ο Κ. Καραμανλής ,με υπουργό Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη και αποδέχθη το ΝΑΤΟ- αλλά όχι και η τότε κυβέρνηση των Σκοπίων: σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμού του όρου”Μακεδονία”, χρήση έναντι όλων και απάλειψη των αλυτρωτισμών.

Κοντά σ’ αυτή τη λύση βρισκόμαστε πλέον, αν δεν έχει επιτευχθεί ήδη και παίζονται τα τελευταία παιγνίδια εντυπώσεων εκατέρωθεν. Θα την αποδεχθεί ολόκληρη η διεθνής  κοινότητα, οι διεθνείς οργανισμοί και τα ελληνικά  πολιτικά κόμματα – πλην  Λακεδαιμονίων.

Σ’ αυτούς -πέραν του Καμμένου που απλώς θα τη χρησιμοποιήσει ψηφοθηρικά για να εξηγήσει το τέλος της σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ-  συμπεριλαμβάνονται: το σύστημα Σαμαρά, η ομάδα Γεωργιάδη- Βορίδη εντός της ΝΔ, εθνικιστικοί και παραεκκλησιαστικοί κύκλοι, ολόκληρη η ακροδεξιά με επικεφαλής τη Χρυσή Αυγή και κάποιοι Αμερικανοί πολίτες, με προγόνους από τη Βόρεια Ελλάδα, που εμφανίζονται ως “ηγέτες μακεδονικών οργανώσεων” και φτάνουν μέχρι μηνύσεις  για “εσχάτη προδοσία” –προφανώς με υποκινητές κάποιους από την Ελλάδα.

Όλοι μαζί ετοιμάζουν έναν νέο γύρο συλλαλητηρίων με ακραίο περιεχόμενο, υπέρ της μη λύσης. Αλλά κυρίως όλοι μαζί προσπαθούν να κρατήσουν δεμένο χειροπόδαρα το Κυριάκο Μητσοτάκη που σύρθηκε την προηγουμένη φορά στην ανοχή των συλλαλητηρίων και δεν τόλμησε να προτάξει ούτε καν τη θέση που είχε ο ίδιος παλιά γι’ αυτό το θέμα: τη θέση της ΝΔ του Καραμανλή.

Οι διεθνείς αντιδράσεις ωστόσο τον έθεσαν προ των ευθυνών του και από πολλές πλευρές προκύπτει ότι αναζητά τρόπο να υπερψηφίσει τη λύση. Γι’ αυτό άλλωστε κάποιοι εσωκομματικοί παράγοντες προσπαθούν να τον προκαταλάβουν πάλι. Ισχυρίζονται ότι δεν θα ψηφίσει, ενώ ένας υπάλληλός του προεξόφλησε ότι θα απέχει από τη ψηφοφορία- επιβάλλοντας π.χ. στη Ντόρα και τον Καραμανλή να μην ψηφίσουν τη δική τους λύση. Με άλλα λόγια τον εκβιάζουν ….

Ανεξάρτητα από την τελική στάση του προέδρου της ΝΔ, η λύση  που λυτρώνει τη χώρα στοιχειώνει το κόμμα του. Όχι μόνο γιατί με τη λύση καταδικάζονται ιστορικά οι ολέθριοι χειρισμοί του Σαμαρά και μένει υπόλογος. Κυρίως γιατί η λύση από τη στιγμή που θα υπερψηφιστεί από τη Βουλή  και θα ισχύει ως διεθνής συνθήκη θέτει τον Κυριάκο μπροστά σε συγκεκριμένα διλήμματα:

Αν συνταχθεί με τη λύση πρέπει ταυτόχρονα να αποκηρύξει τους Σαμαρά- Γεωργιάδη που θα επιχειρήσουν διάσπαση- αν και δεν φαίνεται να του είναι και τόσο δυσάρεστο, αφού θα τον απαλλάξει και από  την υποχρέωση να τους υπερασπίζεται στο σκάνδαλο Novartis.

Αν πει όχι και μετέχει στη ψηφοφορία, οι περισσότεροι βουλευτές του θα τον αγνοήσουν. Αν αποφασίσει αποχή, πρώτα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο τμήμα της ΚΟ και κυρίως με τον Καραμανλή που δεν θα δεχθεί να του υπαγορεύσει ο Κυριάκος τι θα κάνει σε ένα θέμα ιδιαίτερης σημασίας για τους Καραμανλήδες.

Στη συνέχεια πρέπει να πάρει θέση για τη λύση που θα ισχύει ήδη- εφόσον υπερψηφισθεί. Αν υποσχεθεί να την … ανατρέψει , θα κλείσουν όλες οι πόρτες στο διεθνή χώρο και θα είναι ένας ακόμη λόγος να μη γίνει πρωθυπουργός.

Αν πει ότι κατ’ ανάγκη θα την δεχθεί, θα βρεθεί αντιμέτωπος με όσους οδηγήθηκαν με την ανοχή του στα συλλαλητήρια της μισαλλοδοξίας. Αυτό υποχρεώνει τον πρόεδρο της ΝΔ να κάνει ό,τι μπορεί για να αποτύχουν αυτές οι συγκεντρώσεις.

Εν κατακλείδι το συμφέρον του Μητσοτάκη είναι να συνταχθεί με τη λύση και να πάρει ακόμη και το ρίσκο διάσπασης της ΝΔ. Σε αντίθετη περίπτωση οι επικριτές του θα κατέληγαν οριστικά: είναι λίγος για μεγάλες αποφάσεις. Μπορεί η τελευταία δημόσια τοποθέτησή του  να είναι ότι το πρόβλημα “μπορεί να περιμένει 2- 3 χρόνια” , ή νμνα επιχειρηματολογούσε εναντίον του “Ίλιντεν” που δεν υπάρχει στο τραπέζι. Απλώς προσπαθούσε να ξεφύγει.  Ξέρει οτι αν ζητήσει όνομα χωρις τον ορο <Μακεδονία> θα ειναι σαν να ακυρώνει τον Καραμανλή και τη Ντόρα και δεν θα του βγεί καλό.

Ο Κυριάκος, πέραν του ότι η άρνησή του θα τον κατατάξει στην ακραία Δεξιά της Ευρώπης- όπως διαμηνύθηκε ήδη- γνωρίζει ότι άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρχει και στο τέλος θα αναγκαστεί και η Ελλάδα να αναγνωρίσει τη διπλανή χώρα ως σκέτη “Μακεδονία”. Γι’ αυτό όπως λένε όσοι είναι σε θέση να ξέρουν έχει δώσει δείγματα της διάθεσής του να συνταχθεί με τη σωστή πλευρά αυτή τη φορά.

Πως θα ξεμπλέξει με όσους εξέθρεψε, δικό του πρόβλημα. Αν ξεμπλέξει παντως θα κανει ενα βημα επιστροφης στο ρολο του πολιτικού που έλεγε οτι θα είναι.