Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Σαν να μην τον αγγίζει τίποτε από αυτά, ο Τσίπρας υπερβαίνει την εξαγορασμένη τεχνική υπεροχή του αντίπαλου του.
Παλαιότερα, όσοι έβλεπαν τις εξελίξεις με τα εργαλεία της μαρξιστικής ανάλυσης, πίστευαν ότι οι «αντικειμενικές συνθήκες» και οι «νομοτέλειες» ορίζουν τη φορά των πραγμάτων.
Δεν είναι ακριβές. Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι αυτές που είναι, κάθε φορά. Αλλά κάποιος τις κάνει λόγο, κείμενο, δράση, ύφος δημόσιας παρουσίας.
Αντιλαμβάνεται τη μεταβολή τους και παρεμβαίνει για να την επηρεάσει.
Τελικά, η βούληση των προσώπων κινεί τα πράγματα.
Από αυτή την άποψη, γινόμαστε μάρτυρες της βούλησης ενός πολιτικού – που είναι υποδειγματική για όσους μετέχουν στο δημόσιο βίο: του Αλέξη Τσίπρα.
Ένας πολιτικός που βρέθηκε στον προθάλαμο της επιστροφής του στην Πρωθυπουργία, αλλά ηττήθηκε συντριπτικά, δεν θα είχε σθένος να συνεχίσει έναν αγώνα που δείχνει μάταιος.
Όχι ο Τσίπρας. Συνεχίζει – έχοντας ήδη αναλάβει την ευθύνη για το 20% του κόμματός του.
Απαιτείται χαλύβδινη θέληση, απόλυτη προσήλωση στον στόχο και αποθέματα ψυχικής δύναμης για να οργώνει ξανά από την αρχή τη χώρα.
Να μιλάει με πάθος και συγκροτημένα, να χαμογελάει, να εμψυχώνει τους οπαδούς του, να δείχνει μπροστά.
Έχοντας απέναντι έναν αδίστακτο αντίπαλο που δεν τον νίκησε στα μαρμαρένια αλώνια της πολιτικής, ως ένας προς έναν.
Τον νίκησε με την ισχύ του χρήματος, της μιντιακής στήριξης και της φαιάς προπαγάνδας και συνεχίζει σαρδόνια.
Από τη μια κρυπτόμενος και από την άλλη μετατρέποντας την προεκλογική δράση του σε πρόωρο σε «γύρο του θριάμβου».
Στην πολιτική πρόταση Τσίπρα αντιπαραθέτει την ίδια αθέμιτη συμπεριφορά, ψεύδη, συκοφαντίες και περιφρόνηση της κοινωνίας, των θεσμών και της πολιτικής ηθικής.
Βαρύνεται με τις υποκλοπές, τα Τέμπη, εθνική υποχωρητικότητα, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, αναδιανομή εισοδήματος, διαφθορά, διάλυση του κράτους πρόνοιας και του κράτους Δικαίου.
Έχοντας στο τσεπάκι τη λαϊκή ετυμηγορία που κέρδισε με συνταγές πολιτικού μάρκετινγκ, τα μεταβολίζει σε θράσος επικράτησης.
Πλήθος τυχοδιωκτών του βαράνε παλαμάκια, καθώς χορεύει προκλητικά το «ο νικητής τα παίρνει όλα».
Σαν να μην τον αγγίζει τίποτε από αυτά, ο Τσίπρας υπερβαίνει την εξαγορασμένη τεχνική υπεροχή του αντίπαλου του.
Στέκεται όρθιος και στροβιλίζεται στη δική του πίστα, με ιδέες, κοινωνικά προγράμματα, εθνικούς στόχους, αγωνιστικές προτεραιότητες πολιτικής συνειδητοποίησης.
Είναι μόνος. Επικεφαλής ενός άχαρου κόμματος φαντασμάτων που τον τραβάει προς τα κάτω.
Γνωρίζει ότι αυτό το σχήμα εξέπνευσε σ’ αυτές τις εκλογές και από προσεχή Δευτέρα δεν πρέπει να υπάρχει.
Η χώρα θα χρειαστεί μαχόμενη αξιωματική αντιπολίτευση. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα τεθεί θέμα ηγεσίας. Η Δημοκρατική Παράταξη χρειάζεται εκφραστή, ως κυβερνώσα δύναμη.
Στις εκλογές του 2023 ο Θεός της πολιτικής τιμωρεί τον Τσίπρα για τα λάθη του.
Αλλά – εκτός από τη βούλησή του – έχει με το μέρος του την απάντηση στην κρίσιμη ερώτηση: βλέπετε κανέναν καλύτερο;
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
